Alle inzendingen over troost en vertrouwen

dus troost ik me maar weer dat er betere tijden komen... en dat ik er weer van leer.…

Ook al worden er diepe kraters in onze zielen geslagen, de troost van dit bootje weerstaat alle levensstormen, denkend aan die boot op het Meer van Galilea.…

Stel je vertrouwen steeds op God de Heer Hij wil je nabij zijn, iedere nieuwe morgen Bij Hem ben je altijd veilig en geborgen Zijn grote liefde en trouw keren steeds weer. Wat een troost om dat te mogen ervaren Als we soms geen uitkomst meer zien Het zelfs niet meer zien zitten misschien Dat God ons dan ook moge bewaren.…

ik kleur je woorden naar mijn taal en de mijne naar de jouwe zo verstaan we elkaars echte verhaal en ontstaat er een basis van vertrouwen vormt zich een hecht verbond als ware het een regenboog een teken van hoop dat ons telkens weer opnieuw doet boeien maar als zo vaak met een regenboog dat zo prachtige hemelse teken helaas…

troosten…

Droogte ingehaald dankzij de winterregens herleeft de natuur…

Zoveel beelden In mijn geheugen Bewaard Die mij tot Op vandaag het Voortgaan nog Bemoeilijken Beelden vol Boosheid, pijn, Verdriet die de Vrije stroom van Gedachten in mij Blokkeren - Wellicht is het Verstandig al deze Slechte herinneringen Nader te ontleden Om te zien wat Ze echt waard zijn - Of ze het waard…

Plaatsen die we ooit hebben bezocht worden in onze ziel verankerd. Mensen waarmee we ons verbonden voelen blijven ademen in onze herinnering. Mensen waaien waarnaar de wind het wil. Omdat momenten tijdloos zijn. Onmogelijkheden mogelijk. Ruimte grenzenloos. Stilte stil.…

Gedachten die ons gevangen houden, zijn bronnen van angst. Illusies over onze eigen vrije wil, zijn hallucinaties. Mensen dienen egocentrische belangen, die ons tot slaven maken. Terwijl... Terwijl wij uit cellen bestaan, die ontstonden in oceanen. Terwijl we hemelse lucht zijn, die door onze longen stroomt. Terwijl mensen energie delen…

Niets dat nu mijn stemming om kan buigen Dus troost ik mij met regels die ik dicht en morgen zal ik voor haar aangezicht weer stotterend mijn spijt staan te betuigen Hoe heb ik haar vertrouwen kunnen schaden Waar vond ik de door mij verwenste moed Was het, dat ik door aandachtzucht gevoed mijzelf met rampspoed wist te overladen Ik weet:…

en ik sta daar maar verloren kijkend over het water en weet het zeker dit komt nooit meer goed maar toch zal ik ooit weer glimlachen weer geloven in de liefde weer vertrouwen in de toekomst krijgen hoopvol zijn maar nu nog niet zelfs de wind biedt nu geen troost zacht fluister ik wat namen en de lenteregen legt een rouwsluier over…

Wat een troost kan dat geven Als we dat zeker mogen weten God zal ons nooit vergeten Hij blijft ons nabij in dit leven. Wat er ook gebeuren mag In vreugde en bange dagen Hij zal ons blijven dragen In voorspoed en tegenslag. Vertrouw maar op Zijn woord Zoals Hij het heeft gezegd Dan komt alles goed terecht En kunnen we rustig voort.…

Wij mogen Hem vertrouwen En kunnen op Hem bouwen Hij laat ons nooit alleen Ga dan maar tot Hem heen. Wat een troost dat te weten Dat God ons nooit zal vergeten Hij houdt over ons de wacht Altijd, bij dag en bij nacht.…

We mogen wezen wie we waren of nu al zijn. Leven is zoals wijn ook tijd die wordt geleefd soms met pijn en beleefd verlangen behangen. Vertel, wat heb jij te uiten , te delen. Ken ook jij een vorm van ontluistering, zag jij vroeger al parades zoals die optocht. Het geleek ook nu een r.k. processie van ooit. Het geleek weer een toneelspel…

Sommige lippen die mijn wangen raakten zijn nu sterren hier in menige nacht, puur die levenslange hele bijzondere gedachtepracht. Soms delen lood, boomschors of wolkenpacht emoties aan het woord zoals leven het bracht. Soms gelegen in kubisme dan weer in harmonie kleuren van regenbogen die ook jij en ik vaak zie. Sommige lippen en ogen…

Noch is het dit planten van een lindeboom om ooit ook bij hen het zonlicht te temperen, een manier deze hitte wel buiten te houden 't tij vertrouwen 't is niet enkel het zeggen. Deze tijd voelt compleet als andere haven, aangelegde geleden pijn, stil venijn ervaren.…

Het is die gedachte die zich heeft genesteld die eerlijkheid die zij zuiver wilde voorstaan, veel staat al ergens genoteerd en vastgesteld voortaan hoeven we zelf niet ver weg te gaan. We hoeven niet ver te zoeken wat bij ons hoort het verschijnt op een dag vanzelf in ons leven, aan het firmament borduurt ook tijd onverstoord net als bij jou…

dat over alles asemt mijn leven past in het Geheel het blijkt soms een troost waarop ik kan bouwen…

Een bron van toewijding en vertrouwen. Moederlijke trots vermengd met onvoorwaardelijke liefde. Bescherming en verdediging. Vergiffenis omhuld met geduld. Leiding verpakt in een goed voorbeeld, gesterkt door communicatie en begrip. Samen huilen, samen lachen. Troost. Een rots in de branding. Een veilig toevluchtsoord.…

Een winnaar kun je zijn onder het genot van een broodje haring als een troost die de lof vergaarde. een lijder te Leiden hoeft een ieder niet altijd te zijn. Maar vertrouw als een watergeus en het leven krijg je nimmer klein. Geef je niet over. Denk aan de geus.…

Probeer mijn aandacht Er bij te houden Ceremonie in een Aula die al voor De zoveelste keer Afscheid neemt van Een mens die bestaan Heeft, geleefd heeft Op deze aarde - en is Het niet de toespraak Van hem die haar lief Was die mij in vervoering Brengt, maar de scheefzittende Kous van haar die voor Mij zit die me totaal Van…

Daar waar zinloos toeval, zinvolle bedoeling wordt. Waar zien geloven wordt. Waar weten geweten is. Heimwee. Daar waar geboren worden, sterven is en andersom. Waar einde verandert, in ongekend begin. Voorbij de horizon, begint de horizin.…

Troost voelt als een omhelzing. Troost is een warme deken om jouw eenzame schouders heen. Troost komt dan als er een gat valt, een verdriet. Troost is ook een gevoel van herkenning: je bent samen er door heengegaan. Troost komt wanneer je open staat voor warmte. Troost is een feest van begrip.…

vernederd niet zegt nooit dat jij lelijk bent verstoot jou niet omdat jij verliefd bent op geen vrouw maar een leuke vent ook gelukkig helemaal niet dat Hij je lichaam interessanter vindt dan jouw gouden hart altijd om je heen In rouwtijd dat bittere smart oh lief mens geloof Hij is er op aarde plus na de dood…

Vol vertrouwen en door liefde vervuld verdrinkt ze in de verwachting dat vlinderachtige vingers verlangens in haar hart krassen Ze voelt de verwijdering na passioneel vrijen als verlatenheid en tranen vinden verloren op haar wang de weg naar verdamping…

oprechte liefde De warmte die ik jou steeds weer gaf Niets ter wereld kon ons doen scheiden Ondanks jaren van misnoegen min en laf En in mijn hart daar vloeien zilte tranen Gegeven door jou aanschouwelijk venijn Verstoot ik je ongekend van alles ontheven Nooit zal mijn vertrouwen het zelfde zijn…

jouw armen, de bomen van mijn sprookjesbos ons behoedend voor de ouderwordende tijd hier worden dromen tastbaar en bewaard in een geborgen eeuwigheid…

Niet gekwetst en niet bedrogen Zonder vechten, zonder pijn Soms zo moeilijk te geloven Dat liefde zacht en mooi kan zijn…

Voedt je angst voor aanraking in het heden, je vertrouwen in mannen lijkt voorgoed kapot. Ik reik mijn hand om jou te helpen, om je te bevrijden uit deze hel. Laat míj je bloedende hart stelpen, want vertrouwen kan je míj wel.…

Angst, zweet en tranen zullen het vertrouwen laten groeien. Hierdoor kan er nog een fantastische vriendschap opbloeien Ik hoop dat zij mij vertrouwen kan. De rest komt vanzelf dan…