Alle inzendingen over tranen OR vaarwel

Goênacht, vaarwel! want ik moet gaan, Vaarwel en reik mij nog de hand; Een vreemdeling bood me in 't Zuiden aan, Wat ik niet vond in 't Vaderland; Wanneer ik u voorheen verliet, Dan was 't: "Ge ziet mij spoedig weer!" Thans luidt de groet, die ik u bied: "Vaarwel, zo 'k nimmer wederkeer." Goênacht, vaarwel! - Goênacht, vaarwel!…

Alweer een nacht zijn wij samen alleen Mijn hart met rouwrand brandt binnen zijn kader Klopt wel door en soms bloedend vervolgt het mijn weg van soms hopeloos Ons verdriet samen…

Soms, zitten mijn tranen zo hoog, soms hoger dan de regenboog, slik en slik ik weer doe ik telkens weer. Soms zitten mijn tranen zo diep zo diep dat niemand ze ziet dan slik ik, en slik opnieuw vanwege de pijn in m'n ziel.…

Een simpel gesprekje, een simpel onderwerp het brengt de traan in mijn stem een gewoon gesprekje is de opening voor de traan in mijn ooghoek. Ik wil niet huilen, nu even niet mijn tranen zakken naar mijn buik, daar: waar eventjes niemand ze hoort en ziet.…

Verdriet is niet alleen toebedeeld aan ons mens- wezens, neen: 'k zag 'n engel echt maar EEN, ze oogde bedroefd, 't was zo triest, dat toen ze me alleen achterliet het regende dat 't goot. Zo komt 't dat verdriet vergoten door onze engelen regelrecht uit de hemel komt.…

Zinloos draai ik in mijn gevoelens Alle emoties afgetast Maar niets doet me gloeien naar Een onweerstaanbaar samen zijn Te ver van wal geraakt Er is geen terug keren meer aan Maar het doet me pijn Om te constateren Dat het vaarwel zal zijn…

Ei, zie van ver nog wordt het woud Zijn groet aan ons niet moe, Daar 't wuift met tak en twijgen, Die duizend stemmen stijgen; 't Roept ook vaarwel ons toe.…

De machines staan op nul, geen metertje slaat verder uit, als de tranen onmerkbaar langs haar hele lijf lopen, zij met trillende handen de zo geliefde ogen voorgoed sluit. Vaarwel mijn liefste.…

schipperend tussen beemd en boot schrapend aan de kade roeiend met riemen die ik niet had laat ik los…

Het geluk ons toelachend Op weg naar ons nieuwe huis Vaarwel huis met de bittere tranen We komen nooit meer terug Want daar was ik nooit thuis.…

Nu zeg ik jou vaarwel, ook al blijf je altijd bij me. Ook al was jij mijn bestaan. Vaarwel.…

Je doet of je me haat, Dus nu zeg ik vaarwel.…

zodat het leven z’n onbekende weg kan gaan we vrij moeten zijn om onze rust te vinden de vergleden droom zei ik te gaan maar van binnen zullen tranen blijven komen uit “Amor” © Eli Stater…

Vaarwel zusje, kleine meid, vaarwel papa en lieve moeder. Door de zucht naar 't witte poeder speelde ik m'n leven kwijt... In Parijs, onder een brug lag een jongeman te sterven. Geld en goed zou hij verwerven maar hij kwam nooit meer terug.…

woorden zoeken waar geen woorden zijn…

Een stagiaire werd onwel, haar tranen vloeiden Maar ik nam een wijs besluit, adieu en nu voor goed.…

Vaarwel mijn schat, hoe ik je soms ook nog steeds, ontzettend, mis.....…

Ik moet, ik zal, ik wil ik ga Ik wil, ik moet, ik ga Ik moet Ik gá!…

Mijn koffers stand-by Klaar om te gaan Nu al zo dodelijk eenzaam Ik ga nu en zeg vaarwel Mijn kus op je voorhoofd Ik hoop dat ik zo veel goed maak Iedere gedachte van mij zal aan jou gewijd zijn Ik weet dat je zult wachten op mij Maar…doe dat nou niet De tijd om te gaan is gekomen Sluit je ogen en kus mij vaarwel Denk gewoon aan de…

Tot volgend jaar Dan komen mijn vrienden daar. Ik ben helaas aan het sterven Alles aan mijn lijf is aan het bederven. Ik lig hier op de grond Met water in mijn mond Mijn huid schilfert af Je ziet mijn aders van mijn lijf. Ik blijf er rustig bij Mijn leven is goed geweest Ik wiegde mee met de wind Werd door de zon verblind Heb de nacht…

Rust zacht mijn lief, een traan rolt eenzaam naar beneden.…

Al ga ik zeer ver weg, wil mij getroost beminnen, het is geen ander ik dat op een steven staat om onder feller licht een leven te beginnen met dromen die gaan bloeien voor een nieuw gelaat. Mijn ogen blijven thuis; bij u blijven mijn handen. Naast u is rust genoeg voor hen, zelfs avontuur; want beter dan wie ook weet ik dat vreemde landen niets…

Het enige wat rest is: Vaarwel.…

waren je korenblonde haren wiegend op het losse loopje dat ik zo goed heb gekend en met een bijna leuke ladder in je meer dan lieve nylons ging je aan het einde van de straat het hoekje om zo ver weg ben je nu puzzelstukjes reiken waar jij en ik volmaakt hemel en aarde zullen zijn bij het laatste vaarwel…

Hij zwaait met zijn hoed, als een staatsman vaarwel, een deftige staatsman uit vroeger tijd. Een waardige pose die kil cynisme maar geen verkrachting en bloedschuld bedekt. Hij ontvlucht zijn huis en zijn heldendaden: stromen van tranen en rokend puin.…

Als een gedwongen afscheid aan ’t einde van de dag, een laatste groet verstopt de tranen in mijn lach. Je tijd kruiste mijn pad je dagen zijn ontmoet, vergeten doe ik je niet meer vaarwel, het ga je goed.…

afscheid kent vele vormen en kleuren van zwart naar tranen van indigo naar violet soms neemt iemand afscheid omdat het niet anders kan als hoop plaats maakt voor wanhoop of iemand verdwijnt zonder vaarwel soms nam iemand lang geleden het besluit terwijl niemand zag niemand wilde dat hij al vertrokken was…

Het geluk ons toelachend Op weg naar ons nieuwe huis Vaarwel huis met de bittere tranen We komen nooit meer terug Want daar was ik nooit thuis.…

Vaarwel, zo als zo vaak en weer gaat ze verdwijnen in woorden waar in waarde maar waar in haar? Vaarwel, zoals zo velen het was me een genoegen…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…