Alle inzendingen over treuren

Wij, dorre en dode blaren, Wij komen stil gevloon* En vlechten door uw haren Een goud- en bronzen kroon. Daar, waar wij ritselend vielen, En strooiden herfst-gewaad, Daar sterft iets in uw zielen... Gij, die er over gaat. Wij leggen in uw ogen Traan van weemoedigheid; 'De zomer was een leugen'; Zo zucht ge, wijl ge schreit. Neen,…

Rozen voor mij slechts niet, voor mij geen bloemen, die geuren, voor mij mijn eenzaam lied En wat stil treuren...…

En evenwel, ik wil daarom niet treuren: Voor u te sterven, engel, is zo zoet! Zo gij slechts nu en dan mij op woudt beuren Met énen blik, wanneer ik u ontmoet. Eén blik van medelij uit Uw' bruine ogen, En in die blik één enkle zilte traan! - Hierbij een doek, om die dan af te drogen. - Droog af, Margot, en laat mij stil vergaan!…

Nog eens een wintertje, gelijk als voorleen, Te slijten vol van vreugd in d'armen van Klimeen, Wiens onstandvastigheid mij nu een wijl doet treuren. Of in haar plaats, opnieuw te vinden bij Katrijn Een gunst, en een genot dat 't eerste gelijk mag zijn, Dat is 't dat meester Fok misschien nooit zal gebeuren.…

ijzige tranen vloeien zachtjes van verdriet nu zijn ze zichtbaar…

Een treurende es zweept ruisend Het hangende loof om het puin. Stil koestert een teder viooltje Zijn geluk in het mosrijk duin.…

Wie treurt er nu om regen als de dag zo traag begint en de buren vrolijk groeten, als het kind met heldere ogen 't klein geluk weer even vindt.…

Wat troostend zonlicht door de bomen die bijna kaal en vredig zijn; De herfst is weer met goud gekomen maar ach, die schoonheid doet ook pijn. De dagen korten en de mensen willen maar liever binnen zijn, met lamplicht, boeken, oude wensen, gezelligheid en soms wat wijn. Laat ook mijn ziel maar even dralen, genieten van het avondlicht en…

Dikke wolken drijven over, zeggen dat de herfst al komt en de dagen worden koeler zodat alle klank verstomt; velen treuren om de zomer nu alweer zo gauw voorbij, maar de najaarsdagen zingen ook, en zij verheugen mij.…

ik is ik, want ons is verleden tijd, waar toch een stukje van in het heden blijft. mijn fysieke tranen al lang gelaten, maar het hart, dat rouwt nog altijd.…

Gedenkend hen die gingen, die ooit een naam ontvingen en nu in ’t Licht bestaan, zijn wij nog hier gebleven, betreurend dat hun leven met ons nu is gedaan. We weten hen geborgen; zoals een nieuwe morgen weer vreugde brengt in huis, zo schrijft God alle namen in liefde weer tezamen en is voorgoed hun thuis.…

Treuren is hard werken. En kinderen dan? Die gaan hun eigen wegen; ze moeten wel, hun toekomst moet nog beginnen en ze moeten fouten maken, dwaze dingen doen. http://www.youtube.com/watch?v=nLtCPLIMYtc&feature=colike…

Treur maar, maar niet zonder hoop. Er is steeds weer de liefde, het licht, de schoonheid en de verrukking. Al zien we het soms niet, al zijn we droevig en verward. Leef verder, leef. Bij het overlijden van E.…

Naast hen die wij op vier mei steeds herdenken Wordt door mij ook Valerius herdacht. Die lijkt ook wel om hals te zijn gebracht, Of men daar nog eens aandacht aan wil schenken. Niks wordt er uit zijn liedboek nog gehoord, Ook na de oorlog gaat het moorden voort.…

Maar weggedoken zit de laatste vogel Thans in de takken en door de enge spleet Der halfgesloten blinden valt het licht Op ons, die treuren in 't verlaten huis. –…

Ik zal niet om je treuren, Zonder jou ben ik zeer tevree!…

Er zijn mensen die zeggen stop eens met treuren Er zijn mensen die zeggen hou nou maar eens op met dat zeuren Nu is't wel genoeg zo nu is het een end Maar weet je wat het is schat? De mensen die dát zeggen, hebben jou niet gekend.…

Kan ik de wenk weerstaan, alsmaar vroeger sluiten deuren het huis tegen nachtelijk treuren over verloren licht, afgebroken bestaan mens gevangen in ongekende deining engelenzang troost zijn verschijning…

rusteloze ogen onthullen een onrustige ziel herinneringen, nooit losgelaten al die slapeloze nachten ….niet te tellen treuren om een jeugd, nooit gehad weet ze nauwelijks te overleven ze is nog steeds verbijsterd…

Vergeet de mogelijkheden die je had gepland het heeft geen zin te treuren om onvervulde dromen je moet je kansen grijpen ook al zijn het niet de kansen die je had verwacht laat staan gewild haal de trekker over spoel het oude door voor het gaat stinken…

of is ‘t je zelfgekozen rust die ons treuren sust?…

De vleesgeworden vorm van een depressie, Die schijnbaar permanent corona heeft, Die over treur-tv zijn mening geeft. En dat in tijd van lockdown en recessie. Eerst denk je dat je alles hebt gehad - Het kan toch zwarter dan het zwartste gat.…

in de blauwe lucht te bloeien traan voor traan treuren zij hun verdriet de vervulling van hun wens nimmer in het verschiet niet alles is echter zo hopeloos als het lijkt want alleen iemand die heel goed kijkt ziet in het water de weerspiegeling van wilg en horizon in tedere omstrengeling…

Donkere tunnels vol symboliek verlicht door een enkele fakkel de dood kijkt mij aan en ik zoek een weg naar jou verbonden in gedachten samen één het uur is nabij treur niet mijn lief wij zijn voor altijd…

Die foto zal ik Niet verscheuren Jou liefdevolle blik Nee, nu niet treuren Hartzeer Ja, dat is waar Steeds weer Denk ik aan haar.…

treur je nog om toen en kijk je om over schouders van een ver verleden je kende dit sterven niet je was geen kind van deze tijd al streel je mijn ziel met weifelend tastende vingers van weemoed en woel je mijn dagen het geeft niet ik ben altijd al een kind van vreemde oases geweest…

Omdat Sharon het ruim van Barak won Treuren nu alle vredesactivisten, Maar net als trouwens heel veel socialisten Heb ik juist veel vertrouwen in Sharon. Ze zitten daar in Israël op rozen, Althans wanneer ze Sharon Dijksma kozen.…

de dag triest open een zwaan richt zich op en slaat de vijver wakker de wilg kijkt in de al dan niet gestegen spiegel van het water en lijkt steeds dieper te treuren haar lange haren laten de vijver niet onberoerd…

Nee, men heeft geen tijd Er is zoveel eenzaamheid Achter de gesloten deuren Zitten mensen te treuren Heel alleen Met niemand om zich heen Herinneringen uit het verleden Maar niet kunnen praten over het heden Kijk of je zo iemand kent En met een bezoekje verwend.…

Treur niet langer om mijn dood dan 't trage dreunen van de droeve klok die tijding brengt aan deze lage wereld dat ik gevlucht ben en bij wormen dwaal: Neen, als jij deze regel leest, vergeet de hand die het schreef; om liefdeswil: Geen droefenis is mijn herinnering waard, als aan mij denken jouw zoete hoofd ontrust.…