nazomer alles plast
verwaaide terrassen
groene tafelpoten
stuifzand op hopen
golfbrekers palen
meeuwen hangen in winden
mensen dralen
wel of niet afdalen
aan het strand
buldert de zee
bij strandpaal
zeven-honderd-zeven
kwam er het besef
van zijn geloof
de aarde was niet rond
maar plat
hij kon er van
af kukelen…
Tussen strandpaal twee en zeven
lagen omringd door mijmeringen,
wrakhout en wier, de restanten
van een zomerzot getij.
Aan de hals van glas, gebarsten en
door zoute dampen nog omfloerst
en aangetast, een stuk papier,
een vaag verbleekte konde.
De boodschap sloeg me van mijn ankers:
Woont er....
Woont er in jou nog iets dat liefde heet?…