Alle inzendingen over verscheurd

Van buiten ben ik vrolijk en blij Maar van binnen word ik verscheurd Door pijn en verdriet, Zo wil ik niet langer leven!…

Vanuit het dal van mijn verscheurde wezen ver van het stralend licht van zon en maan schreeuwt iedere vezel van mijn geteisterd lichaam vol van vertwijfeling nog steeds jouw naam Dwars door de zwarte golven van het duister langs akkoorden van verlatenheid en pijn hoor ik geleid door echo's van verlangen jouw stem als steeds terugkerend…

Mijn denken is verscheurd mijn verstand ligt in snippers op de vloer van mijn leven Onuitspreekbaar helse gebeurtenissen torpederen mijn hersens. Ze laten slechts één gedachte leven, in woorden die nooit antwoord vinden: Wat is er met de wereld? Weet jij het?…

Mijn hartje verscheurd, Toch zal je blijven wat ik zoek, Helaas zal ik je moeten laten gaan, Ik kan niet leven in deze driehoek. Een verhouding met een ander, Verwoest, verscheurd, verbitterd van verdriet, Wij houden van elkander, Mijn vraag is waarom je dat niet ziet.…

tussen verregende herfstbladeren verwaaien snippers van de brief die zij na een oogopslag onverschillig verscheurde achteloos vertrappen modderschoenen flarden tederheid tot pulp…

Ik heb je verraden onze vriendschap besmeurd, Jij bent vastberaden ik ben verscheurd. Miljoenen heb ik over voor het terugdraaien van de tijd, Een harde leerschool: jouw vriendschap ben ik kwijt.…

Verloren liefde, verscheurde herinneringen. Maar de tijd is onverbiddelijk.…

mijn alles jij weg niet genoeg pijn dood zo'n pijn niet te dragen verscheurd alleen help kan niet meer wil niet meer zonder jou tien jaar weg gefaald mijn lief…

na zijn goede bedoelingen loopt hij op de klippen van zijn zwijgen met weinig meer dan kreupele woorden trekt hij diep de polders in nooit was de helderheid van de duisternis in zijn verscheurde ziel zo nabij…

Huilend hart vervuld van smart uiteen gescheurd verdrietig verscheurd Verloren gaande jeugd uitgevlogen vreugd weggevlogen kind zijn mijn hart doet pijn…

Hun huid geschramd aan prikkeldraad en scherven hun ziel gekneusd hun vlees gekooid verscheurd van kamp naar kamp - in niemandsland zelfs niet vogel-vrij. --------------------------------------- uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

Hun huid geschramd aan prikkeldraad en scherven hun ziel gekneusd hun vlees gekooid verscheurd van kamp naar kamp - in niemandsland zelfs niet vogel-vrij. ------------------------------------------ uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

’t Is woensdag dus ik ben weer aan de beurt, Ik was van plan een snelsonnet te schrijven, Maar laatstelijk – ik wil niet overdrijven – Raak ik daarover meer en meer verscheurd. Want tijdens dergelijke schrijverij Komt ongetwijfeld te veel stikstof vrij.…

Emoties niet te bevatten verscheurd door gevoelens die ik niet uiten kan Jij was mijn bron waar ik mijn kracht uit putte Jij was mijn leidraad door dit aardse bestaan Maar toen was 't eindpunt ineens daar waar ik niet stoppen wou…

innerlijk verscheurd door gemaakte keuzes die buiten hem lagen heen en weer geslingerd door het lot zich afzonderend van de wereld die aan zijn voeten lag koos hij 'n eenzame uitweg ~ hij werd maar 12 jaar ~…

Lieve moeder, De laatste dagen heb ik nagedacht en getracht voor jou een laatste gedicht te schrijven Het zal nooit worden volbracht Ik heb ze allemaal verscheurd Want geen gedicht zal ooit kunnen vertellen wat er in ons verdrietig hart gebeurt…

het gewonde kind huilt diep in mij klampt zich vast aan de donkerte van de nacht alleen verdrietig verscheurd zonder koestering vader moeder geliefde waar zijn jullie ik ben zo alleen zo alleen zo alleen zo alleen…

onzekerheid maakte zich meester waardoor de kameleon draaide en draaide haalde uit als 'n kat in het nauw om het vege lijf te redden van de dreiging de dreiging op te gaan in haar betovering waarnaar hunkering verscheurd toekeek…

Je naam Lief en schaamteloos trouw lichamelijk aan vellen verscheurd bloed lelijke opgezwollen penisknollen vechtend voor de prik een laatste levensdrup hoe schaamteloos het klein geluk verkracht geen bontgenoot voor de avond en de nacht.…

Ik kon er niet mee stoppen tot mijn spijt En om mijn favoriete merk te kopen Moest ik een half uur naar de winkel lopen Altijd verscheurd door innerlijke strijd. The Lancet heeft dit pleit voorgoed beslist: Mijn zonden worden stapsgewijs gewist.…

Het land in verscheurde toestand Wanhoop Ontbering Hierin schuilt geen lering…

dit karkas, verdronken in de maalstroom van mijn tranen m’n wil verzonken in die vloed je trok mij aan zoals de maan trekt aan het getij. zie mij hier staan tussen de scherven van geluk van jouw gebroken beloften en mijn verscheurde hart…

sluiers van weerstand zijn geleidelijk verscheurd opgebouwde muren verbrokkeld tot ruïne mijn ziel dwingt mij te graven naar de bron van mijn oorsprong waar inspiratie vloeit…

het slaan van de golven de krijsende meeuwen zijn verscheurde verleden het is hem droef te moede gesloten roodomrande ogen verdrinken in een peilloze diepte zijn leven is tot op de draad versleten het zijn niet alleen vogels die de stem van het water verstaan…

waar ik staar in verzonken ogen mijn weerspiegeling langzaam vervaagt overloop ik in tranen verscheurde dromen met groeven doorkerft mijn leven geweest zoek ik het eind waar barsten breken mijn toekomst vaag aan scherven ligt…

Geschilderde onmacht Vertelt het verhaal Van de dingen Die niet mochten zijn Verscheurde herinneringen Dwarrelen om ons heen Gevangen in de ochtendzon Schitteren zij nog een laatste maal Al snel rest niets Dan duisternis en ben ik De vraag op alle antwoorden Voorgoed verloren…

in verweerde spiegels zien we de tijdgeest verkleuren het craquelé van de verscheurde tijd het onuitspreekbare dat niet aangeraakt door het licht in donker stilzwijgen sterft we laten los liefdevol zien we om de tijd vliegt…

hij houdt de ene hand met de andere vast tracht het trillen te bedaren zijn verleden verscheurd tot op de draad versleten het slaan van de golven het krijsen van meeuwen het wordt hem droef te moede zijn gesloten roodomrande ogen verdrinken in een peilloze diepte…

Daar lag ze Als een plaatje Een lach op haar mond Haar hoofd in tweeën In weeën van woede En nijd verwond Ze wilde niet bloeden Niet één traan Langs rode mond De wind zal haar waaien Als ex verscheurd In papieren wond.…

bevroren zijn de verloren niet meer te helen vergeten delen ze ontdooien er smelt ijswater over mijn rug ik stop ze terug de lade wil niet meer sluiten te lang gelegen, einddatum bereikt de houdbaarheid verstrijkt in verscheurde verpakking flikker ik alles met gemak in de vuilnisbak…