Atlantis – de verzonken dichter
hartenkreet
de oude dichter droomde zijn bestaan
hij rook de roze nevelen – van het leven
een traan, ’t was hem aan het ontgaan
de geur van ’t leven, deed hem angstig beven
zijn ziel ontsloot zich, de vervagende droom
des dichters geest begon te ontwaken,
glinsterende gedachten, sijpelde als ’n stroom
water weg uit zijn handen, ’t deed ze staken
’t…