Alle inzendingen over sterven OR leegte OR dansen

na je aardse tocht leef je zeker nog verder in je eigen kroost. jlb de schouders rechten glimlachend door de dag beurt medemensen op. jlb warme ontmoeting kan koude herinnering opnieuw milderen. jlb stil en gesloten kan met lieve aandacht worden ontsloten. jlb als t' einde nadert hoop je op je kinderen tot bij de overgang…

waar bevroren water de zon omvat en schaduwen dansen rond verglijdend licht draait zij een laatste pirouette strijkt haar veren glad en vlijt zich sierlijk neer om te sterven zoals alleen een zwarte zwaan in schoonheid naar het wit kan gaan…

bedeesd kijkt hij het jonge meisje aan de leegte snijdt hem een zoektocht naar een glimlach haar dansen is hemels een korte blik treft hem diep haar naam groeit in gouden letters de popmuziek verandert in zachte noten zij ziet de onzekerheid in zijn ogen de stille woorden klinken wanhopig haar besluit is een bouwsteen voor zijn ik…

laat ons dansen tot de morgen…

wie laatst overblijft is geamputeerd, mist vooral de lichaamstaal van warme liefde. jlb mannen die durven laten zich niet te vroeg kisten zij dromen verder. jlb je hoofd leegmaken beste voorwaarde om iets nieuws te beginnen. jlb…

de natuur heeft altijd haar wetten : iedereen sterft op een dag . dat kan je niet uit je geheugen zetten maar wat wel altijd zal blijven: mijn glimlach en mijn optimistisch gedrag !…

Gister bedacht ik me opeens, "sterven doe je helemaal alleen." Het leven dat langzaam uit een lichaam trekt, en wat daar dan achter schuilt, het "grote onbekende". Ik hoor ook nooit iets van hen die vòòr mij gingen, ken alleen de leegte die zij achterlieten.…

poëzie laat mij niet staan keer mij de rug niet toe laat mij niet in leegte van woorden verlos me van mijn taalverlies interpreteer me in de schors van je ziel geef me passende schoenen zodat woorden kunnen dansen in vloeibare lijnen op het puntje van mijn tong laat me bladeren in notities een hint is dat mogelijk…

Late vogels vluchten langs blauwe hemellichten richting grijze horizon oktober is op zijn mooist wanneer ik je wil kussen meer afscheidsbrief dan ik letterlijk bedoel voorgoed voorbij die zomerdromen er dansen fraai gevormde schimmen ritmisch in leegte van herinneringen het zijn de vroegere mensen die van mij hebben gehouden, om…

De bezieling gaat verder en laat een spoor van leegte achter. Alleen in mij dansen de herinneringen als onverwoestbare filmbeelden. En in anderen anders, maar ook dat gaat voorbij, waarna zelfs het verlangen het opgeeft. Diep in de oceaan ligt de verborgen schatkist, die allang is leeggeroofd.…

In lang vergeten kamer wacht een sombere eikenhouten kast heur arabesken nervenpracht door diepe tijd onaangetast Verborgen glazen ingewanden roemers, kruiken van kristal die in vergetelheid belandden en allen zwemen naar verval Kelken eeuwenlang gevuld met sanguinolente wijnen thans in dwarrelend stof gehuld aldus gedoemd om te verkwijnen…

ogen stralen dwalen langzaam over wit papier waar gedachten verhalen vertellen oude historie in stil verlangen weer ontwaakt uit 100 jaar slapen een sprookje van 1001 nachten breekt de muur die onverwoestbaar had geleken woorden komen tot leven dansen op de tijd en vullen de leegte die jij achterliet…

Wij willen niet sterven tussen verdorde herfstbladeren maar in de zomer dansen tussen duiven op het plein ons lied zingen wij willen niet de vruchten eten die onder de boom liggen te rotten wel willen wij 's nachts bij open raam in zwoele magnoliakamers gedichten schrijven met blauwe veders…

Het zogenaamde niets kennen we als leegte. Leegte als onmogelijkheid waaruit wat mogelijk is ontstaat. Zoals onbewuste dromen komen, in het holst van de nacht, en als sterrenlichtjes verder gaan. Zoals mensen die plannen maken en plannen in vonken op zien gaan in het zogenaamde niets. Het niets dat bron van leven is.…

Doodgaan doet ieder mens wel een paar keer op een dag, sterven is doodgaan bij het gevoel en stilstaan bij het liefdesverdriet wat je hebt, overgaan doet elk mens maar één keer bij het verlaten van het lichaam en de aarde.…

Zo graag schreef ik iets opbeurends, zo graag schreef ik iets grappigs, lolligs, of gewoon over idiote acties die buiten plaatsvinden. Dat kost me geen moeite. Maar wat boeit het jou wat er allemaal gebeurd buiten, niks toch? Kan 't jou iets schelen dat de zon schijnt? Vast niet. De avond valt, langzaam maar zeker komt er een donkere deken over…

Je mag, maar 't hart klopt je kunt, bent 't zo moe je moet, maar wacht op hem je wilt, dan zie je hem, een zucht, een lach een traan eindelijk, eindelijk mag je gaan. Voorbij de pijn, voorbij de lijdensweg, je laatste zucht nam alle ellende weg. Dag lieverd…

I. Nog niet al wordt het avond ga niet weg laat bladeren verdorren rood goud is in je haar verweven dat ik streel tot aan je ingevallen lendenen de nacht kan je nog niet verzwelgen want de flonkerendste sterren zijn je ogen toe, ga niet weg je maakt je mooi je blijft II. Koestering niet de seconden tellen tot ze lijdt…

Ze willen vast geen publiek monument voor het voltooide leven nu uitzwaaien genaderd uren afsluit wat jij niet ziet als jij alleen papier leest. Dus schrijf ik over hun gedachtes en dat we met te veel zijn op aarde om alle prachtige kleuren te beschrijven ook over wandelingen in het park. Ze vonden het wel grappig kenden mij niet eens van…

Haar wangen droegen al dagen vele tekens, naast kraaienpootjes rondom haar ogen intens blikken als bijeengebonden schoven, vers op het land die prachtige vergezichten. En altijd is er weer die zee aan golven, naast de kleinere stappen op de paden door de duinen dwars door de weilanden langs die grotere eiken en sparren dat ene. Op die…

Vandaag en gisteren zijn en worden dagen zinnen, wellicht beleefde momenten om te bewaren te beschrijven, liefdevol te schetsen in dagboeken. Hoe ook nu weer de ene maand de andere werd deze regels in je hart herinneringen bewaarden vele dagen wel of niet een potje konden breken. Wellicht zeg je zand erover al was het aarde nu zij gisteren…

Ontwortelen. Langzaam naar het einde Al wat je was afpellen Een lange strijd voeren Naar iets wat je niet wil Er is geen ontkomen aan Wanneer alles is gedaan Vergevend berustend Naar de kern van zijn Overgegeven , los van wat was De schoonheid , de intensiteit van leven Openbaart zich Je wordt mooi, steeds mooier Dan je ooit daarvoor was…

aan het dansen in de scherven.…

De wezens die in onze boezem leven, zo raadselend veelkleurig en schitterend van vorm, worden bedreigd en sterven uit. De zeven zeeën vol van wonder vervullen de aarde en al wat leeft, kleuren blauw in zwarte leegte, nog even en zij kleuren grauw.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

in oeverloze verten van het onmetelijke wanneer jouw geest daarna nog stiller wordt dan stil weet dan dat je lied gehoord is daar, waar geen leemtes bestaan dan zal leegte plaats maken voor stille verwondering zing jij vreugdevol jouw lied en mag het leven weer dansen * Anneke…

Maar de woorden sterven in mijn mond. Ik zou willen wegkruipen, maar ik heb geen schuilplaats Wanneer zal ik weer gaan dansen, gaan praten, weer gaan lachen,weer gaan huilen? Als de wonden eindelijk littekens geworden zijn, Dan zal ik weer gaan leven, leven zonder pijn.…