het droeve
door uw dagen
het zware slepen
van uw voetstappen
op het spoor
het broze levenspad
het benarde worstelen
eindeloze tobben
ik zag, luisterde
wat kon u nog vragen…
wat bleef er
van uw bewondering
over de vrije natuur
de zonbeschenen bomen
van dauwdruppels
op het ontwakende veld
spiegelend water
een glanzende verentooi…
vanaf het prille moment
waarop de gevederde
zijn lange hals
om haar verlangen windt
de snavel neervlijt
in de welving van haar borsten
haar naaktheid toedekt
met zijn verentooi
wéét zij zijn vermomming
zij laat de vogel
en wiegt het kind
verjaagt de onrust uit zijn ziel
haar buik wordt verlangen
maar zij wacht
tot de man in de…
altijd in ieder zomergedicht
zijn het de vlinders die
met de eer gaan strijken
inderdaad ze zijn zo geduldig
vredelievend kleurrijk en mooi
en leren ons kijken naar de bloemen
maar ik hoop dat u ook inziet allicht
dat die andere groep niet weet van wijken
het zijn de vogels zo onschuldig
immers hun bonte kleurige verentooi
moet ik ook benoemen…
Wellicht ben ik een van die slome vogels,
die onbevangen sluiks naar de wereld kijkt,
stoot mijn verleidelijke verentooi uiterlijk jou af.
Wil ik alleen wonen in een duin die de zee remt
kinderen en hazen verstopplaatsen kan bieden,
kan ik niet liegen maar alleen hardop denken.…
Waar vogels hun verentooi opnieuw verzorgen
het opstaan van het gloren herboren vieren,
zich niet druk maken over de dag van morgen
met hun aanwezigheid het landschap mede versieren.…
Indianenland
verentooi, geesten en visioenen
rode uitgestrekte krijgershand
bebloed niet de strijd om eigen land
Native spirit
moet donker in de vallei passeren
langs de vredespijp
van wilde rivieren,
grijze onafzienbare beproeving,
die langs dorre grasvlakten wegtrekt
rook, verteld in wolken leed
schildert het indianenkleed
Native…