Alle inzendingen over te laat OR gevoelens

'k Heb nooit waarde gehecht aan gevoelens het woord wilde ik niet kennen, maar nu ik de betekenis ken moet ik er steeds nog een beetje aan wennen. Toch durf ik nu mijn gevoelens te tonen gewoon omdat ik erbij mag horen. En onbewust denk ik toch dat ik ook met gevoelens ben geboren.…

Gevoelens moet je niet op sluiten, gevoelens moeten naar buiten. Gevoelens moet je niet in je hart bewaren, gevoelens moet je uiten. Gevoelens willen soms rond razen. Soms willen gevoelens zijn als dwazen. Maar meestal willen gevoelens zijn zoals jij bent en soms kom je gevoelens tegen die je niet kent.…

Je hebt me doen voelen Hoe het kan zijn Gevoelens... los van mijn brein Je hebt me doen voelen Dat kwetsbaarheid mag Vertrouwen... in jou is wat ik zag Je hebt me doen voelen Het begrip van oud verdriet Toekomst... heel voorzichtig in het verschiet Je hebt me doen voelen gewoon genieten,niets moet Samen...…

In de stille mijmering, aan de oever van het tranendal, vind ik mijn herinnering aan de dagen vóór het verval. De geestelijke gewaarwording, op een uitzichtloze vlakte, met de dagelijkse beslommering, waarmee ik in het niet zakte.…

ik ben benieuwd naar je ogen en naar je lieve lach hoop dat ze zouden stralen als ik je nu eens zag je bent in mijn gedachten sinds een dag of vier ken ik een groot verlangen naar jouw woorden op papier verhalen die me raken in het diepste van mijn hart de emoties die jij losmaakt hebben mij ook wel verward ik wil je graag ontmoeten je…

Er zijn gevoelens waarover men niet over kan praten. Deze gevoelens worden dan heel diep weggestopt in de hoop dat zij vergaan tot stof.…

Gevoelens die steeds maar heen en weer jagen, Door je hele lichaam. Geen mens die ze kan zien, terwijl ze smeken om gehoord te worden.. Konden we maar in het binnenste van iemand kijken, dat zou een boel verwarring voorkomen..!…

De sterren en de maan, Die onze liefde laat overwinnen. Je bent de hemel en de aarde, Je bent degene van wie ik hou. Je bent voor mij van grote waarde, En ik hoop ik ook voor jou.…

gevoelens ik heb ze te over... ik zou ze eigenlijk moeten ordenen op alfabet in een kastje binnen handbereik voor momenten van onzekerheid maar het komt er haast niet van…

gevoelens verkennend in huid van fluweel in warmte van aanwezige verdieping verlangend in geestelijke verbeelding van dagen en nachten in de showroom van geluk zoekend en tastend in de variatie van leven in fragmenten van onderweg voort gebracht in de armen van onze liefde waarin ogen wiegen in blikken het is het meedragen en je gedragen…

Wachtend op avondstille verkoeling van wind en brand langs randen van velden en rusten langs zee op het gouden strand niet meer voelend pijnen die zoeken verzachting vlammen geblust en dalen geslecht enkel witte zeilen over kabbelende golven die ritme slaan tegen gestroomlijnde boeg van schip dat zich laat stuwen door warme bries…

Laten wij elkander nimmer weer verlaten het is nog moeilijk te bevatten dat ik zoveel van je hou voor het eerst zie ik de kleuren van de regenboog het is niet meer zwart niet langer meer mijn gevoelens begraven het voelde als de dood door jou ben ik weer gaan leven ik stik niet meer in de woorden _ik hou van jou_…

ook al loop ik nog met zoveel, voel ik me ingesloten ook al praat ik met iedereen, voel ik me uitgesproken niemand kan me helpen, terwijl ik er met iedereen over praat ik heb alles gedaan, maar iedereen die me laat niemand die me helpt als ik ergens mee zit want van binnen heb ik pijn maar van buiten zie je niks.…

Liefde is toch niet gebonden aan een man of een vrouw gevoelens kan je niet verstoppen al is je liefde niet voor een persoon zoals ze van jou zouden verwachten.…

Gevoelens, De woorden die je hier nu leest, zijn zelf door mij bedacht. De schrijver in mij, die dat deed, bezit geen woordenpracht. Ik zou ook graag beschrijven, hoeveel ik van je hou, je alles willen zeggen, mijn allerliefste vrouw. Je weet van mij, ik ben geen prater, en ook een schrijver ben ik niet.…

Zonder je te kennen masseer ik je nek, je schouders, leg ik mijn wang tegen de jouwe Gevoelens van tederheid wellen in me op En ik zeg, ik heb je lief…

Soms vliegt de tijd voorbij ben ik maar heel even blij omdat ik druk in de weer ben met mijn papier en een pen om mijn gevoelens te beschrijven hoe ik liefde zou omschrijven niet alleen door één enkel woord want door mij wordt het anders verwoord dan slechts gevoelens alleen de liefde is meer dan één omschrijving over je gevoel het heeft…

In nevelen gehuld zie ik je dagelijks nog lopen, wenkend van die verre overkant. 's Nachts zit je tussen de sterren weggekropen, en bestrooi jij mij met betoverend zilverzand. Ik reik dan vanuit mijn dromen naar boven, vang het op met slechts één hand. Want de andere hand hou ik gesloten, die is voor jou fotootje hangend bij mij aan de wand…

Liefde laat ouden en vermoeiden uit de sleur herboren worden Jammer dat de Feniks onder de gevoelens zo zeldzaam is…

Je ware zelf Kan zich ontwikkelen En tot uiting komen Als je al je gevoelens erkent Je er door laat dragen En er verantwoordelijkheid Voor neemt…

droom, of de zon je kan helpen de dromen uit te laten komen... droom in je dromen.. laat je dromerige gedachten stromen..…

Een kunstgebit, een glas en wat tabletten Zo ging dat vroeger, schoon duurde maar even Nu wordt oma verwaarloosd bij het leven Geen tijd om er de tanden in te zetten En valt haar oude hart straks plotseling stil Geen mens die haar dan nog beademen wil…

het was laat en redelijk koud. ik slenterde nog langs de sporen. het was er eng, ik was benauwd, om vooral thuis te komen voor het gloren. dus ik alsmaar in de verte turen, maar nergens een trein te bespeuren. mijn gemoedstoestand was aan 't verzuren en mijn mond luidop aan het zeuren... de nachttrein mag nu stilaan komen.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

een schreeuw uit mijn hart laat zich vaak begrijpen als smart een glimlach daarentegen laat mijn last lichter wegen echter een traan is zondermeer met veel gevoelens begaan…

Uit het diepblauw schittert de zon in de laatste dagen van mei. Bevrijding weerklinkt alom in het gezoem der fietswielen op het asfalt, in het geroezemoes op de terrassen. Vrijheid. En tegelijk: de beklemmende massa, de uiteengespatte bubbels, de vervagende geborgenheid.…

de duisternis valt als een deken over mijn wereld, mezelf beschermend voor mijn gevoelens de duisternis van de nacht laat me even de rust vinden, mezelf bevrijdend voor een dag de duisternis trekt weer op na een eenzame nacht, mijn gevoelens onthuld, waar ik mezelf heb achtergelaten in een zee van tranen…

Laat maar, Het is nu niet meer nodig. Ik heb op jou maar al te lang gewacht. Jij maakt je voor mij overbodig. Ik huil nu niet meer, Iedere nacht. Laat maar, Je hebt me nimmer kunnen troosten, Jij ging aan mijn gewonde ziel voorbij. M'n tranen en pijnen waren het grootste. Wat jij verwaarloosde, Wilde je niet meer zien in mij.…

ssstt... sluit je ogen en lig stil ssstt... niets zeggen en ogen toe, toe dan zo ja en laat me laat me nu lief voor jou zijn mijn vingers strelen nauwelijks je huid, die kippevelt je lippen krullen als ik ze nauwelijks met de mijne raak alsof je ogen door haar leden zien ik heb je lief m'n schat laat me, zo lief…