Alle inzendingen over verhuis maar naar bu

naar waarheid leven vaak uitgeschreven 't verraadt vervuilt om 'm heen ziet liever de korf aan gemuild dagen slijten ook zonder sprekend spook laat hem zijn onvergank'lijk zijn in stilte van den verlaten buitenwijk waar men met auto's plat rijdt naar de pleinen van de supermarkt waar de mensen bulderen met honden zonder zakje…

Ik wil, zei Jan, nu ik verhuis uit dit leven, Heel gaarn aan Piet alles vergeven Wat hij jegens mij heeft misdreven. Maar zo hij 't met eksterogen op mocht doen, Dan wens ik hem alle daag een wandeling in een nauwe schoen.…

Schilder mij niet in jouw kleuren Boetseer mij niet tot jouw beeld Verhuis mij niet naar jouw kamers Spin mij niet in jouw web Vang mij niet met jouw woorden Laat me vrij en ik zal je bandeloos liefhebben…

Opkomende gesluierde goudgele zon in kris-kras witgestreepte blauwe lucht voor het eerst dit jaar de uilen weer gehoord roep en tegenroep, nestelen in onze tuin uitbundigheid van groei en bloei rondom witpaarse krokus waas in lichtgroen gras de velden met geel stro en prille levenstint aan mijn zij mijn lief verzadigd in haar slaap de natuur…

Al dagen is zij druk aan het werk geweest schoon gemaakt en al doende onbevreesd met vertrouwen de operatie dag ingegaan op thee en beschuit, koffie niet meegedaan op afdeling de tas uitgepakt, vanmorgen haar spullen op stapels in de kast geborgen in bed bij het raam op de gemengde kamer dat ging snel, de rest van de dag langzamer bij…

En nú verhuis ik naar het platteland…. Geen postbus meer met blauwe enveloppen, Kan dát gesodemieter ook eens stoppen.…

Verhuis gewoon, tracht ik ze voor te liegen. Hoewel, zo’n beestje kan geen meter vliegen.…

Straks verhuis ik naar een aquarium.…

de lucht is benauwd het ademen valt je zwaar alweer geen regen te bekennen en het wordt er niet beter op volgens buienradar tja, ik denk dat ik maar naar het buitenland verhuis om te verlanden in een buitenhuis of zo en anders de koelkast in- loop om daar te chillen ja, je moet toch wat, je moet toch wat met je spaarzame tijd…

Als Prins, minister Geconfronteerd met de strop Monique als engel…

terwijl alles waait en een stem de woorden laat verdwijnen nooit aanbeden zoals uit eigen bloed met blauw bewijs op twee gezichten sijpelt moedermelk zonder blindheid of juist met op tongen vol van glorie en op iedere dag om minder te praten en eens te meer en opnieuw verhuis ik naar de stilte ingewijd net boven de dood…

in het ritme van onregelmatigheid pompte jouw hart al enige tijd met moeite het hoofd wilde wel had nog zoveel plannen maar het lijf nu jouw ogen zijn gesloten ben je over naar daar waar wij geen weet van hebben nooit meer die guitige lach de Belgische ondertoon pretogen wanneer je genoot van het leven nu verhuis jij naar onze herinnering…

Jij Jij bent mijn engel De jongen die mij helpt denken Jij bent mijn hart Mijn ziel en nog veel meer Niemand komt tussen ons Geen boy geen girl en ook geen ouders Zelfs als jij mij haat Houd ik van jou Betrouwbaar lief en aardig Nooit zal ik jou haten Ook al verhuis je naar andere staten jongen je bent me alles Nooit gedacht dat iemand…

Door harmonie van Engelenzang bezield tot inspiratie schiep God in grootse scheppingsdrang de kroon op Zijn creatie. Een wezen boven mens en dier volmaakt en onwaardeerbaar een symfonie van lijn en zwier Gods meesterstuk: De Leraar. En Satan zag vol afgunst neer op zoveel geest en gratie; riep al zijn machten in 't geweer tot tegen top…

Liefste, ga alvast, dan kan ik met je vrijen – in warm beddegoed.…

Nergens in huis één stil plekje voordat ik gek word op den duur verhuis ik naar 'n landelijk stekje.…

een feit boven moeras hoog in de boom stil afgemeerd moest ons gezag weer weten wat ze schransen vanwege de resten muskusratten jonge ganzen zijn ze door faunabeheer nu al geïntegreerd privacy telt zelfs voor edele zee-arenden niet kuikens brengt men in publiek domein met ringen met webcam volgen we nestelings alle bewegingen verhuiselijken…

dan komt de dag, ook voor de majesteit dat zij kan zeggen: basta ... klaar is Kees mijn jongen, heb geen last van hoogtevrees je pad heb ik met liefde geplaveid na 45 jaar geborgenheid mag jij beginnen aan je eigen race vertrek nu uit het dorpse Wassenaar en laat de Spelen en het water glippen het wordt nu tijd voor hogere begrippen verhuis…

Denk ik aan jou dan lig je niet in de natte klei Van een kerkhof in Monaghan; ik zie hoe jij In een laan tussen de populieren loopt Op weg naar het station, of blij Naar de tweede mis op een zomerse zondag – Je komt me tegen en je zegt: ‘Vergeet niet voor het vee te zorgen !!!…

Ik doe wat je wil, maar geef me het gevoel alsof ik er bij hoor voor een keer Anders weet ik zeker dat ik verhuis en nooit meer terug keer. Een beetje liefde een beetje trouw, geef het me dan ik weet dat je het wilt. Sta daar niet te staan en geef me je trouw.…

Verhuis en tal van aanpassingen ooit gepland De tijd verstreek zo ras, me wanend in een vreemd land. Zo intens blij thuis te komen Weer tijd om te dromen zonder schromen. Laaiende passies borrelen en koken spetterend fel Luid kloppend hart bonst voor het knapste spel.…

en jou handjies, sagte handjies vlekkies op my deur en muur gelaat jou ogies het jy in my spieël gelos en jou ore agter elk kas se deur die rondings van jou lippe lê op sloop, soos perskes wat droog en in my loop op die mat in die gang hoor ek jou neus snuif-snuif gaan in die stilte van my kamers en kombuis weet ek, jou rosegeur, wil nie verhuis…

Jij gaat weg, een nieuw leven, een nieuwe baan en ik verhuis naar een nieuw vertrek. Misschien zien we elkaar nooit meer en als we elkaar zien...zullen we elkaar dan nog groeten of worden we in stilwijgende blikken herinnert aan de momenten die we samen hadden?…

Vandaag ruim ik m'n hart, restjes liefde en wat gruis, schrobbend op z'n muren, zwart van laatste vuren Mijn portie aan fikkie, ben 't spuugzat geworden, verhuis heel ver weg, naar van god verlaten oorden Waar 't niet bloeit op elke heuvel of lonkt om elke hoek, want altijd 'kouwe kermis' lijkt mijn levensvloek Geen molenstenen om m'n…

Vandaag ruim ik m'n hart, restjes liefdesgruis, schrobbend op muren, zwart van laatste vuren Mijn portie voor Fikkie, liefde spuugzat geworden, verhuis gewoon ver weg, naar God verlaten oorden niet te zien op elke heuvel, lokkend om iedere hoek, want altijd 'Kouwe Kermis' lijkt wel m'n levensvloek Geen molensteen om m'n nek, m'n hart zegt…

Op deze grijze dag het is bijna half elf verhuis jij van de boekenkast de vrijheid tegemoed de blauwkartonnen doos, waarin jouw as gevat is in een urn verpakt in canvas tas, wordt door de jongste zoon gehangen aan het stuur zo fietsen jullie samen nog één keer langs de weg die vroeger zo vertrouwd was wanneer het visseizoen begon…

In het oorverdovend stille schreeuwt soms het woordeloze ongeduldig om een stem tot zolang zal de geest in cirkels blijven zweven op golven van thermiek vertrouwend op die levenskracht durf dan de krampachtige greep los te laten op het leven het binnenste zal naar buiten breken op de mooiste tonen van innerlijke muziek…

Je heldere blauwe ogen, je donker zwarte haar. Deed mij meteen bekoren, maar stond ik hier, dan stond jij daar. Mijn ogen bleven je volgen, als twee vogeltjes vlogen ze steeds aan jou voorbij. De gevoelens bleken uiteindelijk te hoge golven, dus liet jouw betovering mij weer vrij.…

Vaarwel mijn thuis Het gaat je goed tijdens de verhuis. Ik zal steeds aan je blijven denken. Want mijn hele leven heb ik altijd uw dak boven mijn hoofd gehad. Dank je mijn lieveling.…

dromen ik slenter daags de glooiing langs op zoek naar waardevolle afvalspullen ik geef ze weg in ruil voor brood en blik een vuil milieu, de bron van mijn bestaan mijn boezemvriend is deze box vast verankerd aan een ketting gevouwen wanden van dit prefab huis beschermen tegen bui en bulderstorm met wasmachine, koelkast en teevee verhuis…