Alle inzendingen over veldmuisje

Er was eens een muisje heel klein. Vond het grote veld niet altijd fijn. Ze wilde graag delen, Net als zovelen, Maar de staart zat in het venijn.…

In 't oude bos, als duisternis wint van de zon ontstaat nachtleven Oehoe klinkt troosteloos door gebladerte loert de uil Een veldmuisje wordt prooi!…

Een veldmuisje weet zich verloren. Het lijden wordt niet lang gerekt. De warme prooi verdwijnt terstond. Er was en is niets van te horen.…

totaal onvoorzichtig, haast roekeloos, is een speels veldmuisje, dat door de krolse kater bij 't krieken van deze veel belovende aswoensdag, verrassend wordt gevat. joz. le bruyn…

Je lijkt zoveel op hem. De rust, de kalmte. Je angst en verdriet. Wetend dat je reis verdergaat, met de gedachte aan wat je achterliet. Je lijkt zoveel op pa, Als een engel hier beneden. De aardse wereld om je heen. Wetend dat je reis verdergaat, met je ziel in ons hart gebleven.…

Je lijkt zoveel op hem. De rust, de kalmte. Je angst en verdriet. Wetend dat je reis verdergaat, met het gedachte wat je achterliet. Je lijkt zoveel op pa, Als een engel hier beneden. Vergaande aardse wereld om je heen. Wetend dat je reis verdergaat, met je ziel in ons hart gebleven…

in de verte hoor ik de doedelzak geluid dat stierf in mijn hart die huilend mijn hart in tweeën brak één helft ging met de muziek mee. de andere is bij me gebleven wachtend tot ie terugkomt voel me zo kil en leeg mijn ziel onbereikbaar, verstomd in de verte hoor ik de doedelzak geluid harder wordend in mijn oren wat ooit mijn hart in…

Vroeg in de koude, heldere ochtend zittend aan de kant van het meer, Staar ik nietsziend naar het water denkend aan de tijd van weleer. Heb geen oog voor de vissen zie de herten niet gaan, Zelfs de vossen en de vogels laten me helemaal links staan. In het water gooi ik een steen, Die net als mijn trieste gedachten naar de donkere…

Heb nog zoveel van je te leren op mijn bek gaan doe ik elke dag door je onbewust te kleineren vernietigend door mijn honend gelach je heb me zoveel te geven iets wat ik jaren geleden heb begraven jij die me weer laat leven mijn gevoel begint weer te dagen jij laat me voelen wat liefhebben is aan jou geef ik mijn ziel bloot zonder jou leven…

Zoals je daar nu zit lieve meid net elf jaar en zo mooi om te zien Zo lach je en dan weer huilen krijgt ook dingen die je niet verdiend Je bent geen vrouw en ook geen kind twijfel slaat vaak om je hart vrolijk en kinds kan een moment zijn en plots zit je boordevol met smart Maar weet dochterlief dat ik van je hou of je nu een kind bent…

Te moe om verder te gaan Deuken worden gaten van pijn Ziek van verdriet Men zegt dat het leven verdergaat Hoe kan ik leven als ik jou niet meer zie Gaten worden gevuld met mooie herinneringen Maar dat verzacht de pijn niet…

die spoken in mijn hoofd zoveel woorden die op mijn tong worden gedoofd zoveel woorden uit mijn gevoel gegrepen zoveel woorden vaak verkeerd begrepen…

Met warm onthaal werd ik binnengelaten Met je zoon in jouw gezin Urenlang discussies en praten Het einde van een begin. Nu zit je daar met De dood op je gezicht, Kon ik je maar helpen pa Zodat jouw last werd verlicht Je bent verschenen in mijn dromen, Van ons nam je afscheid De tijd is nu gekomen Ik hou je in mijn hart, voor altijd…

we ruzieën met mekaar steken de draak samen uitdagend, telkens weer is hij een klasse apart praten en zwijgen lachen en brommen, aantrekken en mekaar afstoten toch een man van mijn hart…

Ik wil je zien maar ik zie je niet toch sta je voor mij ik wil je vasthouden kan je niet aanraken je staat zo dicht bij mij ik wil je stem horen hoor je niet 't is zo stil, stil in mij nu ben je vertrokken het huis is leeg en ik, ik ben vrij niks om te zien, te houden, te horen en mijn hart zingt…

Lekker liggend in het gras, keek naar voorbijdrijvende wolken, de zon op mijn gezicht dromend hoe het leven was. Als kind zorgeloos door het leven, spelend, rennend, het was zo fijn als je verdriet had, een kusje van mama maar dat bleek de regen te zijn.…

met je vingers aftastend helemaal over zijn gezicht heel voorzichtig aanrakend daar, in het donkere licht je voelt hem aan, zo puur niet met gêne, zonder schroom je "ziet" hoe hij werkelijk is zonder dat mooie laagje chroom…

een plaatje kan ik niet voor je maken de angst kan ik niet voor je zijn is het de angst voor de gevoelens die vrij komen of ben je weer bang voor de pijn maar wat ik voelde was geen bedrog het is mooi, zo heerlijk en zo fijn kom maar hier en neem me in je armen laat zien wat je voelt, dan zal ik van jou zijn…

amy, kleine dame vol met ondeugd en met gein vriendelijk, vrolijk altijd samen ik zal altijd bij je zijn…

Zijn net als spiegels in de boom, vervormd verkregen beelden versterkt door verblindende lichtjes. Als deze uiteindelijk doven vervliegend als in een droom waar je mischien in ging geloven Glimmende, kleurrijke kerstballen in duizend splinters uiteengevallen…

zittend in je bootje je hand betast het koele water waar serene lelies drijven licht en teer met witte blaren de kalmte overvalt je genietend van de stilte om je heen hoe je weer aan de oever komt is een zorg voor later…

leeg als een uitgeknepen spons lopen vol in de nachten, met angst, verdriet en pijn zit er niet op te wachten, hoe zal het morgen weer zijn ...mijn gedachten.…

Vandaag ben ik weer jarig wederom een jaar voorbij, in plaats van blij te voelen voel ik alleen maar pijn. Feestende mensen om me heen kijken me lachend aan, maar blij worden ze pas als ze bezopen naar huis toe gaan. nog een paar uren; voel ik me heel blij, want dan is mijn verjaardag gelukkig weer voorbij.…

Je zwijgt tegen mij, geen woord op het scherm stilte aan de telefoon mijn hart kermt. Je sms blijft weg mijn fout heb ik gemaakt, Maar het zwijgen van jou is wat mij het meest raakt.…

Hoe hard kan je rennen, hoe hard ren je weg van mij. Hoe laat jij je kennen, ren je jezelf nu voorbij? Ren maar zo hard als je kan sneller dan voeten kunnen dragen. Hoe hard kon je alweer rennen? Of sta je helemaal lam. Ren maar weg van je eigen, ren dan, zo hard je kan ooit kom je jezelf eens tegen waarom ren je zo hard weg…

Ik zie je voor me elk detail heel scherp toch ben je niet bij mij ik houd je vast handen strelen je lichaam je bent zo ver weg van mij ik hoor je stem in mijn hoofd elk woord duidelijk en zacht je zit zo diep in mij je bent weer een tijd weg mijn huis is zo leeg en ik, ik ben niet blij ik wil je zo graag zien, zoveel…

Als een paar afgetrapte schoenen liggend in een hoek. Of als een afgedragen jas die je niet meer aandoet. Eerst liefdevol gekoesterd met plezier gedragen. Nu heb je het weggeduwd, er nooit meer naar vragen.…

Woorden zeggen kan ik niet, laat staan hele zinnen. Ik weet niet hoe het einde moet, zelf niet hoe te beginnen. De keel zit helemaal dichtgeschroefd, piepend komt er soms wat uit. En als men denkt wat hoor ik nou, dat is dus mijn geluid.…

doodziek binnenkomen woorden bereiken je niet lijkt op een van je kwaaie dromen je pa huilt van verdriet je denkt dat het wel meevalt maar niks is minder waar infuus, spuiten en pillen leven in het ziekenhuis valt me zwaar moe van het vechten en ziek zijn spuugzat zijn van je leven dank de dag dat ik er weg mag gaan en weer kunnen lachen…

Vandaag word ik wakker vandaag kan ik de wereld aan. Vol goeie moed ga ik beginnen om vermoeid na een half uur, weer ziek naar bed te gaan. Als ik mijn ogen open doe mijn lichaam stijf van de pijn. Dan nog denk ik steeds, vandaag ga ik beginnen anders zal het morgen zijn.…