Alle inzendingen over verborgen OR pijn OR aanvaard

Het zal je helpen te aanvaarden dat je bent zoals je bent, 't Verleden is niet jouw schuld als je dat maar eerst erkent. Je mag best weleens opstandig zijn je hoeft niet alles te pikken, jarenlang leed je al pijn en hoeft niet alles maar te slikken.…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Het verdriet vervagen pijn minder voelbaar samen met aanvaarden het in je hart bewaren. Als morgen de zon weer zal gaan schijnen komt een lach terug in de schaduw van tranen.…

Ik voel pijn heel veel pijn binnen in mijn hart daarom zie ik even geen kleuren en is alles zwart de kleuren zijn er wel verborgen diep in mij en als mijn lijf het toelaat mag ik er weer bij.…

leven aanvaard Door onzichtbare krachten Want helder is de geest Die in zijn ziel het antwoord leest…

Is pijn, teleurstelling en verdriet dan alles wat het leven biedt? Nee, gelukkig niet. Ook onrust, angst, eenzaamheid, verveling, doelloosheid en spijt. Alles op z'n tijd. Soms bij 'n herinnering wat weemoed. En later de aanvaarding, bitterzoet: Het is voorbij, voorgoed.…

onder oude mantels geurt aarde in het verborgene waar land langzaam groeit in beschutting van veréénzelviging vogels doorvliegen in middag van eeuwigheid eenden schuilen in rietkragen van golfslagen en wijde armen om de hemel slaan ze telt de diepste gedachten in het één gevouwen licht…

Ondanks hij haar eens met liefde bedekte Haar dienstige volle lichaam prees Haar beminde en plooibaarheid hem niet deerde Onderging zij dat de tijd zich tegen haar keerde Zijn niet aflatend minachting altijd weer tergend Maakte haar onzeker soms zelfs bang Noopte haar schoonheid te verbergen Hunkerde zij naar liefde haar levenslang…

ik aanvaard de reis naar winter, er is maar één richting en misschien alles wat ik wens de kamer blijft binnen terwijl daken voorbijtrekken, uit ieder huis een adem ruist en dan de slaap hervat welke naam zal ik geven aan het kind dat aan iedere deur vragen stelt, over spiegels glijdt, half in het huis en enkele seconden later, half in vlokken…

je zit verstopt onder rotskleed en een koude dag ligt de vaste tred van toen ik zie schoonheid bloeien zwijgzaamheid verkleurt gevouwen handen hun palmen schuilen in verdriet achter zorgen scheurt de maandkalender uit jouw schrijverszucht wat woorden die je achterliet…

Mijn lichaam schreeuwt het uit Het laat me weer eens vallen De pijn kruipt onder mijn huid Soms ben ik zo kwaad op dat immuunsysteem, dat mij keer op keer verraadt Het is soms moeilijk want je ziet het niet Het richt hier schade aan Mijn lichaam zit in een soort van oorlogsgebied Ik wil niet klagen Ik krabbel weer overeind Ik…

veel ligt verborgen onder het puin en onder het zand in versteende beelden onpeilbaar diep in de stille oceaan zoveel verborgen in stilte in woorden in hart en ziel zoveel onuitsprekelijk verborgen in jou in mij…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Ze was als een bloem die bloeide in schoonheid zich koesterde in wat het leven haar bracht tot plots een schaduw de zon liet verdwijnen het kil werd om haar heen ze langzaam haar kleur verloor toekomst voorgoed verdween nu leeft ze met angst en pijn maar heeft ook aanvaard dat het warme licht haar spoedig komt halen.…

iemand strooide kruimels poëzie sommigen stapten er overheen of bovenop anderen stonden even stil haalden diep adem dachten na of schreven iets iemand maakte kruimels poëzie en mengde ze met parelende kruimels op de grond…

Al keert ook economisch hier het tij En blijkt de werkeloosheid snel te stijgen Toch kun je hier nog best een baantje krijgen, Want zie, er komen tal van banen bij: Schiphol kan aan zijn vijfde baan beginnen En Kok sleept straks nog veel meer banen binnen.…

donkere herinneringen verdreven door de wind duiken soms nog eens op als 't heden ertoe dwingt…

Verbergen en verborgen houden Passen en dan (pas) veranderen Vertellen maar eerst zwijgen De een en natuurlijk het ander Ooit komt het uit En zal ik degene zijn Maar het is mijn besluit En nu nog altijd mijn pijn…

tussen strand en duin en vlakke polders staat mijn huis tussen regen en wind man, kinderen en dieren heerst familiale sfeer tussen willen en weten en nog niet kunnen aanvaarden regeert pijn tussen dag en nacht en lichamelijke aftakkeling triomfeert een creatieve geest…

verborgen verdriet er is niemand die het ziet niemand ziet je angst niemand ziet je pijn niemand ziet die ene traan niemand is met je begaan moet het alleen dragen aan niemand wat vragen verborgen verdriet dat door je ziel heen schiet en je hoopt in het verschiet dat iemand die ene traan van verdriet wel ziet…

Stukjes pijn, met een scherpe rand die niet lijken te passen. Maar later feilloos op hun plek vallen en één geheel vormen. Een uitkomst die je niet begrijpen kunt, laat staan aanvaarden. In gelatenheid draag je de pijn van dat stille verdriet. Zwijgend, berustend maar vooral hopend op dat ene luisterend oor.…

In de verborgenheid van onze geest komen soms gedachten naar boven waarvan we vluchten willen ze veroorzaken pijn en verdriet maar daaraan ontsnappen kunnen we niet omdat gedachten niet zijn te stillen ze horen bij ons "zijn" toch is het een verademing om je hart eens te luchten dat verzacht verdriet en pijn…

bij iedere toets wordt mijn muziek weer zwaarder de toon weer dieper het verdriet weer zo dat er geen mens is die ook maar bevatten kan waar in mijn instrument de pijn verborgen zit…

Te gekwetst om te vergeven Te verdrietig om te vergeten Oases van een eerder leven Al die tijd verborgen gezeten Tussen ster en duisternis Zoekend naar vergiffenis Te diep gezonken In pijn verdronken…

Leren leven met pijn, angst en verdriet, Dat ligt voor mij in het verschiet. Die drie elementen horen bij mij, Leer ik dit te aanvaarden, dan pas ben ik vrij!…

passie, hartstocht liefde lust de fluister van de nacht zindert ervan maar ook tranen van eenzaamheid van pijn van het niet willen of kunnen aanvaarden van radeloosheid hangen wolkenzwaar achter elke stralende ster stroomt een rivier van zilt en droef gemis het maanlicht verzacht waar de wind aan het fluisteren is zoveel gevoelens…