Alle inzendingen over terdege

Liefst vol maar als ’t niet anders kan mag rijk, al geeft zo’n noodsprong wel terdege blijk van armoede en duidelijk versagen. Sonnettenbakker lijkt een prachtig vak het keurslijf zit alleen zo donders strak.…

wat als je dat wat er dan is kunt bestempelen tot het grote niets is dat echt zo tragisch of heeft dat juist wel terdege iets voor sommigen valt dit niet te geloven is het bijna niet te bevatten dat dan de lichten definitief doven dat er niets meer is waar ze naar uitzien mogen wat als blijkt dat alles wat was wat ik heb en straks mis…

hebben geschaard, daar wij bij een horde horen die schijnbaar ” wakker “ is merkwaardig, mijn slaap is niet van zo ‘n dienaard dat de nacht als een vriend aan mijn zijde waakt, ter ere van het tegendeel, blijkt mijn nachtrust een terugkomend tafereeltje te zijn , dat zich schaart achter de “ wakker blijvers “ van dit spel dus terdege…

Er heerst duisternis. Er bestaat kwaad, in de geest van de mens. De wens van de dissident ligt hierin, correcte, symmetrische lichtstralen te verzenden ter wille van goedheid. De dissident neemt een heel eenzaam, doch ook gevaarlijke rol in zich op. Duistere krachten zullen verdwijnen als sterke geestelijke krachten verschijnen in het donkerst…

. ----------------------------------- verkiert: verkeerd te degen: terdege, naar behoren…

Maar ik roem u het meeste dan, Wanneer gij d'arme blindeman Geleidt langs straat en wegen; Gij zijt voor hem haast meer dan vriend, En hebt daarvoor een kluif verdiend, Een grote, ja terdege.…

maar ik hield standvastig vast zo ook zij, bij het weggaan fluisterde ze in m’n oor: “geef je over aan Jezus” ik antwoordde maximaal respectvol met “doei” ik heb, had me echter wel overgegeven aan een groot Indische happening de Pasar Malam waar oost en west elkaar ontmoeten maar waar vooral kruisbestanden ontstaan zodat Noord en Zuid terdege…

Wakkere nimfe, wendt en ziet eens terdeeg van wie gij vliedt, sneller dan de herten van de honden, die ’r* met open keel volgen tot hun achterdeel*. Immer* en volg ik u niet na met begeerte van uw scha*, maar van zinne om uw minne te verwerven voor* de mijn’. Acht gij dat groot verlies te zijn?…

Maar met horten, En zij plengen, druipen, storten, En verkwisten 't kostbre vocht, O, hoe zeldzaam, die terdege 's Levens volle beker legen, Die hem wel genieten mocht! Doch men grijp hem wel en handig. Hou hem vast, en drink hem leeg, Ernstig, matig, en verstandig! Ach, wat is het, dat men kreeg?…

Op de tijd dat fatsoenlijke mensen naar kooi gaan, Ziet men gewoonlijk jelui eerst terdeeg aan de pooi gaan; 'Kom kom!' zeg je, 'een glaasje dat hoort bij het spel, ’t Is goed voor de kramp, en Heeroom pakt ’em wel?' Zwijg, zondaars! Eén glaasje, wie zou ’t je beletten?…