Alle inzendingen over vijftig tinten grijs

Dit grijs is vele tinten rijk geeft dat nou geen brede kijk?…

I De zon bestraalt het rosse beukengoud, Dat in het water glanst met felle pracht, En beukenstammen in licht-grijze dracht Verheffen schitt'rende armen boven 't woud. Zie hoe de wolkeloze hemel blauwt, En door 't verwelkend takkenweefsel lacht, En zomerdromen weer te brengen tracht, Beloften…

II De meeuwen scheren langs 't verlaten strand, Hun witte buikjes glimmen even op, En nederwaarts gestrekt met spitse kop, Zo laten zij zich vallen op het zand. De najaarsstilte ligt al over 't land, Het bos vergoot zijn loof, als drop na drop Van bloedend blad vervloot, wijl groene knop…

Zie nu 't vorm-slorpend grijs fantoom van mist Zich vlijend om 't gebied van stad en land; De lichten schijnen met een matte brand, Gehuld in damp'ge waâ van amethyst. 't Lijkt àl verwazigd wat ik helder wist Gezien door dof-beslagen, glazen wand, Waarboven zich de grauwe hemel spant, In nevelzee, half zichtbaar, half gegist.…

wanneer ik jouw tranen raak kleurt al het grijs waar niets wat het lijkt in duister verdwijnt donkere tinten zichzelf hernieuwen gesloten ogen mij roepen in de nacht ga ik op zoek naar licht in vergane dromen laat de nacht haar tranen kleurt zij mijn dood…

ontwaken in slowmotion onder een wollen deken van zeven tinten grijs pikzwart wordt langzaam lichter een dikke mist verdwijnt waar Avalon verschijnt gerechtigheid wint altijd waar ridders rond een tafel Godinnen eren en begeren vergeten lijkt de tijd…

Het lustige land van vijftig tinten groen gehoorzaamt aan haar lichte tred, aan de gratie om haar ruisende rokken. In huizen en kastelen van ooit, van ergens toen tijd nog tandeloos was, of deed alsof, toont ze mij het oud zilveren bestek en we slapen lepeltje lepeltje.…

Als ik weer omringd door vijftig tinten groen wandel in de geur van wit en geel denk ik: dit moet ik echt vaker doen lekker vrijuit springen tussen meidoorn en seringen fluiten met het fluitenkruid eten bij de boterbloemen en ander zogenaamd onkruid het liefst natuurlijk languit het voorjaar duurt maar kort ’t is zo zomer binnenkort…

tinten taal overvloedig, overdadig, hmm ik wil je helemaal…

Sinds er een vrouw boeken over schreef, is grijs niet meer hetzelfde. 50 tinten, weet je wel. Dat weten ze aan onze kust natuurlijk al lang. Lichtgrijs, dolfijn grijs, beton grijs. Je geraakt gemakkelijk aan 100 op een doordeweekse dag.…

je oerinstinct zweeft je voort hier en nu te leven is geen keus je doet je ding zoals het hoort ik ben verbaasd en zie een wonder deel mijn brood ook ik ga voort ik schut mijn haren in de wind grijs door vele zorgen in mijn hart daar klinkt muziek ik ga naar huis deze morgen je prachtig grijs in vele tinten zo onopvallend maar zo…

Kindeke, bloeiend in 't zonnelicht, Lachend en kraaiend met je olijk gezicht, Knippend met oogjes en grijpend met handjes, Knikkend het hoofdje boven de kantjes, Boven de licht-blauwe, zijdene bandjes Van je wit, gebold japonnetje, Kindje, lachend in het zonnetje! Kindje, spartelend met je beentjes, Marmer-rozig en zo kleentjes, 0 wat trek…

O herfstvertedering in het stille woud, Waar bruine blaadjes rusten op de poel, Of langzaam drijven zonder lust of doel En bomen prijken met het som'bre goud Waarmede 't bos om zomerscheiden rouwt,— 0 bruin-bestrooide lanen, leeg en koel, En vale bermen, kalme mijmerstoel, En blaad'renweb, waardoor de hemel blauwt! Sterf rustig, zomer, prijk…

Over de tuinen schijnt de maan, 'k Hoor een zucht door de bomen gaan, Eenzaam ligt de brede laan In de kalme nacht. Twijgen trillen in 't blauw-wit licht, Hoge kruinen verdringen zich dicht Achter 't lange vergezicht Van der lane pracht. Stil verdroom 'k de milde tijd, Nu de maan haar zegen spreidt, Nu het land, door hààr gewijd,…

Met milde geestdrift in het peinzend oog, En de armen zeeg'nend uitgestrekt, de mond Omspeeld van teed're weemoed, door het blond Van baard en knevel zacht omvloeid, rijst hoog Een man, omvonkeld door de stralenboog Van maanlicht-mystisch gloeien, zie, de wond Van Christus bloedt in zijne zij, de grond Doet bloemen spruiten, waar hij…

Zij dalen zwijgend in de don'kre grond, Met bleke lippen en verflensende ogen, Vervloekend de hardvochtig-valse logen, Die hen tot nacht doemt, als de morgenstond Met nieuwe glansen rijst, en schitt'rend-bont, Van zuiv're zonneschoonheid overtogen, Het land lacht in het licht, en uit den hoge Een zoele vrede nederzijgt in 't rond. Dan…

Strooi mild'lijk op mijn ogen in de nacht, Vorstinne Slaap, uw zoet vergetelkruid, Wieg zachtkens me in uw armen, liefste bruid Van al wie moede is en naar ruste smacht. Omhul me, o Slaap, in uwe vale dracht, En doof het felle gloeien liefd'rijk uit Dat in mij brandt, de gouden poort ontsluit Die leidt naar rust, hernieuw mij met uw kracht…

In starren nacht lag de woestijn van 't leven, En strekte ver zich in de somb're tijd, Daar was geween en wanhoop, moord en strijd, En boven kwam een zware bloedwolk zweven. Daar bloeiden bloemen, in gestadig beven Geschommeld door de wind van haat en nijd, De rode: bloeddorst, en de gele: spijt, En witte stonden grimmig-doods geheven.…

Polderland kolderland land van venijn altijd wind tegen en bol van chagrijn Polderland kolderland de handen en voeten steeds in de weer van het heilige moeten Polderland kolderland met tinten van grijs weerspiegelt in sloten en soms op het ijs Polderland kolderland met de geur van azijn en doe maar gewoon in de geest van Calvijn…

Er zit iets opwindends in een dreigende lucht; het blauw dat breekt in duizend tinten grijs, om zich nog donkerder in onheil te hullen, waar het waaien onstuimig stormt, en slagen striemt op blote huid. Alles opslokt met een gitzwart temperament.…

(prodepressiva) ik tel de groeven in mijn droef gelaat vervolgens tel ik ook mijn grijze haren veroorzaakt door het aantal crisisjaren mijn lichaam is in haveloze staat een oud, geheel versleten apparaat dat zelfs de laatste hoop heeft laten varen nog even en u mag me doodverklaren want ook m’n geest is reeds ten einde raad een oude man…

na vijftig jaar fluit hij nog steeds als hij mij in mijn blootje ziet na vijftig jaar schuilt hij nog steeds in mijn uitgedijde rondingen na vijftig jaar eert hij nog steeds de ziel, die in mijn lichaam huist…

Wat is vijftig jaar? 50 is een halve levenseeuw. Vijftig is niet meer dan 50. 50 is een mooi getal. Vijftig is een mooi symbool. Vijftig is een prachtig etiket. Een etiket dat vreselijk kleeft. Dat ik op niemand plakken zal. Wie vijftig wordt feliciteer ik graag. Met alle momenten van het NU. Met dagen die morgen gisteren worden.…

Vijftig tinten ...? Maar ik zweef gewoon tussen beelden van een vergeten winter de koude van ijzige lichtblauwe lucht. Dwangmatig bespeel je mijn gedachten, kunstzinnig en grenzenloos, zonder weemoed geen hapering alleen een soort van g..... e zucht!…

Om niet de brug te zien Het grauw en gretig grijs Het snel maar gaan en terug Ging ik naar rechts nog voor de brug en nam de dijk tot andere tint mijn blik toen trof nog grijs maar dieper van beweging de stad met kloeke toren gleed langzaam tussen zwerk en water een huivering zou dit het eind… en morgen bij ‘t ontwaken geen ‘Bommel…

als betovering breekt in tranende ogen magie verdwijnt door stil verdriet de dag vervaagt gevangen in grijs verlangen naar morgen kleur overstijgt zal passie ontwaken in duizend tinten jouw traan gelaten verdwijnen in het niets en harten geraakt liefde omhelzen waar betovering breekt in magische ogen…

waar de wereld alleen zichzelf omvat vallen laatste vlokken in kleuren grijs niet gekend in blauwdruk maar tinten door de pracht van hitte driften sissende wolken waar zij koude raakt broeit zij in haar voegen en laat een eerste legsel te water waar de dood haar niet deert kent zij het later niet er ontbeert haar niets; zij is…

0 nu de dagen weer zo licht zijn en zo zoel, Zo zonnezoel, zo zonnelicht, zo rijk Aan vreugd in welig bosgroen; nu de vliet Bezaaid is met het gulle sprankelgoud; Nu schaduwlanen koel In kalme schemer mijmervol Zich allerwegen oop'nen; nu het riet In fluisterbeving zoetlijk neigt, De vijver waai'rend met zijn schucht're koelt', De vijver zelf…

Vijftig jaar, da's toch wel raar: al heb ik nog een knappe kop, er zit toch al wat storing op. Vijftig jaar, da's toch wel raar: al heb ik nog een lenig lijf, het voelt toch nu en dan wat stijf. Vijftig jaar, da's toch wel raar: al lijk ik nog vol levenslust, die lust is soms wat uitgeblust.…

Kon je maar mee met mij Daar waar mosgroen mengt met ijs en karmijnrood Tot aan een lucht vol mysterieuze wolken Zeker twintig tinten grijs tot ver in zee, en kleurrijk rhyoliet wat gelaagd is over dood of leven..…