Alle inzendingen over vandaag kom ik dicht

ik vouw mijn handen open in de eerste dagen van lente en lees het gedicht van de boom hij fluit op mijn vingers naar het meilicht droomt meer dan zijn kruin verwachten kan meer dan ooit voorbij het zachte weer beweegt zijn bloesems blijmoedig naar mijn bankje ik vraag hem niet naar zijn naam welke beelden hij ziet of zijn…

als wij op een dag als vandaag zo dicht-bij komen dan kunnen we morgen alles aan zelfs geen gedicht…

Vandaag ben ik er even niet vandaag wil ik met mijn oren dicht verstopt liggen onder mijn kussen, vandaag wil ik geen nare dingen horen, vandaag ben ik absent vandaag wil ik gesloten zijn, vandaag wil ik alleen maar bezig met mezelf zijn. Kom morgen maar terug, dan ben ik weer present.…

Heer, vergeef me mijn dorst naar het leven op momenten dat ik meer wilde dan U mij had gegeven.…

Als ik je vandaag tegen zou komen in het echt Dan is er een klein stemmetje wat zegt: Doe het niet, het mag niet gebeuren En zal ik weer nachten dromen en treuren.…

Ik ben op zoek naar mezelf en ik ben zo moeilijk te vinden. Het is zo frustrerend. Ik kan me er zo over opwinden. Waar is mijn eigen ik? Ik ben niet wie ik ben. Hoe verander ik dit toch? Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken. Ik zou het zo graag laten zien. Ik zou hier zo graag over praten maar hoe begin ik erover, want niemand heeft…

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verdwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan……

ik wil je opsluiten in de omhelzing van m'n armen ik wil je vastpakken om nooit meer los te laten maar ergens diep vanbinnen weet ik dat het niet kan niet jij en ik wel jij wel ik niet wij…

Ze wachtte, tot iemand haar halen komen zou. Zij wachtte daar, maar het leek of niemand, ooit meer zou komen dagen. Gegrepen, gegrepen door die vreselijke kou, die vreselijke kou van de oorlog.…

Wat gebroken is kan je lijmen Dan heelt het nog misschien Maar het wordt nooit meer zoals vroeger Want de barsten blijf je zien…

Een klein woordje met zo'n groot effect. Een stom woordje doet je huilen van schrik. Een woordje van 6 letters groot. Voor de één een scheldwoord, voor de ander de dood...…

Ik ben wie ik ben maar weinigen weten mij te doorgronden. Denk maar rare dingen over mij, want of je het nu echt denkt of niet, ik denk toch altijd dat jij het denkt. Zeggen wat ik denk, daar heb ik geen aanleg voor. Zeggen wat anderen denken, daar ben ik dan weer een talent in. Hoewel ik zoveel in mijn mars heb, en toch zelf kan denken…

Negeren, negeren, negeren... tot haar hersens exploderen! Kan een man een vrouw erger kwetsen, dan haar ziel te bezeren en haar daarna stráál te negeren? Vertel het mij maar ...…

Iedere dag moet zij zichzelf bijeenrapen. Moed verzamelen en zichzelf toespreken dat dít het gevolg is van haar keuzes. Accepteren hoe ánderen het ervaren; als een moeder haar pubers "achterlaat", op de plaats die hun thuis is en zichzelf losweekt uit hun dagelijks leven... Mensen zouden eens voorzichtig moeten kunnen kijken…

De huid drukt door de naald als een afgespleten plint die toch weer tegen de muur vol gaten aan wordt getyft, losgeslagen met momenten en streken van kwasten en granaten. Het vallen is als een ballingschap, als een tegen bezetenheid verbrand lijk en als de druk die stijgt tot voldoening en verwerping op het vlot van de afgunst. De ziekte…

Vandaag was ik weer even bij je Even weer heel dicht bij jou. Om te vertellen dat ik je miste en dat ik vaak komen zou. De bloemen waren aan 't verwelken De paden nat, de bomen fris. Toen ik vanmorgen bij je wegging Besefte ik wat liefde is.…

Vandaag heb ik veel moois gezien: de mensen die elkaar ontmoetten, die liefdevol een ander groetten, vandaag heb ik veel moois gezien. Vandaag heb ik veel moois gezien: een zon die straalde van genoegen, de kinderen die om aandacht vroegen, vandaag heb ik veel moois gezien.…

Ik noemde de natuur verbintenis Het heeft zo zijn eigen wetten En rode draden Het kent geen vertakkingen nog Welke rode draden hebben mensen Ik volg de draad achterna Als ik in de knoop uitkom Ontdek zijn oorspronkelijke oorsprong Deze aarde balanceert op een koortje Gelukkig heeft het zijn draai gevonden Tenminste alles om ons heen is…

even niets te dichten alles zit op slot woorden die stagneren dat is vandaag mijn lot als ik wil forceren dan loopt alles vast hieruit valt te leren dichten is een last...…

Ik schaam mij het evangelie niet de ontvangen Bijbeltekst bij mijn geloofsbelijdenis maar ook voor het wereldse schaam ik mij niet ik ga vliegen naar Malaga voor 6 dagen vakantie ik schaam mij ook niet om u,jou te zeggen dat ik vlucht voor het vuurwerk rond oud en nieuw vluchten, vliegen kan nog steeds!…

Ik vond het niet erg, dat ik moest lijden want ik kon het hebben, beter gezegd nog: ik was ervoor gemaakt. Het lijden met de pijn beschreef ik, zo goed ik kon. Maar lieve mama, ik heb jou zien lijden, nog erger dan ik kon aanzien ik heb jóu zien lijden, lieve mama... . Mijn God, wat heb je geleden; kon ik je ooit bevrijden... jou te bevrijden…

kom dicht dichterbij de dichter in mij lieve dichter lief dicht dicht voor mij zo dicht zo dichtbij mij…

Vandaag mijmer ik over hen die na mij komen. Voor hen is het dat ik dichten moet.…

Verjaren: even kijken met dankbaarheid naar wat achter je ligt: de pijn, het verdriet, de lange nachten maar ook de zon die straalt en lacht. Het weten dat het leven een geschenk is al voelt het soms als een uittocht, een door de zee moeten gaan zonder te weten of er ooit een morgen komt. Het voelen van de vragen, de verwijten, de onrust…

Kom in, mijnheer, ik stel u voor aan moeder. Hier wonen soms de kinderen. Hier komen ze thuis, ontluiken, laten in de kamers hun warme nesten. In brooddozen schimmelen de harde korsten met wat ooit choco was. Onder het bed schuilen halve sokkenparen. Hier slakken de uren over de dag.…

luchtledig ventileer ik de kamers van mijn zwijgen het zal stil zijn het is vandaag dat woorden sterven zo lijkt de nacht ik schrijf: licht zwart-wit het geweten brandt en de wereld dicht tot hij niet meer dichten kan…

en een sjekkie in mijn mond ik heb altijd wat maar ben vrolijk en creatief 't is jammer dat ik zo nadenk maar vandaag gaat iets dichten zeker lukken een liedje van wanhoop en ongemak verander ik op mijn dooie gemak sterke koffie hè!…

Kom maar heel dicht bij me, leg je hoofd maar in m'n schoot, laat je tranen gewoon de vrije loop, verdrietig mag je best wel zijn, dat ben ik soms ook, dus kom maar heel dicht bij me, dan zoeken we bij elkaar de troost die we zo hard nodig hebben, kom maar heel dicht bij me....…

Dichten is geen kunste kom, geen kunste dichten is een gunste Gods een gunste!…

Dat ik nu vijfenzestig lentes tel Vind ik voor een gelukwens wat voorbarig: Als je zo oud wordt, ben je nog niet jarig; Dan sta je in het leven buitenspel. Alleen een dichter gaat nooit met pensioen. U moet het dus nog heel lang met mij doen.…