Alle inzendingen over verbeelding OR en werkelijkheid

het zijn slechts schetsen van papieren dromen verbeelde avonturen uit een grijs verleden -opgefrist in kleur- laag voor laag worden gekunstelde kleuren in vormvaste lijsten gegoten om ze te modelleren naar de wens van de gedachte toch vervagen ze weer doordat fantasie nooit raakt aan het natuurlijke prisma van de werkelijke beleving…

het was in een vlinderloze tijd dat een onafzienbare woordenvloed zich vastklonk aan de werkelijkheid en onze wereld vastliep tussen twee traagstromende haperende wateren het was in de tijd dat we te elfder ure de kracht van de zachtheid van de verbeelding vonden het was in deze tijd dat vlinders tussen palmvarens fladderden…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Maar ik vrees dat te veel is geschreven, dat de werkelijkheid niet meer bestaat. --------------------------------- uit: 'De hertog en ik', 1994.…

Uit: " De dingen, zoals ze werkelijk zijn." Foto: Erik Johannson…

geen woord verbeeld de schoonheid komt tot leven niet op papier: mijn paradijs blijft onbeschreven…

ik schrap de verveling uit mijn verbeelding als dagen zich zonder ver zicht vullen ontken dan de leegte van mijn bestaan gedachten willen slechts dromen omhullen mijn handen aaien bloemen van nabij zal ze raken noch storen in hun pracht ze bloeien hun onbesproken gedrag zij aan zij vertellen van schoonheid in stilte van…

het is luisteren naar wat men niet kan horen zelfs niet met wijd openstaande oren ik kijk met mijn ogen en zie niet wat ik ervaar het is de herkenning die ik van binnen bewaar hoe schilder ik intiem ontwaken het dansen van nevel over een meer of het knisperen van gevallen bladeren als ik ze met mijn voeten bezeer waar ook nog het herfstfruit…

Trillen ze de woorden traag uit een cilinder Gooien ze een teerling of een bal De dichters Hun gedachten tekenen Merken het papier Overal in hun verbeelding Ver van hier Doen ze de horizon het water likken En toch tempert troebel glas Het zoeken om te zien…

Je vroeg mij of ik klaar was met de Goden, lieve schat waarom denk je dat ik je woordloos bemin en altijd zwijgend doorga in zuiverheid der liefde achter blauwe schemerlampen hoor ik zachte droeve stemmen van andere lijfzuchtige schimmen die voelen waarom denken aan taal taal schenken aan het denken is en in verbeelding vertrouw ik…

geschreven werd en wat daarover reeds bedreven is, mis ik beeld en baken uit de realiteit, met zelfstandigheid is vergeleken, anders dan met talenten blootgelegd, kwam de schoonheid met recht tot leven, daar werd de onechtheid uit geboren, waarin de onschuld niet ten onder ging en waar ik me onder verschuil, verruil de paraplu van de verbeelding…

Verbeelding Tussen jou en mij Verdampen de gesprekken tot Zweverige sneeuwvlokken In de roes van hebberige Weetheid op zoek naar Liefde Beroeren onze gevoelens Mond vol knetterzoenen Al bereiken onze levens Soms wat dwaalsporen Toch zijn we in wezen verbonden Met het jij en ik zijn En gloeit de verbeelding in onze Verdoken harten…

watersnood in '53 ik was nog maar een kind en waar ik woonde was geen ramp het onheil leek veel verder weg maar ik voelde wel de angst van ouders om familie, vrienden hoorde de toegeknepen stem er waren zo veel schokkende verhalen via de radio kwamen de berichten wij maakten ons een eigen beeld pas later zagen we hoe water genadeloos…

nacht Verschijnt jouw gezicht in de maan Ik doe mijn gordijnen dicht En loop weg bij het raam Het helpt niet Vanuit elk ooghoek Staar jij mij aan Ik wil het uitschreeuwen Ik kan het niet meer aan Wat heb ik toch misdaan Ik huil Uit jou oog Rolt ook een traan Ik wil hem weg vegen Maar mijn vinger Komt tegen een verbeelding…

ze zetten het leven dik in de verf kleuren zwarte woorden en vangen echo's ze bevriezen vuur laten geesten los en maken wolken ze dompelen donkere dagen in glinsterend licht openen onwillige deuren en zetten dichte denkramen open ze zijn hoeders hoeders van onze verbeelding…

hij ligt gespiegeld in het water zijn gezicht boom in tegenlicht…

dans je mee met het verkleuren van bomen en struikgewas als in een ritueel gezongen vriendschap en liefde dansend naar een nieuw seizoen. dans je mee met de dieren in gekleurde gangen liefdevolle krachten samengesmolten liefdevolle dag. het mag dans maar de kastanje kijkt naar de eik en terug naar het gekleurde blad gevallen voor je…

Hier zie je hoe er wordt gespeeld Met wat de kunstenares verbeeldt Worden de zinnen gestreeld Het perspectief verdeelt Informatie gedeeld. Kunst Is uit de kunst.…

Verbeelding is een kracht maar voor velen zo zacht zo zacht als boter Verbeelding voor mij een macht een lieve zoete kracht die mij toelacht Ik breng verbeelding spelenderwijs in mijn praktijk in de nacht en op de dag Ik beeld mij de toekomst in met heel veel zin en plezier in mijn zijn en nu en hier!…

in de beeldentuin fluisteren ze met elkaar is het verbeelding…

beelden van geweld achter de lens leg je vast wat je los wilt laten…

Kijk naar de wolken stuk voor stuk meesterwerken taal van een hemel Wanneer ik in de ochtend mijn raam open, kijk ik vol bewondering naar boven, een lucht bekleed met hier en daar verschillende wolken gegoten in ongerept en uitgestrektheid op hetzelfde moment komen nieuwe ontwikkelingen op het pad. Als een bijzondere natuurbeleving maken…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

nu het virus blaffend gaten in het leven vreet weten we dat bomen geen gouden appels dragen nu stemmen verstarren in monotone virustaal wekken we ongeboren woorden tot leven nu we de wet op de zwaartekracht tarten verheffen we gewone mensendingen tot kleine mysteries nu we in de stilte stiller worden…

verblindend weerkaatst de werkelijkheid het grillig schijnsel van zijn verbeelding tot ongekende krachten die mij roerloos ontvoerden in de leegte van de ruimte waar verdwaald uit het vertrouwde mijn fel begeerde leven haar gezicht verloor in de wisselende kleuren van herinneringen vervloeit het verleden met het heden tot een verlichting…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Ik bouw grote luchtkastelen Met torens glanzend van hoop Droom mezelf daarin gelukkig Verbeelding als een ware soap Ik denk de liefde in mijn hart Verzin de warmte om me heen De werkelijkheid is kil en leeg Voel me zonder jou zo alleen In mijn slaap lach ik roze geluk Onbevangen en vrij van alle pijn Maar in de morgen besef ik weer Ik…

ik ben verdwaald en kan de weg niet vinden - zou er nog iemand zijn die werkelijk naar me zoekt - nog steeds laat ik me door verdriet verblinden verbeeld ik me dat jij mijn naam nog roept het lukt me niet, ik kan je niet uit handen geven ik wil de sneeuw bewaren; besef dat het niet kan mijn hart schreeuwt nog om jou, terwijl mijn zinnen beven…

dit gegeven drukt mij met mijn neus op de feiten vandaag zit de poëzie toch werkelijk op dood spoor…