Alle inzendingen over stilte OR herinnering OR tederheid

Met tedere handen zie ik haar terug mijn aanraking vol herinneringen de warmte gloeide net zoals toen terwijl zij dit moment zal vergeten. Met tedere handen zonder angst als een reis door een fotoalbum de weg terug ziet er verlaten uit zij verzorgt haar eigen imperium.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Laat mij uw vleugelslagen weder horen en strijk ze zachtjes, teder door mijn ziel wat liefde was gaat nimmermeer verloren Laat mij uw vleugelslagen weder horen en herinneringen worden opnieuw herboren onze roos gaat mooier bloeien dan voordien laat mij uw vleugelslagen weder horen en strijk ze zachtjes, teder door mijn ziel…

ik wacht op de eerste sneeuw herinner me de vlokken die langzaam vielen in een soort stilte terwijl je de auto's hoorde herinner me vroeger dat we sneeuwpoppen maakten en de liedjes en de overkomende vliegtuigen verlang ik naar de stilte en de sneeuw die valt en valt een soort omhelzing…

er is geen schaduw zonder licht & geen stilte zonder jouw stem in mijn allerliefste dromen sla ik je niet met woorden ik streel je zinnen & teder kus ik jouw gezicht…

het begint te dagen waarom een rood vonkende hemel mij laat rillen in ’t beleven hij draagt immers een teder verhaal als herinnering mee waar het hoogoplaaiende tot liefde vergleed…

de dag beroert de nacht in glasdun ochtendlicht ontwaken vogels het gras teder omhelsd door druppels dauw bevroren stilte nog even raakbaar…

In de stilte in herinneringen in woorden in die andere taal. Bij mij om me te beschermen dicht tegen je aan en ik na al die tijd toch huil.…

In gedachten smeden we gevoelens van verlangen in de stilte van de nacht op zoek naar zachte fluisteringen met tederheid gebracht verlangen om te versmelten in het "zijn" verlangen tussen jou en mij…

Decor der mimespelers Wereld van droom en herinnering Stille getuige van een innige liefde, Voor immer geborgen in de stilte van mijn denken Een wondermooie stilte ... Als van een gedicht zonder woorden.…

In stilte omarmd tijdens een winteravond bij de openhaard verwarmd de herinnering schaduw op het schapenkleed.…

Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou vond, mijn lief. Ik in jouw ogen werd gevangen met rozen op mijn wangen. Ik wist er van het leven niet, toen ik schuilde in jouw armen. Mijn hart tot berstens toe gevuld met vreugd en groot verlangen. Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou trouw beloofde. En jij mij meenam op een reis, die…

Ik had een broer, hij floot altijd. Niet omdat hij vrolijk was, oh, nee, integendeel... maar omdat hij bang in 't donker was. Door altijd te fluiten, als hij 's avonds onder stergeflonker, van zijn meisje kwam... voelde hij zich niet meer zo alleen, met al die schaduwen om zich heen. Ja, hij heeft wat afgefloten, zijn hele leven lang…

die nog gaan komen stilte voor de vriendschap die je bent verloren stilte om de mooie tijden weer te herinneren…

Heden gaat aan haar voorbij slechts een enkel moment is er nog wat herinnering. Neem haar teder in mijn armen zoek herkenning, haar ogen zien alleen maar een vreemde.…

Ik keek toe hoe Hier iets van stilte Ontstond, stilte Rond een vogel. Jij was teder geweest Vannacht, mijn liefste, Wat ik ervan verwachtte Bleek ook waar te zijn. Zongen wij even Ingehouden, niet meer Of minder lichtzinnig.…

ik lig te blozen in je hand bed van satijn heuvelland waarin je vingers gloeien oog in oog in spiegels van stilte en schroomvol verlangen drijft een tijdloze seconde tederheid…

Over de hemel hangt een tedere stilte ze spreekt over oneindigheid. De nacht laat mijn dromen los.…

De tederheid die de stilte is Zo minnend en sereen De sluimer die de droom heeft teruggebracht Vervaagt en gaat slechts heen De naaktheid die mij niet vervreemdt Weldadig, zonneklaar Brengt licht in al haar lieflijkheid De dageraad is daar…

Het was oorverdovend stil tijdens de storm, geen beweging werd waargenomen, geen geluid eveneens. Het was oorverdovend stil tijdens je heengaan, niets bewoog nog, niemand sprak het was oorverdovend stil.…

zoveel stilte om van te houden als je vleugels krijgt je gehoord aangeraakt voelt zoveel stilte om te doorbreken als de bedreiging binnenin aanzwelt monddood maakt zoveel stilte om te aanvaarden als er niets is om mee te denken om van te houden…

ik ben niet vergeten te weten van jou het verlaten om niets dompelde mij in rouw je foto werd bleker mijn herinnering onzeker mijn liefde voelde weker gevangen in trouw alleen in onze brieven wreed van tederheid kwam ik je tegen als oprechte vrouw 1969.…

In het avondrood van mijn herinnering sluimert jouw naam   En ergens die in mij slaapt de hunker... het verlangen naar jouw wezen... bitterzoet en onweerstaanbaar...  brandend als de zon die goud zaait door het fluisterend graan... teder als de wind die de bloesems streelt van droomrozen in schemerblauw...…

aan het einde van de dag is kakelbonte taal overbodig veel te verliezen maar niet alles van de alomvattende duisternis de schaarse woorden houden we teder bij elkaar de mooiste stukjes stilte van de levensboom bloeien aan het einde…

Uit eerbied voor uw schrijven reageer ik niet uit al uw woorden voel ik stilte al zou ik er toe neigen de minste liefde voel ik niet uit al uw wonden stroomt inkt naar de rivier van nieuwe woorden zo zwart als uw geest ben ik in uw stilte geweest zo duister als de nacht voel ik uw onmacht in de woordwonden van uw tedere ziel…

Mildheid gekomen is door teder verder groeien in tijd waar het leven wonden heelt. Schemer herinnering wordt verleden opgevuld in een liefdevolle lijn naar het heden.…

in mij de herinnering opent zich in de stilte dankbaarheid aan hen die dorsten moesten in verzet te komen om vrij te mogen zijn met of zonder naam zijn zij de dapperen die nu de tranen toveren die frank en vrij ik en jij als regenbogen glimlach de wereld tonen mogen in mij dat weten opent zich in de stilte sprekend mij het besef…

Die oeverloos tot Cheshire cat vervalt Van zeverende lippen Waarop het met pokerface gesproken sjibbolet Door doodgemoedereerd hanteren van een zin Die wederhelft haar droog de mond in zet Het steevast "stop er een jippel in" Gnuivend van pret O "Vrije Heerlijkheid" die mij weer ontvoert Naar drassige duinpannen en het Oerd Zie mijn herinnering…

De berg der stilte kan ik niet bestijgen Door het verwarrend woud herinnering; Dus wil ik onder zeil van mijmering Voortdrijven op een zee van eeuwig zwijgen.…