Alle inzendingen over vergeten OR kern OR onuitwisbaar

in de wind Het is er maar even Zoals een steen vallend naar de aarde Als een rimpeling in het water Als een zuchtje wind Kijk, daar gaan we Wij lopen hand in hand Heel even Want de dag ging voorbij Ik weet nog goed toen de zon ging dalen Er was een nacht die ik nooit vergeet Maar het is er geweest Onuitwisbaar Het is er…

ik loop daar in het bos mijn lichaam alleen om de kern die ik ben onvergankelijk en sereen…

duisternis Een lentebui Een zonnestraal Een lichte bries En dan brutaal … Een kleine scheur tussen de bladen van de kelk die doet verraden wat een schoonheid binnen huist die vol van lust en verlangens bruist De kroonbladen bezield met levenszin ontspruiten hun schild van bescherming en tonen de wereld in vol ornaat hun diepste kern…

Afleiding van de kern Van de vernietiging Afleiding van De vraag waarom wij er zijn Afleiding Het tot stand brengen Het bouwen Bewondering Voor het tot stand gebrachte De eeuwigheid zien Het universele De mens en de molen…

Verwoest door een storm dreigend met orkaankracht deceptie enorm Duinerotiek op een kruising van zand en schelpen In de kern van zich- zelf, lees ik haar gedachte concludeer allicht dat zij verwachtte…

als taal vergeet ik niet de letters te poetsen om stof te verdwijnen alle hoekjes vinden klaarte in de nabijheid van hun blad zo punten we de binnenkant met zorg niet vanwege de zichtbaarheid maar om de kern te lezen…

vergeten geheugenverlies zal een zegen zijn in de aanloop naar het moment van een opstaan zonder weten…

Er is zoveel nog niet gezien, niet geproefd, niet gelezen en ook de kern van mijn wezen heeft nog niet genoeg gestraald. Zo vaak ben ik verdwaald in enkel hoge woorden maar wat er echt toe doet, een warme ochtendgroet heb ik toch soms vergeten.…

jezelf geven zonder te worden gezien is als vrijen met je kleren aan jezelf geven zonder te worden genomen is waar het in een relatie om moet gaan jezelf zijn zonder jezelf te verliezen is een waardevol bezit jezelf kennen zonder de ander te vergeten is waar voor mij de kern zit…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

schrijven om te blijven noemde hij zichzelf niet eenzaam tussen de regels in de woorden bij zinnen niet verloren in het gedicht van mijn bestaan…

zonder beelden los of houvast geen tussenbeide Hier is de kiem, zaad van het ontstaan de oorspronkelijkheid van ontspringen zomer, winter, herfst, lente zo zo van alle dagen stroomt leegte vol Uit alles tot niets, komen wij tot gaan in visa versa dromen aan de buitenzijde worden tot begrijpen tot benaderen van waarheid, van zijn, van de kern…

geef mij die appel, ja die ene ik zal hem eten, weten waarom Sodom en Gomorra niet op één dag zijn gebouwd of moet ik daarvoor een voettocht maken naar Rome mijn rugtas puilt uit van de zonden er kan geen wijn of water meer bij ik wacht op regen en vliegende vissen misschien wat manna voor morgen maar eerst die appel, die ene laat mij…

de tijd die slijt Naar de kern van mijn ziel in het leven dat ik leid Ik wil mezelf doorgronden Mijn hart weer horen Eigen gedachten ontrafelen als nimmer te voren… Ik wil mezelf gelukkig zien Rustig en evenwichtig zijn Gaan waar ik voor sta voordat ik langzaam wegkwijn…

Ongeveinsd, maar in een Nevelige sfeer Dansten puntjes van tongen In quick-quick-slow Streelden handen van genot Matig tempo Dromerig verlangend naar de Kern van hun zijn Oprecht zeker in een Klimaat van wellust Zonder dat hitte de o- verhand pakte Kusten monden van geluk Lip-lip.…

Kijken naar de wereld, door de ogen van een individu met een stil geweten, daar ligt de kern van ons wezen, het één zijn in de reinste vorm.…

de kern, daar raakt 't het allerdiepste punt maar jij bepaalt zelf wat je ermee kunt je kunt het laten liggen als een hoopje oude troep maar je kunt het ook oppakken en er iets mee doen de kern is een begrip dat je zelf in kunt vullen de kern kan een gapend zwart gat zijn maar ook een lichte ruimte vol aardelijke dingen maar eerst moet…

De kransslagader baseert mijn zuurstof op jou rijk ritmisch leven.…

zelf ben ik een dichter van weinig woorden met een enkele zin tot de kern komen en juist daar dan voldoening uit putten dat is voor mij ultiem geluk...…

Spreek maar niet te vlug. Ik verdwijn zo snel. Zonder veld ben ik voortvluchtig, sta bloot aan warmtestralen. Je neemt me of je laat me vloeien. Ik smelt in het westen, stol in het oosten. Tussendoor beweegt altijd het licht. Ontkleed mij als de koude roept. Ik luister traag.…

Zwarte bergen omringen en zingen Het land en de steden, het hoogste lied Zingt de Montenegrijnse cultuur Die eeuwenoud zeer jong blijft Als een sirene klinken de klanken Tot in lengte van jaren, d'eeuwigheid Door Standvastig in de kern Klinkende klanken luiden in dalen 't Volume vibreert van hoog dan weer laag Wind speelt met volume en…

Ik heb moed om te leven ook moed om mezelf onvoorwaardelijk weg te geven. Ik heb moed om te proberen om verdriet te incasseren en om uiteindelijk te leren.…

mes onuitwisbaar en ongenaakbaar terug kom jij niet je bent nu weg en straks nog steeds ik zit daar maar maar geef geen kik…

Onze oude kater was mijn grote vriend. Met hem vergeleken ben ik nog klein. Ik wil nog steeds worden, terwijl hij al was. Nachtenlang heb ik met hem geschreven. Mijn grote vriend is niet meer in leven. Toch voel ik ons vannacht weer samen, want zijn wijsheid liet hij bij mij achter. Verstild is hij in mijn hart gebleven.…

Je was een bloemblad zo bros, daarop waren je tranen opgedroogd waarom liet je het leven los, niet in oordeel te worden gedoogd, je verdween in de boezem van een eeuwige bruid, de bloem van jouw gedicht, de bron van kiembaar zaad, te vroeg geoogste vrucht, ik haat wat ieder daarover zegt, verlaten door een gekozen vlucht. je…

lees me in de wolken in de haren op jouw arm door de vele regendruppels in het haardvuur lekker warm lees me in jouw dromen in de golven van de zee door sneeuw te ontcijferen neem je mij voor altijd mee lees me in de Lente in het ontluiken van de natuur door mijn uitdagende oogopslag in de kleuren van ieder uur zo blijf ik voor altijd…

in diepe stilte van vergeten leven huist de kille mens met gehaat lichaam zwarte bloemen als kern van ik verstenen zonden zonder naam weg van gedachten gijzeling van licht dood voor woorden met vergeest gezicht niets kan hem nog meer verteren dan tot stof te wederkeren…

Ik ga verder heen, in de kern van mijn bestaan. Het is voortaan niet volledig alleen; ik ga reeds met velen richting een mooi samengaan.…