Alle inzendingen over valse

Wat blindheid onbesuisd! Dat Eva die God diende, In 't zalig paradijs, uit weelde, zonder nood Der hellen roffiaan het ledig ore bood En om te worden kloek des Heeren vloek verdiende! Wat wederhorigheid! Dat Adam, niet ontziende Noch tijdelijke last, noch eindeloze nood, Zocht, opgeblazen puist, te worden even groot Als God die hem bewaard en…

(non-fictie) alles is fictie zei de fantast en hij ging zitten op een gefingeerde stoel…

De goede Amyntas zat laatst bij zijn Clorimene, Geheel verrukt van ziel en zin, En puur als spraakloos door zijn min, Sloeg hij geen taal, dan door zijn stenen. Doch juist, wanneer zijn lief hem d'oorzaak hiervan vroeg, Zo springt bij ongeval zijn poort op; En nam (zo 't schijnt) voor hem het woord op, En sprak wat vuil, doch luid…

Op de houten tafel zit het kind Gekleed in haar blauwe broek, Vragend kijkt het om zich heen, Net las zij nog haar boek, Haar boek over een gezin, Dat samen op vakantie is, Dat is toch hetgeen Wat ik erg mis, Ze zit erg hoog, Haar voeten raken niet de grond, Maar toch voelt ze zich zo laag, Door diegene die haar aanstaren, Voor haar staan…

De Bijbel leert ons voor hen op te passen: Geniepige profeten, volg ze niet! Gelukkig dat ook híj dit tijdig ziet, Zeer nuttig, deze wenk van Laurens Dassen. Wel vind ik dat hij de verwachting wekt, Dat hij nu zélf onmiddellijk vertrekt.…

EUROPA Vals gezongen vals gespeeld vals gestemd vals gewonnen! NEDERLAND vaak verloren?…

in het overzeese veen bloei je in hoge zon de wortels ondergedompeld een getande schelp glanst van parels de kleffe stroop die opwelt uit een vangarm verscholen in een vouw trildraden verraden dat ik nader en de val klapt in een wenk dicht randen sluiten naadloos aan ik spartel weerloos maar gulzig in het sap tot je me weer ophoest als…

Achter het geklater kijken wij samen naar de Stem van ooit die uitstort in ons willen horen ze doorboren ons verloren klanken suizen onophoudelijk in de leegte toch, jullie vergeef mijn suizen verhoor mijn stilte in jullie verlangen zijn woorden vergeten wordt zwijgen verstaan bedwongen word ik in het alles geven uit eigen…

vredig sterven aan het water mijmeren over de leuning van de brug, het weidse van torenhoog bekijken verkeer onder je door zien razen, de trilling voelen van een snel naderende trein dronken stilstaan bij een veilige sluiproute met scherven in je hand tot aan de bodem gaan…

ik praatte als een waterval een spraakwaterval mijn spraak valt in het niets terug in het water…

Wie een te hoge Sprong maakt Zich in zijn goedheid Verliest Kan soms dieper Vallen Dan men zelf Verkiest…

vorige nacht heb ik gewandeld op de rand van een sprookje dat niet echt mee wou spelen nu na een dag verlatenheid gaat de zon opnieuw onder ik sta aan een slapeloos venster in het zwarte licht ga ik op reis met een taal hard als metaal stoer, klinkend klaar, hard op hard alleen nog te redden door een berustende zee die momenteel onvindbaar…

Slijmerig modder Afgebroken zwakke tak Gifruikende sloot Bruine bladerdrap Vies vuil grijze Tegel Zwart moordend asfalt Verloren geliefden Huilende zielen Verdwijn Maagdelijk wit Onder Grote vlokken Spierwit verdwenen.…

wakker in een droom wil ik uit de wereld stappen voorzichtig een stapje over de rand en dan dan zal ik vallen vallen tot ver voorbij het diepe vallen zover totdat ik zweef zweef in het oneindige het vochtige van troost één word met mijn wens als een onzichtbare kring rondom stilte afgesneden van de richtingen die mij niet toebehoorden…

was ik ooit langs die brute bergen omhoog geklommen had ik dan geweten waar wolken overgaan in water steeds breder de baan makend naar beneden waarom wilde ik hoger waar de grond harder wordt dichter bij god of goud van aardse zaken kon ik niet geraken, edoch die gedachte zal ik laken hoog en machtig striemt de kou, slaat ranselende wind…

Valse hoop gevraagd liefst op twee benen gestrekte handen vieren traag de leidsels van het leven meegegeven stilgelegd geslecht door gevierde handen zonder teugels zonder banden een wanklank van gehoorde oren met geziene ogen ademhalend door de neus als velen door de mond vergeet te spreken.…

moment waarvan ik later zeg dat de droom van gisteren het dan toch begaf Nu ben je nog in leven een herinnering die speelt mijn gevoel Morgen misschien weer een passant die is verdwenen in het gekrioel Open kaarten op de tafel voor de laatste keer heb jij gedeeld Ongeloof betraant mijn ogen al die tijd is er door jou vals…

(Geschonden VerTrouwen) Zij verleidde, verblijdde, misleidde Een vrouw van klasse/Die zich staande houdt Terwijl de wereld/Haar globe, ook de onze Zwelgt in zelfmedelijden/Tijdens een door hen Zelf ingezette vrije val Eigenlijk altijd koffie. Heel soms thee Aangelengd.…

Het leek de makkelijkste weg maar ik heb het valse plat genomen.…

door de onopgevoede etters Van hiernaast die denken dat Het wel lollig is om die goedzak Op stenen in plaats van Een knuffel te trakteren - Levende vrede die vermoord wordt - En als ik dan die loebes Ben die elke dag op woorden Die uit stenen hatelijkheid Gehouwen zijn getrakteerd wordt En met geweld reageer - Wie is dan de valse…

Jij ziet mij, maar niet echt Ik zie mij, enkel slecht Blij is vals, verdriet verborgen Ik draag mijn masker gisteren, vandaag en morgen…

wordt helder in een geweldcontrast, Elk detail wordt in kritiek of tegengestelde waarde moet worden getoetst, wisselend gesprek of religie die de dichters last buiten alle schijn verdiept, verwerpt de grenzen in de diaspora van een versluierde zwarte realiteit, de verbijsterende ontdekking door de werkelijkheid aangescherpt in de valse…

Madrid, 5 december 2005 De rijmpiet was eens op vakantie Dus vraag ik de lezer om clemantie. Het rijmen gaat me niet goed af Dit vers wordt dus beslist een saf. Maar goed, we gaan dus maar beginnen We zullen ons eens wat in gaan spinnen. Er was eens in vervlogen tijden, Een bisschop, menslievend als geen twijde. Hij liep daar rond met staf…

De vrije val 8+++ Nu ben ik nergens meer ik trap in de val mijn brein vliegt door het luchtledige als een bamischijf door het heelal het doet niet alleen flink zeer maar hoe hard is de klap voor het bewustzijn deze keer ?…

Wendy is van een dochter bevallen Het kabinet is uiteen gevallen Gouden plakken in drietallen En in de zee, zwemmen nog steeds hordes kwallen!…

Een valse start is niet erg, maar verschrikkelijk -- is een vals einde.…

ik val, ik val net niet, ik sta, ik sta mijn mannetje, ik hou toch stand, ik hou me goed, herstel, o nee, ik val, ik val opnieuw, wiebel, wankel, struikel even, kom weer overeind, nee, nú val ik echt, ik val lelijk tegen, glij tegen de grond, bijna, zwaai weer recht, sta weer pal mijn mannetje zo stevig op de benen, au, o nee, ik hou het…

weet je ik val een beetje op je op je ogen op je stem op je grappen zo ad-rem weet je ik val een beetje op je op je trui op je jas op je wat slepende pas weet je ik val een beetje op je als je je haring hapt ik denk wel dat je het snapt en zo niet, heb ik pech, een beetje, maar weetje... ik val op je!…

De enige val die niet voor pijn en blauwe plekken zorgt, is de val in slaap…

ik val niet ben hier al geweest en weet welke gaten mij wachten ik val niet gedichtlees de onrust weg blijf haken aan zinnen en struikel over woorden: niemand weet waar hij aan toe is * de zon neemt het zeer weg ik val niet gaten zijn begroeid nieuwe kuilen liggen te wachten maar ik val niet straf niet de verwarring in mij vijf…