het verwachten afleren
is haast onmogelijk
zei ik
toen mijn hand vingerloos bleef
en het ruilen ook niet
werd aangeboden
ik staarde verder
naar het kind in de boom
en zong zacht verder
over bloei en twijgen…
de afgrond gaapt
z’n bek steeds wijder
tanden groter
diepte dieper
zich vastgrijpend
aan het heden
flits het verleden
als 'n speelfilm voorbij
naarstig op zoek
naar die touwladder
om de hoofdrol
te kunnen blijven spelen
vechtend tegen de tijd
die sneller rafelt
dan de afgrond diep is
*~ Duogedicht met Martien Montanus ~*…
melancholie dwaalt blauw
rond kersen
het mooie van jouw stilte
rond omgeploegde
aarde, touwladders en weidsheid
van het licht
waarin gebaren een weg zoeken
als lentebloesems en geplukte trillingen
uit stemmen
die dieplevende
schaduwen rond eikenbomen laten
glanzen
zielsverbonden
met al dat moois, uitgestrekt
in jou
en…
Spookschepen doemen dreigend op
hun lokroep als vergane glorie
de touwladders die ze toewerpen
als moeilijk te negeren tentakels
As van verbrande schepen
verstrooid op het water
vormt een macaber spoor
naar een onbekend zwart gat
In het duister
klinkt het ruisen
van het wilde water
Het diepste wezen van de vis
is zoeken naar stil…
Opgesloten in mezelf
Zoek ik naar de muren van vrijheid
Om zonder een woord te zeggen
Te vluchten voor haat en ergernis
Zonder einde, geen begin
Stortend in de afgrond der teleurstelling
Zolang ik cirkels blijf lopen
Om mijn vragen heen
De gelijkenis tussen haat en liefde
Zal de kloof tussen ongeloof en bezetenheid
Dieper maken
Totdat de touwladder…
347
Bezig met laden