Alle inzendingen over suikerzoet

Voor de tijd verloren ging, schommelde jij op de zelfgesponnen wind Blootsvoets ontvouwden zich duizend sterren op het gezicht van het kind Hoger, steeds hoger kriebelden jouw tenen de pasgeboren nacht Suikerzoete wolken glimlachten vertederd om jouw hemelse lach Eindeloos zoefde de maan mee langs jouw wapperende haren…

op een afstandje kijken ze elkaar aan wilskrachtige lippen willen zich laten gaan onder vier ogen onder vier lippen suikerzoete gezichtsensoren die in gedachte strippen de afstand wordt kleiner de lust wordt wordt groter de aanraking geschiedt ze versmelten als boter…

Suikerzoete plannen voor een toekomst met jou Vallen pardoes in duigen Als onvoorspelbare zonnestralen binnen komen schijnen Waarom laten wij deze wind ons wegzuigen? Liefde alleen is niet genoeg Om een relatie te laten slagen: is vertrouwen de basale nodige fundering nu moeten wij het beiden berouwen Waarom kan het ons niet lukken?…

Maar de nacht met zijn maan en sterren maakt alles weer goed en de zinnen zijn weer zoals het moet: als velours zo zacht en suikerzoet.…

exotische vlinders vliegen naar ver naar suikerzoete stranden met een gerstkleurige goudgele strelende zon zacht en schuimige aanrollende melodische golven bedrijven wij de liefde heel lang vergeten wij de wereld om ons heen weten wij zeker wat we willen horen wij bij elkaar. in elkaar.…

ik heb zo vaak uit losse hand je lichaam op papier gezet nooit verder dan het silhouet je sloot voor mij je dromenland ik zag de onschuld van je ogen maar hoorde niet je dubbeltong die suikerzoete tonen zong en mij keihard heeft bedrogen hoeveel codes ik ook kraak jouw lichaamstaal is ongebroken dit terrein blijft altijd braak de sleutel…

Maar soms worden woorden ineens disaccoorden, vervangt galbitter plotseling suikerzoet. 't Is misschien onnodig of zelfs overbodig uit te leggen wat ik zeggen wil; er is zuur naast het zout der aarde, 'k zag dofbrons naast het schittergoud, maar aan zoet een overkill; álles heeft tot slot zijn waarde.. Judith, 30-10-2011…

jij kent de woorden van seizoenen in de aardse schoonheid van leven drijvend als orchideeën op het water in suikerzoete geluiden van speelse echo kruipend en bewegend in een ragfijn spel een meesterwerk gevuld met jouw verhaal overgebleven bladeren ritselen continu in het binnenste van poëtisch geluk dromend loop ik onder portieken tussen…

Linnen lakens fris Parfum geurt rond Kussens donszacht Lelieblanke mond Licht van kaarsen Warme roze gloed Nevelig van drank Tongen suikerzoet Dromerige klanken Vingers die spelen Over huid van zijde Bedekt met juwelen Ogen die schitteren Glanzend kleurspel Weerkaatst de lust Bezorgen kippenvel Trillend golft adem Hitsig opgewonden…

Hij kleurde haar dromen met liefde Met een zweem van diep purperrood Omringde haar wereld met genegenheid Diepe gevoelens kwamen zomaar bloot Hij benevelde haar met zijn heerlijke geur Zo intens suikerzoet en van passie vervuld Streelde zachtjes de blosjes op haar wangen Haar hart vol warmte en tederheid gevuld Hij fluisterde zachte woordjes…

De dagen schreeuwen in het oor van mijn hart En ik wist niet dat mijn zo goed gebouwde huis op zoveel plaatsen tocht binnen kon laten Dan maar de jas aan en de Rijn opzoeken Ik loop de kribben af De oeverkiezels over Diep In water Zak Tot later Met mij zakt de zon mee af We worden klein en helder Kalm mijn hart nog even suikerzoete…

Daarop als door een reuzenhand suikerzoete molens zacht in het gelid gezet: rose; blauw; geel; groen; rose; blauw; geel; groen... Van rechts spiegelt de wolkenloze hemel tot aan de vijf roerloze sfinxen die witglanzend het achterland bewaken. En tussen blauw-groen en spiegel door..…

gestort, aangeveegd en bewaakt het heeft puisten en poliepen van keien en bomen geëffend neuzen rechtgezet en oren gewassen met regels en schaamte want niemand mag verdwalen daar is geen plaats meer voor in de Straat van het Volk want het Boek der Veranderingen leert dat er niets valt te ondernemen bij verdeeldheid Het woord is suikerzoet…

verslavend passioneel Jouw hartstocht is sensationeel Mijn hart volledig in jouw macht Je slokt me op met al je kracht Jij bent een doener en een denker Een ontvanger en een schenker Onuitputtelijk is jouw energie Je ogen schitteren pure euforie Jij bent ongedwongen en eerlijk Elke streling van jou is begeerlijk Jouw geur is zalig en suikerzoet…

En aangekomen bij het suikerzoet paleis Kan ik mijn pril geluk niet op en wil wel zingen. Ook zijn passie is zo te zien niet meer te stelpen. Maar plotseling sta jij weer in de deur met: ‘Kan ik helpen?’.…

huis dat me beschermt tegen striemende regen met heerlijk de ruimte en prachtig omgeven gelegen als een stukje Eden verlegen op mij gemorst Ik voel verlangen door het stralen van je ogen waarmee je me glimmend de liefde toevertrouwt die ik kriebelend herken in het zwevend vliegen tussen innig kussen en versmolten wiegen in melodieus suikerzoet…

tot azijnkruidig met toegevoegd soms de specerijen dat alles vieren wij vandaag dat jij bent door wie je bent (h)eerlijk eigenwijs en oprecht een mens met een gouden hart dat jou zoals je was en zijn mag met wie jij liefhebt en die jou lief zijn de mosterd suikerzoet vooral heel veel jaren nog mag smaken van harte kerel!…

Hij lag daar met zijn gebonden tong en hoorde een suikerzoet verhaal over een jongen die onmiddellijk naar de dokter moest. Zij articuleerde zo scherp dat de k en de t zich in zijn hersens griften. Hij herhaalde hardop terwijl zij stilviel: ‘naar de dokter, naar de dokter’ en de kamer op het noorden werd licht en de zomer trad in.…

Ach, was het proeven suikerzoet, De nasmaak is als gal en roet.…