deze kolos lijkt slank op volle zee
zij drijft onder spiegelscherven
die vreemd opbollen rond haar kop
waar één neusgat gaapt
zij niest een stoompluim op
haar longen nemen een verse hap
voeden het lauwe bloed
rondgepompt door die homp
een hart van een halve ton
dan duikt zij lang en diep
want boven vindt zij niets
de rugvin - even…
van de nacht
niet kunnen verdragen
doop jij jouw tranen
in zwarte humor
zonder zonderlinge angst
met bevrijding van geweten
en op de dunne lijn
waar ik je terugvind, koorddanser
beweeg je mij tot eenzaamheid
eenzelvig achter gesloten muren
soms ben je daar die blonde nimf
die met me speelt in gedrogeerde kastelen
vaak ben je een vinvis…
Grote diepblauwe oceaan,
zoekt hij het buiten zichzelf
in de grote wijde wereld,
stopt hij gewoon met bestaan
terwijl hij de richting verloren
natuurblauwe zwervende vinvis,
vergeet in een stranding
en stervend laat vergaan.…
middenrif, een onderwater-varen
En zweeft er langs die klier een kreeft met opgeheven scharen
Glijdt tussen de organen door een waternimf omhoog
Impressies worden beelden, kleuren voor het geestesoog
Neptunus dirigeert z'n vissenschool synchroon te zwemmen
Terwijl de sidderaal zich schoolt in tijgerhaaien temmen
Dan: duisternis, een blauwe vinvis…
Een walvis, ver verwijderd van de kust,
al jong de evolutie onderwezen,
was revolutionair aan land gerezen.
Want lopen, dat was voor die vis een must.
Ze preekte: ‘Wat nou, twintig miljoen jaren?!
Wij gaan die klus in twintig dagen klaren!’…
1.129
Bezig met laden