Alle inzendingen over toekomst OR gemis

maar uit elkaar zijn we toch Ik mis je nog elke dag Je lieve gezicht en mooie lach Ik vind het vreselijk om zonder jou verder te moeten waarom moet ik toch zo vreselijk boeten voor iets wat eigenlijk heel mooi had moeten zijn doet nu mijn hart alleen maar pijn Jij hebt het over een klik die er niet is Wat is dan datgene wat je zoekt, het gemis…

Vandaag jaagt een schaduw over het veld Ergens knispert zand in schelpen aan het strand Ondanks jicht heb ik mij ook vandaag vermand Sla ik steeds mijn ogen naar het hoge op Zie de gloed aan het talud op de dijk Voel mij dan ondanks pijn en gemis heel rijk.…

Ik kan zo toch niet verder Het gemis is veel te zwaar Hoe moet ik nu toch leven Vertelde jij mij dat maar Maar alles wat er nog is Is niets meer dan zwijgen Een afstand vreselijk groot Niet dichterbij te krijgen Wat moet ik nu zonder jou Heb er van alles aan gedaan Maar niets geeft nog mij rust Nu jij van mij bent weggegaan…..…

Voor het slapen gaan laatste gedachte is net een straathond zoekend naar de resten van de dag tot bot ontleedt hij de weg van voorhoofd naar achterhoofd en terug snuift achter de ogen overblijfsels van beelden en voor de nacht onderdak vindt tussen de kiezen waar ik je naam maal, je woorden en smaak van je lichaam als kinderlijke angst in…

Ik ben het immer malen zat. Er is met mij iets mis: ik kan niet meer bepalen, wat in mijn gedachten is. Ze was een stuk. Ze hield van mij En ik was blij met haar. Die mooie tijd is nu voorbij; al meer dan twintig jaar. Voortdurend denk ik maar aan haar. Ik ben niet meer bij machte tot anders denken. Ja, 't is waar: ik lijd aan dwanggedachten…

Zonder jou leven kan ik niet, dus ligt er een mooie toekomst in het verschiet. Daar hou ik me dan maar aan vast, ook al is het nu dan een zware last. Je zo te moeten missen heeft een reden, al kan ik je die zo 1,2,3 niet gelijk geven. Als ik er dan toch naar zou moeten gissen, ik weet nu wel dat ik je nooit weer wil missen!…

Kijkend naar de grauwe lucht Zie ik ganzen op de vlucht De somberheid achterlatend Van motregen en natte straten Die somberheid spiegelt mijn hart Mat beslagen door de hete tranen Wens ik een van hen te zijn…

Het gemis, dat nooit mijn hart verlaat.…

’t niets drupt als regen in de dagen en pagina’s bladeren vanzelf steeds naar de eeuwigheid eenzaamheid schrijft zich vandaag niet treuriger als toen ’k je zweeg op maagdelijk papier in steen en glas gestold mijn lachen jouw mond spreekt mij gesloten al dat wat niet te horen was, alleen.…

Er waren mooie beelden op de buis Om de te vroeg gestorven Jos te eren De jonge garde kan er wat van leren Voor zulke televisie bleef je thuis Voor mij mag je die integraal herhalen En wedden dat de kijkcijfers niet dalen?…

De kroeg was leeg jij was er niet De muziek zweeg jij was er niet Kaarsen brandden het licht zo kil mensen praatten de ruimte stil Koud mijn handen bevroren mijn hart kleurloze wanden mijn hoofd verward Wijn was water gezelligheid koel vooraf de kater emotieloos gevoel…

Zal er iets gebeurd zijn, ik wil het je graag vragen Of heb je het te druk, echt iets van deze dagen Ik kan alleen maar hopen dat je weer eens aan me denkt Het internet zal vinden en mij weer aandacht schenkt Want al ben je zo dichtbij voor mij voelt het als een echt gemis, En wacht dus stil op morgen om te kijken of er weer mail van je is.…

Aan de vijverrand was jij voelbaar aanwezig: het gemis verlicht.…

Je bent Hier steeds Stil aanwezig Zo de lucht Die ik adem Steeds aanwezig is De zon straalt Jouw warmte De wind verzucht Jouw naam De regen fluistert Jouw lied Eenzaam Ben ik niet Hoe kan het dan Dat ik jou Soms desondanks Zo verschrikkelijk mis?…

Op deze plek mis ik jou Op de andere plek ben jij nu Ook al is het hier nu donker en grauw Ik mis jou niet continu Meer op de momenten dat ik niet verder kan Of dat ik zonder iemand ben die ik goed ken Dan weet ik er de zin niet van Dat jij hier nu niet bent Deze plek wordt dan heel kaal en bedroefd Zodat het van mij niet persee meer verder…

hoe het ook zij of mij zal vergaan jij blijft het symbool in mijn bestaan van liefde wanhoop trouw en moed maar ook in voor- en tegenspoed denkend aan jou leef ik mijn leven verdriet en pijn zijnde samen verweven ga ik wel mijn gang hoezeer ik ook naar jou verlang.…

ga nu niet weg, vriend en kus de twijfel van mijn lippen zeg iets leuks en laat me lachen terwijl we samen zitten alsof de aarde nooit zal vergaan ik zal loslaten en opnieuw verliezen naar de sterren kijken en denken dat jij ook kijkt in de stilte tussen onze woorden…

En zijden vleugels de Heer had het haar beloofd Uit de hemel dank…

Ze miste steeds d'r echtgenoot en vreesde voor de man z'n dood. D'r eega leefde echter wel: hij werd betrapt op overspel. Ze miste steeds d'r echtgenoot en wenste, dat ze beter schoot.…

Ik mis de warmte van je hart zoals dat mij kon warmen bij verdriet. Ik mis de liefde die je gaf zoals die mij deed zweven op de wind. Ik mis de symfonie die wij waren, nu vervangen door een eenzame toon. Ik, ik mis zoveel van je. Elke dag en ieder uur. Wij zijn niet zoals vervlogen, wij zijn ik en jij, Eenzaam en alleen…

Wij nemen altoos afscheid van al wat dierbaar is en schikken ons met spijt in het gemeen gemis leven in herinnering aan alles wat ik zag sterven in de hunkering als mens van alledag.…

Lieve dochter, ik mis je meer dan je beseft.........!! Ik houd van je...................!!! Meer dan je beseft.................!! Nu ben je een volwassen vrouw, onbereikbaar. Maar ìk als moeder denk ik terug naar hoe het was toen je geboren werd. Ik telde je teentjes, gelukkig tien!! Ik telde je vingertjes, gelukkig tien!! Je smakte en had…

Vandaag mijn lief, was je verjaardag geweest Vandaag mijn maatje, is er allerminst feest Want je bent er niet meer Vandaag mijn gezel, was je jarig geweest Vandaag mijn vriendin, denk ik maar steeds Waarom? Het is zo moeilijk om je los te laten Het is zo moeilijk je uit te bannen Ik mis je zo. Kijk je nu vanuit de witte wolken op me…

als kind geplaatst van tehuis naar tehuis rusteloos en nergens thuis geen eigen kamer maar een plek slapen in een groote zaal was voor mij heel normaal lopen naar school ging in een rij zo ook weer terug dus nooit even vrij weer naar ,te,huis naar jouw groep nooit spelen voor de deur op de stoep geen eigen plekje om even te huilen…

missen, wat naast je heeft gestaan, maar wat je nooit echt heb gehad, waarvoor je op je knieën bent gegaan, het gewoon vragen vergat, de kans nooit gegrepen, niet zeggen wat je wou, niet worden begrepen, nooit verteld dat je van haar houdt En nu is het te laat, machteloosheid heerst, wachten tot genoeg tijd vergaat, weten dat het nooit…

dan lijkt het leven op het verzamelen van littekens voel je de huid niet meer eronder een leeg boek vol onzichtbare inkt alleen leesbaar voor die ene lezer het gemis dat er is zal altijd blijven voor een deel dat andere deel moet je helemaal opnieuw schrijven de gaten invullen de letters spellen: o v e r l e v e n…

Je zei: als een dochter ben je voor mij, toch was ik dat niet die woorden maakten me gelukkig. En nu: nu je er niet meer bent, prijs ik mezelf gelukkig, dat ik je heb gekend want: ik mis je nog elke dag. Dag mam.…

Nu jij niet meer bij mij bent wacht de nacht met vreemde stilte ik was jouw stem zo teder gewend omring het duister nu met kilte ben ik alleen, o nacht zo lang hoor ik slechts in tranenzang hoe dwaas ochtend zal aanbreken zonder jou in mijn vizier eenzaam is het wachten hier dat mijn hart niet meer zal hopen ik het hopen zal vergeten…

Het gebrek aan jou, da’s mijn gemis.…

Als alles wat ik liefheb plots weer verdwijnt Net als de Zon die in het water schijnt Door golven verslonden in stukken geslagen Een leegte zo groot zo moeizaam te dragen Nu alles wat ik liefhad er niet meer langer is Treuren tere tranen druppels vol gemis…