Alle inzendingen over uitgelezen

Zaagt gij immer de uitgelezen Rusten aan een anders borst, Tot, getuige van hun kozen, Zo ge niet voor hen woudt blozen En de zeis slaan in de rozen, Gij niet langer blijven dorst? En zoudt ge ondanks dit, uw leven, Voor het u vergetend kind, Niet met vreugd, met wellust geven, Arme! hebt gij ooit bemind?…

Is hare schoonheid uitgelezen, Haar hart is mede louter goud: Dat zegt haar rozig, blozig wezen Elkeen, die 't eenmaal heeft aanschouwd. En de engel Gods, die hare gangen Vol teerheid overal bespiedt, Die kleurt er nooit een blos de wangen, Als hij in 't reine zieltje ziet.…

Maar o schone tintelkleure die binnen de grote lichtdeuren van de zonzomer is, en al de lichtlichternis, de hoge heilige mis van de dagen, en goudlicht en avondschijn in de rode kamer die zijn, waarin zij toen was met haar lichaam als glas zo doorzichtig, zo lichtig, wilt wezen samen altijd uitgelezen in me die haar eenmaal zag…

Verse Lauwerblaadjes om de hoofden van Neêrlands dichterhelden - Is men met ontroerde schreden In der muzen hof getreden, Vol van wijding, zoals ik - In dat heilig ogenblik, Dan is zeker de eerste plicht, Die ons vol gemoed verlicht, Hen, die daar in glorie tronen, Lang erkende muzenzonen, Uitgelezen dichterschaar, Zeet'lend om het…

druk met dat verkeer De hele dag gaat iedereen zo’n beetje heen en weer Heen en weer Heen en weer Heen en weer Heen en weer Of er iets van terecht gaat komen dat gelooft geen hond Maar iedereen heeft smakelijk gelachen om die pont Je moet als Europese voorzitter tenslotte wat En heb je echt geen flauw benul, nou ja dan roep je dat Een uitgelezen…

Zou Zij echter uit mijn ogen verdwijnen, was ik haar uitgelezen schoonheid kwijt, dan kon de zon nog zo hard schijnen, het bleef een trieste wintertijd. Zo heeft de natuur haar liefste kind geschapen als levend sieraad, dat teder vele harten wint met glimlach, woord en daad.…

Ai, schone dochter blond, die ’t hulsel en paruiken Des gouden dageraads verwelkt en verdooft*, Die de sneeuwwitte melk en leliën doen duiken* Van ’t zilverblanke vel van uw eerwaardig hoofd, O Margarieta schoon, o uitgelezen bloeme, Strooi uit uw braaf* verguld en lang gouddradig haar, Dat* de zonne beschaamd, verwonderd is en hoe me* De…