Alle inzendingen over verafschuwen

Ik verafschuw die nachten Ze ontwaken mijn onrust En mijn verdriet Ze ontwaken De demonen in mij Zie je dat niet? Ze laten me alles zien Achter gesloten luiken Ze laten mijn angsten zien Ik kan ze ruiken Ik verafschuw die nachten, Nachten die te lang lijken Ik verafschuw die nachten, Ik wil ze ontwijken…

Ik hou van je, ik verafschuw je. Je trekt me aan, je stoot me af. Ik vertrouw je, ik ben bang voor je. Jij raapt me op, je laat me weer vallen. Ik kan niet met je, maar, ik kan vooral niet zonder je.…

Voor dit doorzichtig bord, hoop ik dat ik niet word, datgene wat ik verafschuw, het spiegelbeeld van mijn schaduw.…

Mijn gebeente verstijft koude kraakt in het niets leven houdt op met bestaan geniet van deze gewoonte mens, verafschuw me niet het is noch stof, noch as het is jezelf dat je ziet!…

Een zwijgende schreeuw om hulp, een stille verafschuwing. Een hap naar adem, maar geen lucht om nog te gillen...…

zeven dagen al wandel ik met de houtvester de duinen door en teken ik op de kaart percelen voor nieuwe dennenakkers maar ik verafschuw stammen in dichte gelederen waar eeuwig schemer hangt en zang van kindertotenlieder morgen ben ik weg 2 februari 2002 ZONNELEEN De episoden van Amos 64…

De zon Verafschuw nooit de zon met haar talloze zonne-uren. Zij creëert warmte, waarmee wij bedachtzaam om moeten gaan. De hitte doorstaan en op een goede manier aan jezelf denken. Zover het mogelijk is in alle eenvoud en in rust. Tekst en foto Dick Voogd…

Ik verafschuw mijn menszijn waarin ik behoor tot het ras dat levens vernietigt en dood en verderf zaait. Toch zou ik graag mens willen zijn in een wereld van vrede maar dat is mij niet gegeven daarom wil ik geen mens meer zijn.…

Woorden zo grof Uitgesproken uit woede of het verafschuwen van iemand op een hogere graad Een woord zo vol van betekenis Maar vier letters groot, ter tegenstelling Toch voor velen een kwelling om dit te horen, soms al na een kleine ergernis Duidelijk onderschat Wat het manifesteren ervan aan schade geeft Uitgesproken alsof het geen enkele…

Ik haat het, ik verafschuw het wat ik na al die tijd in je zie voor iemand zoals jij je bent een en al mysterie Ik wou dat ik je kon lezen heb bijna te vaak aan je gedacht ik zou je zo graag willen zeggen; je bent mooi als je lacht Diep in mijn hart weet ik wel dat ik je moet laten gaan want wat heb ik aan iemand die mij toch niet ziet…

Dat er vrienden zijn die om mij geven, in plaats van dat ze me verafschuwen. Ik bid, en ik blijf hopen, dat ooit die dag eens zal komen.…

Durf ik te kiezen, wélk ego ik verafschuw, Die van vlees, of mijn profiel, Met gedachten somber, eenzaam, vreeslijk ruw. Elke keuze is ontkenning, splitsen van mijn ziel, De bitterheid die mij doet walgen, Gaat terug naar toen mijn moeder van mij beviel.…

Jij hebt mijn levensbron leeggezogen met jouw tentakels van zelfbehoud al jouw mooie woorden waren gelogen en al jouw bedoelingen waren zo fout Ik verafschuw de komende periode waarin ik jou zal moeten verslaan in mijn droom zal ik jou doden om wat jij mij hebt aangedaan Jouw egoïsme wappert de vlag wat vind jij jezelf toch geweldig ik…

vertwijfeld in schaduw zijde overpeins ik mijn geleden tijd verafschuw rimpels mijner handen wring ik mij in de stroming van weleer echter opgenomen word ik niet meer geslonken is mijn gulle minne tijd doch gesmoord dendert deze voort ongezien over de amoureuze vlakte verteert het mij en heeft mij stil vermoord nimmer kan en zal ik…

beheersen zonder klank of stem nu krijt de zon dwergen op de straat, het zoet van smaak is niet meer proefde ik nog maar het bitter dan was mijn hart in evenwicht en dichtte ik het leven naar mijn wens tijd lijkt verankerd in chaos en levensloze melodieën, mijn handen zwijgen zoals mijn lust om steeds weer die adem te proeven die ik verafschuw…

In de spiegel zie ik twee gezichten met dezelfde ogen Meer dan ik zelf wist werd het verleden nooit gesloten Het heden wordt aan die tijd geknoopt, de stilte werd alleen maar vergroot Mijn ziel bezwijkt door de macht in zijn akelige blik Ik verafschuw mijn eigen reflectie elk verlaten ogenblik Iedere verweerde dag laat…

Of een verafschuwing door de rimpels van de eigen strijd. Een maatpak met genetisch enige verschillen. Gegoten voor een hele levenstijd. Niettemin niet onaantastbaar voor een ieders grillen. Op elke actie rust eens de slijt. Zo'n maatpak omspant het leven. Verwarmt en beschermt een kloppende hart.…

Hartverslindend monster Jouw sentimenteel gedoe Ik verafschuw jouw blindheid Je bloeddorstige wreedheid Met mijn effectloze bliksemschicht Vernietig ik jouw inwerking Het loodzware gewicht Waarmee je mijn hart gesloopt had Wordt erbarmelijker Rampzalig is de verdediging Waarmee ik het maar moest doen Verwoest door jouw monsterleger Sta…

“Ik verafschuw geweld maar wil graag mijn zin Op dat gebied ben ik een sluwe vos Dan timmer ik er maar stevig op los Want geweld druk ik met geweld de kop in” “want ik, als Lid van de Tweede Kamer Weet wel raad met de Voorzittershamer” ------------------------------------------------------------ …Kamerlid voor de PVV Hero Brinkman ontkent…

zelfs de passie dooft bij dit moment tot gruis in weet jij in hoeveelheden het kind ziet verloren rond en zoekt houvast zoekt de grond van vader zeg waar is hij nu zijn ogen zijn weg het is de prijs van niet alleen durven hoe hoog vlieg jij zonder vleugels zeg me eens waar ben jij gebleven met je hartstocht en je leven geld zekerheden verafschuwing…

Grenzeloze stilte beschilderde eenvoudig genoeg De leegte van het hart waarin ze de liefde zagen Als een verafschuwend beeld van eenzaamheid, Want zijn familie was verdwenen in een schim.…

Ik beklaag u niet eens, dat is niet mijn aard, ik verafschuw u en doe dit bedaard zodat U weet, dat ik uw kaart lees!…

startschot klonk, het is oneerlijk al wordt geen verzet geboden in losse zinnen het vindt mij eerder dan ik mij verbergen kan losgebarsten regenbuien doorweken het papier waarin de pen nu slechts nog scheuren krast en zie dan, wat zich vormde zonder mij, onrecht het sluitstuk niet langer meer aan mij besteed een reeds bekende uitkomst, die ik verafschuw…

Soms verscheur ik nog jouw lachende gezicht Blaas ik de snippers nog richting het vuur Verlost mijn lichaam zich van haar gewicht Om zwevend een weg te vinden tussen zoet en zuur Soms smelten mijn tranen nog naar het vriespunt Verafschuwen mijn zenuwen het woord 'gevoel' Om pijn en emoties los te koppelen van wat je kunt Om weer objectief…

Graag sterf je een beetje: gaat dwaasheid haten, ijdelheid verafschuwen, typeringen die pijn doen, vermijden, bluf en grootspraak verachten, de hunkering naar macht ondermijnen - je gaat de hele santenkraam van onwaarachtigheden die jou moet verleiden om een aantrekkelijk mens te worden, omgooien...…

Koopjes dit, aanbieding overal Je hebt niet eens een hond En je komt nog thuis met voordeelpakken Pedigree Pal De economie zal wel trots op u zijn Ik echter verafschuw die hebberigheid Wat jullie zo vaak hebben genomen van deze wereld Blijkt in de duisternis te zijn vervaagd, en zij, is het voor altijd kwijt…

In alles wat een richting heeft verafschuw ik de waarheid in alles dat onbewegelijk is haat ik de leugen... kom hier kleine acrobate, ik wil met je spelen, je ruggenmerg ombuigen in een paraplu, architectuur ! in de Petit Pont of een handvat... wat wil jij? kom op, springen!…

Soldatenliefje, even dapper in het veld, in een maatschappij van defensie die steeds de vrede waardeert, innerlijk gefrustreerd, verafschuw jij het liefdesgeweld. Jij weet het niet.. 'k heb de mooie oude postkaart verstuurd in een brief, mijn lief.…