Alle inzendingen over verwondering OR mededogen

om ons mee te verwonderen…

Bij die zonsopgang, zaterdag, gezien, met verrekijker turend naar de maan: een fraai verlichte bergkam, bovenaan. Uniek gebied, klein wonder buitendien. En voor de fakefreaks: aliens zijn daar druk in de weer met ufo’s. Heus, echt waar!…

Lente "Springmadam" botjes in het struikgewas kriebelige buiken…

Wanneer ik vroeg in de morgen een opkomende zon aanvoel die met haar pril licht en warmte stad en land zullen innemen tegelijk neem ik tijd om de ontwakende natuur gewaar te worden en waar te nemen bij de overburen. De gezonde boom vol kracht en wijsheid van waar bladeren beginnen al te ritselen bij minste zuchtje wind terwijl een nabije…

ja hoor, mijn God bestaat wie anders laat de melkweg dansen in de grijze Zuiderzee? en waar komt plots die zwaan die rare witte zwaan vandaan? ze peddelt langs gezonken dromen over de golfjes van het meer en meer en meer mijn blik voorbij ze wuift naar me die waterzwaan met haar luie linkerpootje dat ligt te zonnen op haar rug links?…

Zit daar nog steeds mee met dat 'vergrijpen om' met 'aan' handtastelijk aanvallen zich wederrechtelijk trachten toe te eigenen Walgelijk ontroerend hoe jij de nostalgie weet te wekken af te doen als niemandalletje dat niemand anders kan op je hoofd gaat staan je laat verwonderen hoe zwaartekracht je jurk overvalt mijn stem die spreekt…

De nacht. Overhuifd met nacht. En verder niks dan hemel. Ik heb in duizend ogen de maan gezien maar nooit de zon zien doven. IJzer duidt leven op exoplaneten.…

iemand ademt zacht onder het witte linnen gehavend onder een deinende kalme zee traag strijkt iemand het verlangen glad ziet waar iemand schipbreuk leed iemand valt met de grote vlakte samen ademt zacht onder geweven vlas…

De filosoof had nagedacht, Langdurig, zonder een oplossing te vinden, en keek met verwarde ogen naar de wereld. Vroeg zich af: Wie ben ik? Een mens, verloren in de wereld, homo sapiens zonder bestemming. Darwin had zijn tanden gezet, in de betovering van het leven: Wie ben ik? Als er een vraag was die altijd zou moeten worden gesteld…

Telkens weer kijk ik met verwondering hoe de opkomende zon met haar nog zwakke stralen de dag teder wakker kust en met ontroering luister ik naar de gevederde vrienden die hun liefdeslied oorstrelend zingen in de prille morgen zo geniet ik van de schoonheid van een nieuwe dag in serene rust en zonder zorgen…

de subtiele trekken van een indruk geschapen uit de houding van wie je kan zijn vrouw, man, mens de wens gezien te worden door de ogen van verwondering, tijdloos kijkend langs plooien van nu en van wat verleden was morgen kijkt de wereld anders morgen valt een oude jas van nieuwe schouders…

verhullen gaat niet meer ouder en wijzer weet ik nu de wegen naar jouw hart geen nieuwe drempels meer of stroeve hindernissen geen uitvlucht, zijweg of verlaat excuus nee, tot een weerzien komt het niet hooguit nog tot verwondering en hoe ik in gedachten toch nog struikel…

ik zie een zwaluw boven mij dartelend in de wolkenloze lucht blij en onbekommerd onbewust vermaak en ik wetend van mijn denken in verhevenheid volg verwonderd zijn ballet hij lacht mij toe grotesk meewarig ik zie een zwaluw boven mij…

er werd een kindje in mijn hand gelegd, zijn haren goud zijn lach verweven met de mijne schier beslecht, met al dat fijne van een pasgeboren dag alles mag opeens nu bruikleen in mijn vingers snijdt want straks als hij weer weg is, voel ik spijt en ongeduld wonderlijk, hoe liefde thans mijn lach verguldt gehuld nog, in zijn vroege…

Het leven is een jongleren tussen goed en ook slecht tussen onwaar en terecht een contempleren is het tussen los en gehecht tussen vrede en vecht! tussen een witte en zwarte knecht tussen een oude baard of één met stoppels, recht tussen een is-dat-de-moeite-wel-waard? of dat je pas laat je lijf eens neerlegt tussen gezond en ongezond onbevreesd…

Mijn wonderbaarlijk is tegenstrijdig, maar mij -- heeft ze altijd lief.…

Verwonderen mensen zich nog? Ze hebben zoveel -- ooit al eens gezien.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

De meester opent mijn gesloten ogen Toont mij zijn woord Verwondering Heb je 't al gezien? Hij legt zijn duim op ver en vinger op de ring. Zonde wonde geen verwondering.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

De vrede en de rust die nergens zijn te vinden, maar die we scheppend toch vermoeden in kleur en beeld en woord, in tederheid van mededogen. Bij een kunstwerk in glas van Annemiek Punt…

vatten kon omdat de regen aan de ramen ruiste de avond door de kamer liep dat jij kwam zitten bij mij en zacht een liedje zong totdat de slaap begon te knagen aan mijn ogen en dat heel traag een droom uit klanken steeg die ik nu nog kan horen wanneer de regen ruist en het mij lijkt of jij weer zit bij mij zo vol van troost zo vol van mededogen…

in jouw gelaat getuigden sterk van wie je was of bent geweest want nu vermist Ging je vrijwillig weg of greep het noodlot onverhoeds je zonder dat je wist Of niet begrepen had wat er gebeuren kon als je in vreemde stad met dwingend- vreemde ogen Je hart naief ontblootte in liefde nog geloofde zo oud was je en vol begrip en mededogen…

Achteloos wordt er aan voorbij gegaan Als de wereld eens stopte in zijn baan Zien we misschien de essentie in zijn ware gedaante Het was mededogen waar hij om maande…

misschien ga ik wel dood in de nabijheid van jouw grijpende hand, er is tijd waar koele lucht mijn pad kruist voor wie de klei in mijn stem beheerst, er mee stoeit tot aan de top van de nacht - is eerbied de wet die me kust in de vrolijkheid van het ongeboren kind ? ik ben speels in mijn oudheid echoot met naklanken die voorzichtig het…

Maar ze kwamen niet, droogden op Al voor ze ontstonden, Droogte die mij teisterde In windvlagen van zinderende warmte Die door kieren en naden Binnenkwam in dit onbehouden huis, Huis dat van binnenuit werd uitgehold En waarin alleen Zijn mantel die In mooie plooien naar beneden hangt, Zijn rechterhand op het hart van liefde En mededogen…

in de mantel van mededogen waar geluk zich voortbeweegt in speelgoed van eigen taal op aftandse zwenkwielen schoorvoetend stomend stuivend op de tast bijeen gedreven in straten van sprookjesdorpen waarin je vrijuit mag spelen daarin leef je op de plek waar je schuilt in onwezenlijk schreeuwen en kraaien in het pretpark van jouw…

Diverse politici maken zich sterk de knip te sluiten voor ontwikkelingswerk al wordt men getroffen door de ergste rampen, heeft met epidemische ziektes te kampen, voor het leven getekend door angst en oorlogen, het moet uit zijn met het Nederlands mededogen Immuniteit van renteaftrek hypotheken is toch veel belangrijker vergeleken met het bieden…