Alle inzendingen over tijd OR dood OR nu

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Dit is de tijd, de tijd om te zorgen, zorgend staan met je rug naar het vuur, bloot aan de dood, in het leven geborgen, lezen de schaduwen van morgen spelender-, spellenderwijs op de muur. Dit is de tijd. God zelf staat zonder zich te verroeren andersom. Dit is de tijd.…

De lente is verleden tijd de zomer haast vergeten de herfst bracht storm en regen mee de winter is het heden. De winter die jouw leven neemt regeert met wrede kracht het vechten heb je afgeleerd de dood komt altijd onverwacht.…

De tijd eindigt bij nu…

Hij leek zich intensief op tijd te concentreren draaide steeds met breed gebaar zijn pols ving met een glimlach spelend zonlicht in ‘t gekraste glas vertelde trots hoe oud opa geworden was…

Het licht ijlt verblind gedachten stillen zich stom stemmen doven toonladders leven strompelt zich dood. De geur walmt verdampt smaken zinken vallen flauw zinnen smelten schitterend tot een verpletterd niets. Het gevoel slijt ebt weg de tijd wist momenten uit de ruimte dijt uit in knallen het heelal zweeft dol rond.…

Omdat de dood echt niemand sparen zal Behoort ook zij voorgoed tot het verleden. Er was een tijd waarin zij schaars zich kleedde, Haar lichaam en haar boezem bovenal Was fraai – als pin-up hing ze overal En werd destijds door menig man aanbeden.…

laat hunkering blijven en de zon keren opdat de gletsjer smelt en warm bloed de koude verjaagt uit een kerker waar het monotone ritme van een omfloerste trom de tijd wil overstemmen laat de klokken zwijgen zet wekkers stil want je wilt ze niet horen, niets mag herinneren aan het moment dat de toekomst verdwijnt en het licht plaatsmaakt…

Wat doe je zoal In dooie tijd Zeg jij die doelt Op tussenpozen die Liggen tussen gebeurtenissen Die aanstaande zijn En die het leven kleur Zullen geven - die in Grootsheid nooit vergeten Zullen worden - dooie tijd Die hoe dan ook gedood Moet worden met gedachten Die sowieso altijd In de mens aanwezig zijn…

de hemel groeien misschien laat je niet opjagen de dood is een geduldig roofdier dat loert op een prooi zijn tijd afwacht om toe te slaan maar soms met ongestilde honger naar zijn leger terugkeert…

Nog steeds je verjaardag op de kalender in de wc of je nog altijd ouder wordt niet dood sinds jaar en dag hoe oud je ondertussen bent voor mij toch eeuwig jong beelden vervaagd tot foto's met steeds meer eigen leven als stoer blozend stadsmeisje spelend op het grote boerenerf bruidsmeisje werd opgebaarde dode Madame Tussauds met bloemenkrans…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Langzamerhand overgenomen Zag worden door onzichtbare Digitale bestanden waarvan Het nooit meer zeker was Of ze ooit nog mijn eigen Ik zouden kunnen vasthouden Of dat ze zeer waarschijnlijk Mijn identiteit zouden verkopen aan de Hoogstbiedende digitale fraudeur - Kom ik aan het eind van mijn Levenstijd toe aan het verlangen Ook digitaal dood…

Waar is hij nu? Ik twijfel in hoever ‘k Me ‘t heb verbeeld. Ben ‘k gek? Ben ‘k een fantast? Maar ‘k draag nog steeds die zwarte jas als ’n klerk! Die me beknelt: ik voel me erdoor betast Voorzichtig voel ‘k de grond, waar her en der ‘k Nog glas en veren vind; ‘k ben niet verrast Dat dit gebeurt: de molen van Tietjerk Staat in de rouwstand: dit…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Ik ben een fantast Met veel contrast. Mijn ideeën doen anderen geeuwen. Morgen beter De moppen die ik vertel worden voor anderen een hel ze zouden moeten lachen maar hun ogen bloeden. Morgen beter De fantast in mij zoekt het goede het gerichte tot in het hart. Het splijt en valt uiteen als een afbrokkelende steen. Vandaag Beter…

Al ben ik bijna tachtig, `k geloof in Sinterklaas. En ook de Zwarte Pieten, de helpers van de baas. Plotsklaps kom ik er achter, dat Pieten negers zijn. Die Sinterklaas geroofd heeft, speciaal voor het festijn. Nu ging ik toch eens kijken, hoe of dat werk`lijk zit. En poetste eentje met wat Dreft, toen was hij plots`ling wit.…

jou, die heb ik in te halen geen tijd om te sterven want morgen kan ik dood zijn…

Ik wilde de tijd doden maar hij was me voor....…

hijgend hangen aan het leven is de dood gevangen in gestolde tijd…

Het leven komt tijd tekort, het leven dat zonder dood levenloos zou blijven.…

Is er tijd over, als alles stilstaat, of kom ik tijd te kort om dood te gaan, schiet de tijd te kort, als het stilstaat en ik stilsta. Ja en nee.…

twee mensen wachten hoe doden zij de liefde in de tussentijd de aarde kleurt zwart het wachten van gisteren is verleden tijd een wachtend leven vervaagt de herinnering aan verloren tijd twee mensen wachten in hen zingt het verlangen ze doden de tijd…

NU wordt, zo lijkt dat voor mensen, tijd geboren. Mensenklokken gaan lopen. Mensenbloed gaat stromen, van leven naar dood, in sterfelijke momenten. Eeuwigheid bevriest. Onze kloktijd staat, zo lijkt dat voor ons, voor eeuwig stil.…

zei de Dood…

Een windvlaag, een knal tegen het raam, kijkend naar buiten zie ik nog net, het beestje zijn laatste klap wiek slaan, dan stort ie ter balkon. Geen terreur maar domweg de storm.…

Na de uitleg, van de ondernemer, werd het eventjes stil, of er nog mensen wilden spreken? Ik zei: ja ik wil. Opnieuw werd het na geschuifel wederom heel stil. Ik keek de zaal in, waar drie mensen zaten slechts drie, die haar wegbrachten. Opzij kijkend naar de kist, zei ik: 't geen niemand wist: ze hunkerde naar aandacht, toen ze die niet…

Ik vraag je, blauwe lucht, met een diepe zucht En jou, volle maan, wat heb je met hem gedaan. En u, fonkelende ster, hij is weg, zó ontzettend ver. Ik vraag jou, mooi leven, wil je hem terug geven?…

Komt tijd komt dood!…