Alle inzendingen over vader OR aftakeling OR spijt

Ik mis je het huis en tuin missen je net als mijn gevoel...aftakeling. Kijk je van boven toe? Onderhoud voor dingen te koop voor het hart geen oplossing. Eenzaamheid geen gedeelde vreugd over deze vernieuwing. Ik mis je. Kijk je van boven toe?…

Mijn vader sloeg planken mis mijn broers glimlachten, schreven elke misslag in een schrift, mijn moeder deed de was of lakte haar nagels mijn vader die zich in leven hield met schaamte, spijt en ongemak, die zich dagelijks gewonnen gaf, die hijgde en onwerkzaam en achterstallig was, die niemand iets te vertellen had, die een spin was…

Wanneer de bunkers die ons omgeven, aftakelen en worden afgebroken. Wanneer ons logisch denken zwijgt, en zuivere gevoelens leren spreken. Zo worden nieuwe dichters, die diep in ons verborgen wachten, onverwacht geboren.…

Waar eens overvloed trappen klom Zich etste in glas-in-lood panelen Waar haute cuisine door kelen zwom Men lucht verbouwde tot kastelen Werd schoonheid in Renoir gekocht En pleister in bombastisch barok Met prieel en vroomheid werd gepocht En schulden rezen tot de nok Die huisden zijn door de tijd genomen Met ziel in zalig armoe vergaan…

Morgen worden wij ondergedompeld in teelaardelijke stoombaden die de magmadelijke wormen doen krullen Miljoenpotig zweet breekt uit de poriën Wakker worden wij verzwolgen door de coulante wildernis van de aftakeling Zuur en zwak en lammetjesmak verdrinken wij in het slijm sterrengeestdriftig in het nest van incest…

o, het strekt ons tot verwijt, Dat wij dikwijls zo krakkelen; och, gij weet niet hoe 't mij spijt. Kom, mijn liefjes, laat ons leven tot elkanders nut en vreugd! Laat ons pogen na te volgen vaders liefde en moeders deugd.…

Mooi de zomerweg En verscholen tussen Vele bomen Een verpleeghuis Woonbestemming voor Vergeetouderen Leerplaats voor jonge mensen In`t smetteloos wit Confrontaties met aftakeling Geur van diepe wonden De dood Ontroostbare familie En toch moeten Goedkoop Jong In`t smetteloos wit.…

tot spijt…

vader wat was je stil welke wrok heb je verzwegen wat kon je niet kwijt waaruit bestond die narigheid waar lag of ligt de eventuele spijt jij behoort nog tot hen die leerden te zwijgen die sterk moesten zijn die niet hengelden naar medelijden die het leven aanvaarden met pijn vader was dat het wat je heeft belet om te praten om te…

Wij praatten, lachten Bedreven de liefde Schreven. Dansten en Reisden de wereld rond Onze laatste kus Onze eerste keer Onze laatste adem Ons samenzijn Nooit meer Onze lijven versmolten Jaren tot één. Onze erotiek Echt verheven tot kunst Onze laatste kus Onze laatste adem Onze laatste keer Echte liefde in Een mum Van tijd tot iets dat daarop Lijkt…

Voor onze aftakeling een teken: doof de zomer nooit met gebreken.…

voel je warmte voel je kou voel je lijf voel je haat voel je pijn voel je aftakeling voel je einde dan ook voel je begin voel je zin voel je leven voel je liefde voel je doelen voel je gloeien voel je voelen MENS GESTOPT MET ROKEN…

Geen lijden en dood, geen aftakeling, verdriet, maar echte liefde. Mijn kreet is simpel, laten we samen leven in pure vrede. Laten we samen het paradijs beleven van niet meer alleen.…

De aftakeling van lichamen en geesten, dat is niet leuk hoor. De blijde boodschappen verdwijnen in de mist van weemoed en wanen. En toch die jubel om al dat positieve van leven en dood. Om al die liefde die iedereen doet stralen op hoop van zegen.…

en in de laatste avonden pleegt het oog zichzelf te verraden; Het zalven, loochenen en het plooien de wenselijkheden van de onafwendbare aftakeling de blik definitief naar de geboortegrond in gene zijde vertrokken en wij mild smalend het wrak te zien van de laatste uren de herinneringen slechts afgemeten aan de laatste exploten…

(hoe koud het was en hoe dichtbij) ga zitten zoon, dan zal ik je vertellen hoe koud het was, hoe ongelijk de strijd je vader was tot sneuvelen bereid de dorst en honger waren metgezellen de Russen waren eens ontzettend felle en wrede communisten, zonder spijt bedreven zij een krijg van haat en nijd bloeddorstig, klaar om koppen te gaan snellen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

zij kwam in de kortste nacht en ging pas weg, nadat het langste uur zijn tijd verloren had het licht ging uit, maar het moest toch echt zo zijn, de pijn om haar verlies verliet me niet het bleef maar grote gaten knagen petje af voor vader tijd want hij weet hoeveel spijt er in doorwaakte uren past ach hij hoeft het niet te laten…

In hun windschermen tegen 't noodweer Vielen kijkgaten voor verspieders; In hun marskramerskist geen proviand; Niet langer land van melk en honing. Het jaagt drukdoend door je bladeren, Peppels. Wijk niet voor de klompenmakers. Met groot materieel rukt de nacht uit, Langs je stammen siddert wind en geest. ------------------ uit: 'Vuur…

'Madame, mijn spaken zijn gekraakt sinds ik hier sta, mijn zadel raakte kaal, mijn stuur lijkt nog wel stevig maar ik sta aan de brug geleund voor eeuwig. Daarom, Madame, wil ik u vragen het roesten samen te verdragen want ook het slot dat in mij knijpt grijpt ons dan beide tegelijk. Mijn bel begint zelfs te verruwen laten wij samen zijn…

De vrouw ligt op de bank en zegt: ik ken dit niet weet niet wat me overkomt kon toch altijd alles zelf ging toch iedere dag naar buiten Kijkt hulpeloos om zich heen ogen leeg dan weer helder Ik ben blij je te zien mijn broer - mijn zoon - broer hoe zit het ook alweer Ja, mijn zoon, mijn zoon Ik houd zoveel van je…

van die dagen uit een grijs verleden die hem zo nu en dan nog onderhuids betasten bij vlagen strelen van die dagen die hem soms nog laten verwijlen in verloren jaren die zijn bestaan ooit met fierheid kleedden van die dagen die stiller en eenzamer worden, geen uitzicht meer baren gaandeweg zonder hem verglijden…

zonder verweer is de mantel afgeworpen het boek tot papier aangevreten de verf tot olie verteerd aarde afgegraven tot het skelet van een schim zwarter dan, verlaten van door aangetast ontwijken ontdaan in onbedekte termen zonder weerwoord hoor ik mijn woorden zeggen luister naar stil zwijgen en blijven onbewandelde wegen onaangeroerd…

ja, er is nog ruimte tussen vloedlijnen en wassende maan nog tijd te gaan, stranden te struinen, te verstuiven als duinen, totdat we verliezen in verdwalen het lichaam mank gaat we grond en ogen met sterfhout behangen wennen aan vocht uit verse wonden, wennen aan de bres in de haag troosten met snoep dankwoorden spuien…

daar staat ze, gebogen als altijd in haar blauwgeruite schort en veegt met blote handen zwarte aarde in de hoop dat groen opnieuw geboren wordt ze ziet niet om, graaft dieper trekt brede voren in het land plant haar voeten tussen de regels en poot piepers in het rulle zand kijk, ik heb ze allemaal op een rijtje het is de wereld, de wereld…

Laten wij al afscheid nemen, nu het niet moet, nu het nog vrolijk kan. Wij zijn niet donker in ons drinken deze wijn deugt niet om wonden mee te wassen, het zijn geen zorgen die onze gezangen hebben ingezet. Houden wij het weerzien warm en bezoeken wij elkaar alleen in de herinnering. Laat ons met honger nog van tafel gaan, verlaten vol…

je wilde mijn vader niet zijn was niet eens een vriend scheepte me op met schuldgevoelens je deed me veel pijn ik had jouw liefde niet verdiend jarenlang liet jij mij dit geloven uiteindelijk kon ik het niet meer aan jij zal mij nooit meer kwetsen ging ik mezelf beloven ik zal zonder vader verder gaan nu jij dit zelf ook bent gaan zien…