Alle inzendingen over vergankelijkheid OR hoop OR onsterfelijkheid

Je bent bij mij nog vele jaren Ook al ben je er niet meer Straks met zilver in mijn haren Lees ik jou nog, telkens weer Je leeft voort, mijn stoere vader Je leeft voort, jij knappe vent Ik ben blij dat in mijn schrijven Jij nog steeds aanwezig bent…

Zit je je thuis vaak stierlijk te vervelen, dan leer je lang je adem in te houden - dat valt niet mee want soms ben je verkouden - en ga je onderwaterhockey spelen. Je wordt dan ooit geëerd door ‘t legioen als onderwaterhockeykampioen.…

Een aanstekelijk geluid gevoel dat overdraagt, behaagd. Het is prettig hier te zijn. Ik verstop me in je glimlach en de wereld lacht mij toe.…

Ga je met me mee op zoek naar onsterfelijkheid hoor je mijn stem in de trilling van de lucht zie je me staan in het licht van de opgaande zon reizen langs sterren ik weet het het is een vlucht maar de weg is het doel van de zoektocht naar geluk…

Ik vlucht in wegen die doordrongen zijn van angst en hou mij vast aan dat wat onbeschreven lijkt te zijn. Toch is alles al beschreven en al is dat niet het geval dan is het vaak al wel bedacht in hersenspinsels. Fantasie is een groot woord het gaat verder in dimensie verder dan de derde want met gevoel kom je er niet.…

gestorvenen zijn hier sinds lang verschenen zo onbevlekt tast het licht der eeuwigheid rond dat het ons van hoop en vreze ons bevrijdt elk open graf heeft ons losgemaakt in hogere machten wie weifelend nog de nissen stond aan te wijzen met een glimlach de stenen afvoelt waant zich plotseling tijdloos in herinnering van antieke mijmering…

gericht op de blijdschap en het welzijn van wie jou lief waren Jouw zachtaardigheid in het spreken dat nooit kwetste Jouw kwinkslagen waarachter de betrekkelijkheid school die voor even de ernst van dagelijkse zorgen verzachtten Maar ook de attenties zo eigen aan jou die onze ziel glimlachend in bewaring nam Dit zijn de onsterfelijke…

Aarde is ontstaan Is tijdelijk, waar het eeuwige Vaak zo wenselijk zou zijn; Elk leven, hoe zeer ook geliefd, Zal zijn einde krijgen, Mens, plant en dier En zelfs de kleinste organismen Zullen sterven, opgaan in Een onbestemde eeuwigheid - Slechts een die de dans Ontspringen kan, 't is onverwacht De dood zelf, die zo Te zien onsterfelijk…

Ik herinner haar handen wrijvend over elkaar alsof ze haar rimpels wilde doen verdwijnen in haar geest was ze jong dan lachte ze maar om die handen want die waren niet van haar ze was totaal verstomd af en toe een oerkreet ik vergeet het nooit, verdomd haar laatste diepe zucht zo heeft ze zichzelf ontvlucht een lach verscheen op haar…

Boeken sterven niet. Boeken verouderen. Meesterwerken nooit. Schrijvers vallen om, of sterven in bedden. Boeken blijven, dood, gewoon, in oude kasten staan.…

Kleuren en vormen Stuk voor stuk meesterwerken Taal van een vlinder. Hoe je als een vonk in het leven sierlijk jouw breekbare en kwetsbare vleugels laat zweven in een licht wiegend spel tussen de zingende vogels terwijl ze geheimen van natuur bij zich hebben die in jouw kleuren worden ontrafeld. Verder fladder je op de golven van een wind…

Verstokt de adem inhoudend, de snijdende pijn verbijtend, priemend door merg en been Dwalend door ultieme helrode landschappen; zwoel prachtig wel betraand doch extreem sereen. Hunkerende emoties opgeborgen in felle helblauwe wolkjes speels weggedreven naar verre horizonten Geborgenheid en tedere genegenheid, trouw en integer plots brutaal ontnomen…

Mijn woorden, ze waren vaak onzinnig al kwamen ze dikwijls uit diepte waar ik door mijn verslaving aan de nacht met mijn ziel in verzeild was geraakt ik sprak soms wel hoop uit in een verklaring van vergankelijkheid liet ik de dagen scharnieren met het verlangen van de nacht ook kleurde ik wolken in het bijzonder op zolder stonden duizend…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Hoe vergankelijk is alles, het leven, de éne dag nog volop genieten, van alle genoegens gegeven, het volgend moment zónder afscheid of aanwijsbaar moment is het voorbij..... Hoe vergankelijk is het leven?…

plaats gemaakt voor diepere dromen in een ander vergankelijk leven.…

Heilig verklaard voor haar prachtige werk in de sloppen van Calcutta; een heldin met geloof, hoop en liefde als handelsmerk Lieve Theresa, uw leven was en blijft een onsterfelijk meesterwerk.…

Als de schoonheid van een witte lelie bloeiend in haar pracht en praal Zacht verspreidend een aangename geur is zij de schoonste van allemaal Maar als haar schoonheid begint te tanen zij langzaamaan verdort Is zij niet meer de schoonste van haar soort Zo is het ook met ons leven het gaat zo snel aan ons voorbij We hebben tijd gekregen…

Op sommige momenten In mijn leven Voel ik mij een pluisje Een stukje paardebloem Varend in hogere stromen Hulpeloos hangend in de wind Niet meer dan een seconde Een tel, heel even Voel ik het geluk Dat ik ooit had als kind Het is niet aan te geven Dit bijzondere gevoel Het komt ook nooit gepland Altijd maar heel even Onverwacht, gewoon…

Wit op aarde van boven onttrokken gekoelde witte vlokken dwarrelend in spagaat van morgens vroeg tot avonds laat Een dek gespreid in vele dagen geluidloos in vele lagen dan treedt er in de dood de dooi geeft zich bloot Transformatie als melder het wordt glashelder het aardse wordt weer zichtbaar wit verschijnsel is verdwenen water neemt…

Je ogen smelten in hun duister licht. Je koude haar is een doorwaadbaar weefsel. En op je nauwelijkse lippen ligt De oude dauwglans van je lauwe speeksel. Je siddert en uit trillingen bestaat Je naakte slaap. Bijna alsof je luistert Of aan mijn niemands mond een kus ontstaat En ik mijn adem in jou adem fluister. Of huiver met mijn lippen…

het verval ten voeten uit als bij de oude romeinen de opkomst, bloei en teloorgang zo kwamen, zagen en gingen ook de Spanjaards zij lieten een afdruk na in de tijd het lief, doch vooral leed uit overlevering waarbij lijfsbehoud en hongerklap schering en inslag waren een stukje historie in de volharding van een gemeenschap zomaar ergens…

de bode schreef vooringenomen in de bede kerkte ons huwelijk de aubade schrok van onze leeftijd onwijs oud geworden en daarna dood, gewoon, uit elkaar gevallen…

schijnend voor verval en dood zie ik een glans, die ons na lichtjaren bereikt wellicht gebroken in het tijdsgewricht eeuwigdurend, zoals het hier op aarde lijkt een vast punt van duurzaam schijnend licht licht, dat misschien al lang niet meer bestaat want wat wij zien, ligt buiten ons bereik geen kans dat dáár een mens ooit sporen laat ik zie vergankelijkheid…

Mijn leven is vergankelijk Elke dag een beetje sterven Maar morgen leef ik nog Om de stand bij te houden Hoog jubelend beklim ik de zonnebloem Licht geworden door de barometer Bezin ik helemaal te loor Zak ik af naar de goudsbloem Passeer de metafoor Ik schat mijn kansen in Haal ik deze lente Of bak ik zo bruin Dat men mij begraaft Onder…

De roos is uitgebloeid En haar geur verloren Flonkerend rood nu bruin Verradend haar eerzame leeftijd Een tijdsmoment in kleur Toont ons schoonheid van weleer En weerspiegelt het onherroepelijke…

De maan staat op de Yo Mei-berg, een boordevolle schaal; Zijn glans vloeit in de oeverdamp en wordt daar droef en vaal. Lang leefde ik met je in deze stad, vannacht moet ik weer varen. Soms heeft een mens volmaakt geluk, maar kan het nooit bewaren.…

Een ongebreideld verlangen naar dat wat komen gaat niet stilstaand bij het hier en nu ga ik fantaseren over de werkelijkheid en realiseren dat het een droom behelst die in ons allen vergaat ons verenigt en pas de aarde verlaat vergezeld van het wezen waarin ze bestaat…