elke middag zie ik je staan
in dat hokje om de hoek
op de kruising van de Kersenlaan
wachtend met je boek
vijf voor half twee
kon je daar maar eeuwig blijven staan
neemt dat akelige ding je mee
op de kruising van de Kersenlaan
morgen weer een dag
ik blijf kijken tot ik je niet meer zie
de gedachte aan jouw lach
van het meisje van lijn…
opluchting was een mening
uit je lijden toen bevrijd
veel te vroeg dat je heenging
het gemis is nu een feit
dat het zolang ging duren
kon niemand jou verklaren
seconden minuten uren
weken maanden jaren
plots was daar de pijn
je ging je leven hier verruilen
maar als ik zo opgelucht moet zijn
waarom moet ik dan steeds huilen…
Lopen over een verlaten strand,
de storm raast om mijn oren,
niemand kan me horen.
Maar ik,
ik luister naar de storm.
Langzaam wordt het weer licht,
de zon komt op.
Ik denk aan het weerbericht
aan het weerbericht van vanmorgen.
De zon zou schijnen,
de storm verdwijnen.
Maar diep in mijn gedachten,
wacht ik op de storm.
De storm die raast…
2.026
Bezig met laden