Alle inzendingen over vertrek OR boot OR overtocht

morgenstond ....ochtendzon een bootje dwalend op de golven en de wind... steeds zoekend.. naar jou.. naar jou mijn kind.…

Abe op zijn noppen spijkerharde tegendraadse koppen klunen, skûtsje, wad en kievitseieren met zwijgzaamheid als deugd en niet als kwelling doch toen zij sprak veranderde gestaag de droomvrouw op de veerboot naar Terschelling die klanken konden maar uit één plaats komen daar stond mijn oude buurvrouw uit Den Haag door dromen was ik in de boot…

gisteren nog speelde het kind uitgelaten met zijn vriendjes zijn vader en moeder in het zand langs de zee zonder de last en de zorgen van toekomst, de hoop van de overkant liefdevol werd hij toegedekt toen hij moe van het spelen in slaap viel na de overtocht sliep hij nog met zijn gezicht in het water werd hij niet meer wakker…

Vergeten is 't bot, ze tast wat in 't rond 'k wou toch maar, dat ik het ding vond 'k sta op, stop de stoffen hond in haar hand, een bruuske beweging Vooruit :in je mand....en ik vertrek.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Op een eiland, zes uur 's ochtends in de zomer, de stille weg af, waar geen wandelaar gaat, in de herinnering van wat je ooit is overkomen, daar waar 't bewustzijn het gebaande pad verlaat, terwijl de stilte wordt gevuld met vogelzangen loop je geleidelijk aan hun vogelwereld in, vliegt daar je oude geest, met lief en leed behangen vanouds,…

Nee, want in mij was 't licht echt kapot En elk gesprek dat zou verzanden De laatste maal ging jij tot op 't bot.…

mocht je ooit uit jouw zwijgen vertrekken dan laat ik je wat kleingeld na de rest gaat naar de dierentuin.…

Wat is het doel van ons bestaan? Misschien naar Mars of een verre Maan? We zien al licht van miljard jaren oud. Per raket naar een zwart gat klinkt reeds vertrouwd. Wat is de zin van ons bestaan, als wij het aardse verlaten. Als er mensen naar Mars zullen gaan, of zwarte gaten? Deze aarde heeft toch genoeg om ons te geven wat wij wensen…

Geroepen uit de aarde staan wij verbaasd: geen hond, geen horde, niemand. Opzien is ons bespaard. Wind schuurt optimisme, de verten hemelen op, bomen wegen aanwezigheid. Daar komt een man aan lopen. Ontgaande, scherpe blik. Kijk, hij houdt een hand voor ogen: tuurt hij naar zijn werk? Wind schuurt optimisme, de verten hemelen op,…

Hij kan niet meer bij ons zijn. Er is nu verdriet en pijn. Na een kort ziekbed is hij gestorven en heeft een plek in de hemel verworven. Het schip blijft aangemeerd en het tij is gekeerd. Een kapitein als hij zal er niet meer zijn. Het varen zat hem in het bloed. Hij kon goed koers houden en je kon op hem bouwen. Geen schuimend water…

Ze dacht dat hij de prins was van haar dromen, Maar zij werd door hem in de boot genomen.…

scherp de uitdagende blik de halve schaduw haar krullen het hoofd schuin trots krachtig hypnotiserend zacht de huid het gevoel van overgave begeerte verstild het moment dat onze ogen bevroren…

soms zie je in het halfduister beter het is zoiets als met het dempen van geluid bij schemerlicht zien de dingen er lichtjes anders uit of bots je op iets wat je bij daglicht soms niet ziet…

was het je stem die zo beroerde of was het de tekst die messcherp sneed de kleur van je klanken verlichtte gemoederen maar de snik in je stem verzwaarde menig hart het donkere geluid vibreerde tussen een lyrische tenor en een baritono brillante het luisteren naar de kleur bracht beelden tot leven die smeekten om liefde hier en…

Nu Balkenende naar Aruba gaat Staat iedereen van opwinding te trillen Ik hoop maar dat hij daar op de Antillen Behoorlijk stevig in zijn schoenen staat En uitzoekt of Aruba heeft gelogen Of dat wij hier te vaak hebben gezwogen…

liever sta ik aan het roer van deze gedachtenboot die hotst en klotst tegen klippen dobbert maar wat rond over tomeloze rivieren met bochten en stroomversnellingen zonder ooit vaart te minderen liever sta ik aan het roer ziel stuurt boot langs beemden rietkragen onder zacht zonlicht nu pas, lichaam, nu pas ontdek ik jouw ware rang…

Lieflijk lachende oogjes Kosten een zee van tijd Te koppig om te denken Ik maak haar geen verwijt Het wachten slokt mij op Extase doet mij drinken Zullen onze monden één zijn? Liet ik het maar bezinken…

Amper drie tot de derde, maar machteloos als troosteloos en aangeslagen als de honden die met scherpe tanden het blauwgeslagen vlees van botten trekt. Zij doken in haar boezem. Met stenen die nog over water stuiteren, van her en hot tot aan de horizon. Hij wou dat hij haar zoenen kon.…

Je ziet het al gebeuren je fietst langs de auto's onderweg naar huis, zoals iedereen in de file voor de stoplichten. Een man stapt uit bij zijn collega ze lachen vrolijk, het oogt gezellig hij lacht nog maar ik kom er aan zit op ramkoers; zie me gaan. Voelt hij me komen ze praten na steekt hij zonder kijken over hij lacht…

Samen in de boot, Het lijkt op spelevaren. Hoe moet dat straks dan gaan Op de woeste baren? Er is een reddingslijn gespannen, Omdat bij weer en wind Men met deze boot Maar weinig diepgang vind.…

Naar de kust zeilen zou ik zo maar met je doen als je een boot was...…

geketend en wel gaat deze slijtageslag nog heel lang duren…

Het is niet best, toch gaat het door je strot, maar ’t ergst van al . . . de messen zijn zo bot.…

Mijn boot heeft al twee keer een flinke aanvaring gekregen. Toch vaar ik iedere dag vrolijk naar zee en blijf daar even voor anker. Gisteren kreeg ik weer een waarschuwing voor een aanvaring, maar ik kon het roer tijdig keren. Terwijl ik nu vaar, hoor ik rustig het kabbelen van het water.…

Schip op rots ziek en klots, kokosnoot hoelahoep, flessenpost ik ben zoek. Sos wie redt mij? Haai en vis averij, nee, zij niet, vrees de baai! Zee is wild het zand brandt, spoelden mee slechts wij twee, man en muis ver van huis.…

Ik ben als de boot die moe van al dat roesten in de dokken vaart.…

Eindelijk was het de dag je as uit urn leek vastgeklonken, (wou je niet weg of werd jij vastgehouden?) maar eenmaal verwaaid als glitter, één met de glinstering van water. Je bloemen van de uitvaart, verjaard, geurden nu als een wildboeket, en dreven na droge rozeblaadjes, takjes mochten met je mee oplossen in de zee tot fijnste stof.…