Alle inzendingen over verloren OR angst OR verdriet

De achtervolging blijft plagen, Elke vluchtpoging is tevergeefs Onmacht tot afschakelen, Destructief voor de dikste muur Onrust knaagt zijn weg, Sluipende onzekerheid Angst regeert … Angst voor teleurstelling, Falen, mislukking Angst voor verlies van eigenwaarde, Afkeuring, schaamte Angst voor leegte, Eenzaamheid, verdriet…

Tranen van verdriet stroomden over mijn wangen toen het leven haar verliet werd ik alleen maar banger de angst die drijft mij voort de angst om ook te gaan om te verdwijnen door de poort en te huilen naar de maan…

Zij beschermt mijn hele zijn: als niemand ben ik afgesloten van de angst. Wil het uitschreeuwen, niemand hoort mij. Veilig achter het glas, men hoort mij niet. Alleen versteend verdriet en stille angst. De stolp gaat weg en maakt plaats voor levend verdriet en herkenbare angst. Er is geen keuze meer.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Als ik naar je kijk, zie ik weer je angst, dan weet ik weer, o ja, voor mij ben je het bangst...…

jongleren met lucht en toch laten vallen onhandig en los kapot uit mijn handen het grauwe aangezicht fragment van verlangen springt op nu alleen apart van zijn angsten en krimpt weer ineen…

Maar niet verloren. Verkeerd; gecommuniceerd. Van fouten geleerd. Beslissingen genomen. Angst voor de toekomst. Maar vol goede moed. Geen spijt van het verleden. Spijt van de toekomst? Plannen gewijzigd. Wegen gesplitst. Verstandig of dom? De tijd zal het leren.…

ik voel me misselijk m'n keel zit dicht m'n verstand gaat tegen m'n gevoel in het botst ik sluit me op ik wil je niet meer om me heen het liefst dichtbij me maar zo bang dat ik je kwijtraak en daarom maar helemaal niet. vertrouwen het is er zo weinig ik kan het mezelf niet geven ik huil en bid de sterke ik is zwak…

Het leven moe, getroffen door een schaduw Wat zet mij hiertoe Mijn gedachten van angst, pijn, verdriet Achter een masker die ik, steeds weer opzet Op het masker staat een lach, een lach die niet aansluit bij wat ik voel Het verbergt mijn ware ik, dat is dan ook mijn missie, mijn enige doel Van binnen is het koud, ijs en ijs koud Perspectief…

Ik heb al zo vaak verloren Gebroken scherven weer gelijmd Zoveel tranen zitten janken Al mijn angsten uitgepraat Ik wacht nu al een poosje met mijn handen open wijd Zo vaak al zitten boeken de koffers al ingepakt Ik heb al zoveel verloren Gebroken scherven vast gelijmd Zoveel tranen zitten janken Al mijn angsten doorgepraat…

Ze wast en kookt voor hem, ze Zorgt ervoor dat hij niet geheel Verloren raakt in pijn, in een- Of tweezaamheid. Ze waakt zijn angst, hoedt zijn Verdriet, want ondanks dat hij Klein en tenger is, heeft zij haar Handen vol aan hem.…

Ga met me mee Naar die verre woestijn We begraven je verdriet Als we daar zijn Ga met me mee Met je zorgen voor later We gaan naar een meer En smijten ze in ‘t water Ga met me mee naar dat verre oord Pak al je angsten We gooien ze daar overboord Ga met me mee We reizen almaar door Naar het begin van je wereld Waar je de paniek…

Rouwen is de 'verlaatvorm', de 'verdrietvorm' van houwen: verwerkingsvormen Daar mag je lang in blijven hangen doodsbang zijn of je dak uitgaan van verdriet, angst en pijn of verstillen, verstijven verstoken, verstoten, verloren.....…

in een woordeloos verdriet zijn de tranen opgedroogd tot een woordeloos geheim de jaren vervagen alsof ze niet waren in de nevel van een mistig niets slechts de moeite verwoordt het verdriet van verloren vanzelfsprekendheid…

Als ik in je hart kijk zie ik dat je bang bent Als ik in je ogen kijk lees ik de angst Bang omdat je moet kiezen angst om iemand te verliezen Tranen in je ogen tranen die niemand ziet tranen diep van binnen tranen van verdriet…

het verdriet dat in je ogen brandt de blijdschap waar je van straalt de schrik van de angst het rode van de liefde mijn gevoel niet te beschrijven…

Ruisend hart In bruisend verdriet Woede en angst Om voorrang vechtend Ruis op mijn eigen Lijn waardoor ik Er niet meer wil zijn…

Angst is een slechte raadgever, die term begreep ik nooit want angst - en raad geven, zijn twee aparte compartimenten. Angst voor spinnen of aardbevingen laat zich zelden of ooit binden door een horde complimenten. Angst een slechte raadgever, nou dat mag ik hopen want bij angst laat ik mijn emotie volop rennen en lopen.…

Fiets pakken uit schuur lege flessen in fietstas lucht voelen binnenstromen in longen danken, dat je zomaar fietst beschermende kleding hebt jouw benen trappen iets te doen glasbak mensen te zien Dan...iemand met rollator jij stapt af voor praatje, zomaar zij deinst achteruit. Ik stap op vlug weg weer terug.…

IN THERAPIE Geregeerd wordt m'n leven, Lijkt het wel, Door angst, woede en verdriet 't Vreemde is alleen - Ze zijn er wel, maar je ziet ze niet…

in een woordeloos verdriet droogden tranen op tot een woordeloos geheim woorden vervaagden alsof ze nooit waren in de nevel van een mistig niets woordeloos verwoordt de moeite het verdriet van verloren vanzelfsprekendheid…

Jouw wanhoop snijdt dwars door mijn ziel angst voor het onbekende en verdriet om wat is geweest de rollen gekeerd tijd om jou te dragen met vleugels op de wind pijn te verzachten en de angst laten vervagen naar nieuwe kleuren en ander licht…

geëtste lijnen vervagen in loodgrijze randen van verloren tekens die scherp snijden in een voortgezette levensschaduw uit ogen schreeuwt de angst om het maagdelijk zaad dat zonder een later zich uitspreidt over lippen van verloren strijd waar schaamte loopt langs het kwaad van onuitwisbaar lijden…

van nooit meer en nooit weer van geweest en verloren herinnering van pijn en verdriet ’ t overkomt ons allen ook al wil je het niet…

Vriendschap is een open deur een huis om in te schuilen en als het soms eens moeilijk is een schouder om op uit te huilen vriendschap is aandachtig zijn en steeds opnieuw luisteren naar verdriet, weemoed, angst en pijn en tussendoor een bemoedigend woord fluisteren vriendschap is verbonden zijn in angst, verdriet en lijden en als de ander…

leeg als een uitgeknepen spons lopen vol in de nachten, met angst, verdriet en pijn zit er niet op te wachten, hoe zal het morgen weer zijn ...mijn gedachten.…

wat een ramp in Japan dat een tsunami dit veroorzaken kan wat een power, wat een kracht wat een pure overmacht veel ellende en verdriet angst over de nucleaire straling in dit gebied…

vergeten angst vergeten verdriet vergroten woorden tot spijt die niets kan wegnemen tot schaamte die verdiept op mijn wangen donkerrood te bang om te verliezen…