onverlaat in het midden van het vak met de goedkoopste plaatsen, de zogenaamde stijvenekkenrang, of de oude ongeschoren man die zijn astmatische hoest, opgelopen in zijn aan alle kanten tochtende 45 kilometer per uur autootje compleet met parkeervergunning pal voor de Albert Heijn even de vrijheid moest geven of hij wilde of niet, wat dan weer als zeer storend…
bekende na plots remmen harte beven
maar toch ook niet ultieme rijke zegen
want als gedwongen consument van verhalen
zit ik voor de twintigste keer zuchtend te balen
luisterend naar een perfecte standaard keuken
verkondigd per mobieltje om de reis wat op te leuken
en monotoon staccato in het arabisch neergezet
een onnavolgbaar eigentijds storend…
vrouwelijk, daardoor dit moment zo gelukkig makend
wat ze direct deelde met hem, haar man, haar mantel van liefde
ze sprak tot haar man: "Ik wil je even aanraken"
dat raakte me het diepst, het meest, pure eigenheid
en dacht 'in voorspoed en tegenspoed', wat tegenspoed
ook zijn ouderdomsverschijnselen en gebreken
voelde niet als pijnlijk of storend…