Alle inzendingen over toneel OR brein OR planken

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

hij voelt de adem uit zijn longen groeien de woorden staan stijf in zijn keel zoals zijn lichaam dat een plank is en langs alle kieren kraakt vol wormen en vol sporen van regen de foto in zijn handen is niets dan een vlekje vertroebelde troost dat hij tegen zijn dovend hart drukt en indommelt…

het mes vlijmt in jouw hand daar waar mijn vingers in jou mijn ogen zijn niets is er tussen ons dan enkel dit zachte wit en de kruimels in het bed…

Het Tropicana-bad in Rotjeknor Heeft badinhoud de Maas in laten lopen En gaat nu binnenkort opnieuw weer open Dan schreeuwt de concertganger zich er schor Het mooiste nog van dit unieke plan: Dat stagediven gewoon weer volop kan…

Daar hadden de planken nog niet aan gedacht. Ze voelden zich al beter, dat hadden ze niet verwacht. We krijgen een tweede leven, zei de plank van de grote eik. Die kleine plank, die wist het wel, die had helemaal gelijk. De planken waren blij, ze vonden het een fijn idee. Ze lagen nu heel rustig en voelden zich tevree.…

Keer deze tempel de rug niet toe hier strijken talrijke goden neer van ademende waarheden is deze tempel vergeven hier bespreekt het brein het brein bezingt wonder wonder en tegenwonder hier wordt de beul bestudeerd en de bij er staan heelallen op de planken droefenis stelpende alfabetten de letters der ketters vliegen klapwiekend op de rede…

sta schijnheilig op de planken met wijde ogen en volle mond, maar ben niet slecht zie mijn zon en de geest in de schaduw blijkt echt de schepping is zo het zich toont het heeft altijd op die wijze onder ons gewoond…

geen plank: boeken die op plaatsing wachten noot: dit is voor boekenkasten met 6 planken, dus tel eerst uw planken…

het chanson van Francis Cabrel vertelt ons het tragische relaas van een ballerina die door een ongeluk in een rolstoel terechtkwam en met pijn terugdenkt aan de tijd dat zij als een vlinder over het grote toneel vloog...…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Alleen de nieuwe maan die het daglicht niet kent maar wel de euforie van vernieuwing verzend naar mijn brein voor een kostbaar fragment. Het avondlicht dat de hartstocht accentueert en de nacht verzacht die mijn droom omarmt blijft er de molton die mijn emotie absorbeert.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

het is al zolang geleden dat het doek voor de allerlaatste keer is gevallen hoofdstuk gesloten, schijnwerpers gedoofd en elk gaan we verder met ons eigen boek verleden nog nauwelijks in ons hart maar nog zo duidelijk in ons hoofd veel te lang voelde ik mij de eeuwige figurant en ik zag de vragende blikken van het publiek acterend in…

Moet je jezelf gedragen Zoals een ander dat graag ziet, Altijd even lief en leuk, Jezelf ben je niet. Voor massa’s “vrienden en kennissen” Speel je elke dag je rol, Het kost je zoveel energie, Hoe houd je het toch vol. Mensen enthousiast omhelzen, Die je helemaal niet moet, Tegen een ander bekritiseerd, Leef je dan je leven goed? Geen…

Het toneel waarop we ooit konden leven, blijft leeg, het lijkt ons om het even. Voorbij is de kans op een open doek.…

ik viel uit mijn rol en was weer voor even mezelf confronterend wel…

Ik heb zo te doen met acteurs. Ze moeten zoveel acteren en altijd in andermans kleren, ik heb echt te doen met acteurs. Waarom wordt men ooit acteur? Het komt hier op neer, strikt genomen, dat men door een deur op moet komen en af moet gaan, ook door een deur. En al wat men doet daartussen zal altijd weer afgekraakt worden door wezens…

De wereld is een speeltoneel, Elk speelt zijn rol en krijgt zijn deel.…

Op de bühne voel ik mij thuis daar speel ik een rol en iedereen applaudisseert dien mijn tegenspeler van repliek laat hem droevig of blij en buig netjes voor het publiek daar voel ik mij geëerd alleen omdat ik de tekst volgens verwachting heb geleerd daarbuiten ben ik naakt kwetsbaar onvolmaakt ik ken de regels niet en niemand…