inzichtelijk in te lijven op
de blindheid van papier, het
is me aangepraat misschien,
geblinddoekt tot de laatste strofe,
streven naar de inhoud waarvan
ik de essentie nog niet doorzie,
te veel op de private tekst verlaat,
het ene verdicht de ander toe in de
maat- en meetlint van de poëzie,
fluitend riet herschikt zich in de wind
als vergrootglas…
Is dat een boef? Die vraag kwam van mijn zoon
Er stond een stukje in de krant geschreven
met foto. Dus ik zei hem (hij's al zeven):
Nee jongen, da's geen boef, da's Marco Kroon
Hij heeft niet zelf besloten held te worden
In dit land roept men helden tot de orde…
Sta stil
Als minuten tijd verliezen
Aan oneindig nu
Seconden branden zich een evenwicht
Als mieren onder mijn vergrootglas
In de felle zon van vroeger
En het even voor twaalf is…
Alleen 's nachts roert hij zijn stem
als een vergrootglas van wie ik ben.
Mijn schuld is groot maar ook mijn winst.
Je reageert op mij, vaak gepijnigd
en benard, soms blij...
het is alsof je nog bent een kind.
Vannacht zal ik je zoeken
jouw handen, jouw gezicht.
Wat uit de dag voortkomt
komt in jouw hart om daar te wonen.…
Wat rauw valt op een kwetsbaar dak
dat lekt, komen we sluizen tekort
die de stroom scheidt tussen zout
en zoet, als de antwoorden zwijgen
in de potpourri van verloren dingen
Ongeacht afkomst of positie in getal
keuzes zijn bepaald door het vergrootglas
van overtal, men legt zich er niet bij neer
in voorspelde nacht die ieder wacht
om…
kijk papa ik maak een loop
dat spreek je uit als een vergrootglas
ik ben kwetsbaar als een lek regenjack
je hebt een hoed op die iedereen stom vindt
en of je 'm nu ophoudt of afzet
de boot is aan en niet de hoed maar de critici hebben het gedaan
ander voorbeeld ik roerde in mijn soep
en je jeremijohee overstemde het tak van m'n pollepel…
135
Bezig met laden