Alle inzendingen over vloedlijn

Dit is niets er is hier niets te zien en niemand om ernaar te kijken.…

Ik zag de goden zich met tomeloos plezier verbazen om hun eigen onvermogen ik zag ze spelen, uit verveling zomaar iets proberen, eerst geschrokken, daarna vol verrukking kijken naar de eerste zonnestralen ik zag de tijd beginnen en ik zag het universum eeuwig lachen om een zelfbedachte grap.…

Alles was hij langsgegaan zijn werk zijn vrouw zijn kinderen zijn hobby's- alles was in orde.…

Alstublieft, let u toch op meneer de zon staat laag en geeft een gouden gloed ten oosten pakken zich de wolken samen naast waar u ongeduldig wacht kunt u de mussen opgewonden horen praten let op, net naast uw koffertje en uw gepoetste schoenen een herderstasje bloeit de korstmossen groeien.…

Een koude nacht een bleke maan een stad een straat een huis een raam een zwarte kat ze zit, je ziet: ze is met bijna niets volmaakt voldaan haar grenzen worden nu en dan een beetje vaag heel even knijpt ze met haar ogen dan is ze ook het huis de stad de maan de hele nacht.…

Al weet je niet waarom, je bent er altijd naar op zoek en het zoekt jou het kent je twijfels al te goed het deelt je angst en toont zich pas wanneer je roerloos durft te blijven kijken het is al lang en breed verdwenen vóór je dacht te kunnen zeggen wat het is het is zo stil, zo klein zo echt en het gebeurt zo vreselijk dichtbij het…

Nu weet ik het zeker: God is liefde zoals ik hem laatst tegenkwam op een winderige straathoek in verschoten spijkerjas, pijnzend over iets zeer lastigs ik wist niet wie hij was en vroeg hem naar de weg, gehaast zoals altijd die wist hij niet- hij was hier niet zo goed bekend maar uit zijn onbeholpen worden sprak hoe graag hij me geholpen…

Iedereen bewonderde zijn weidse blik - zoals díe uitkeek over het landschap bergen, dalen, bossen en meren woestijnen en oceanen onafzienbaar als ze waren toch hélemaal in zich opnemend die blik die zei: pas als ik dat allemaal belopen bereden, bevaren heb en daar dan ben, dáár daar helemaal achteraan, weet je wel dan ben ik er -…

En daar, die man, die zit daar al een héle tijd met onverzettelijke moed te schrijven hij legt de laatste hand aan een gedicht waarin hij, ergens aan het einde -als het meezit zal proberen niets op niets te laten rijmen.…

Vinden jullie het niet vreemd een mens zijn enzo en leven…

Al weet je niet waarom, je bent er altijd naar op zoek, en het zoekt jou het kent je twijfels al te goed het deelt je angst en toont zich pas wanneer je roerloos durft te blijven kijken het is al lang en breed verdwenen vóór je dacht te kunnen zeggen wat het is het is zo stil, zo klein, zo echt en het gebeurt verwonderlijk dichtbij…

De zwaarste tocht was het door hooggebergten, wilde rotspartijen over spiegelgladde ijsvlakten dwars door meerdere oerwouden haast ondoordringbaar, en doorsneden met de meest onvoorstelbaar wildstromende riveren door verschillende verschrikkelijk dorre hete kale woestijnen heen en terug over diverse oceanen met slechts een houten…

Aan de ontelbare wezens die in leed, in werkelijk leed en vertwijfeling leefden en stierven en nog zullen leven en sterven zou het niet kunnen dat althans mijn hoop voor jullie m'n pijnlijk onbeholpen hoop lijnrecht in tegen alles wat ik weet! dat tóch, op één of andere manier... dat die wellicht toch iets- hoe ijdel ook.…

De zon staat laag het is nog fris maar aan de kleuren zie je dat het bijna zomer is ik ga uit bed en doe zowaar mijn best je bij het opstaan niet te storen de zon staat laag het is nog fris er is zover ik zie nog niets verloren.…

Wij zijn verdeeld over zijn poëzie maar hij had hoe dan ook de gave om met steeds weer nieuwe woorden ons te laten zien hoe alle woorden zullen falen.…

Nazomerkrekel hoor ik in je getjirp al oktoberregens?…

Warempel, daar! een ander mens- en net als ik gevangen middenin 'n onbeholpen ogenblik.…

Uw wijsheid is oneindig, heer! want wat ik zoek is in geen vorm of woord te vangen zo bodemloos is m'n verlangen dat op m'n gebed in antwoord inderdáád alleen uw grootste stilte past.…

Vanmorgen om een uur of negen maakte de professor zijn bevindingen bekend het was uit hele nauwgezette metingen gebleken: er is alleen maar dit moment.…

Het is wel leuk, al dat gedoe om die natuur zoals bijvoorbeeld wel of niet een landbouwpolder onder water laten lopen een bos met alles wat er leeft te kappen voor een weg of toch weer juist te laten staan wel leuk, maar weet je het maakt eigenlijk maar weinig uit komaan er zal toch altijd wel een barstje in het asfalt zijn een spleetje…

Boven het steekspel van hun blikken toonden de kruinen van de bomen stervend steeds weer nieuwe kleuren zonder naam een milde wind trok bij hun eerste stemverheffing ruisend nog wat verder aan -het was herfst op het scherpst van de snede.…

Of god bestaat? Ach, als hij bestaat, dan kan hij toch enkel, denk ik zo groot zijn, zó groot dat hij bestaat geheel & al buiten elk onderscheid om helemaal dat van wel of niet bestaan waar of niet waar. Ach, of god bestaat dat is leuk maar daar kan hij zelf - áls hij bestaat - denk ik enkel een beetje om lachen.…

Zacht heidepaars siert elke rots tussen vloedlijn en hoge bergtop…

langs de vloedlijn ligt mijn uitgestrekte leven als het eb is droog maar als water helend is sta ik op en grijp naar kracht…

nog altijd zoek ik naar de voetstappen die jij hier achterliet stuk voor stuk raap ik ze op stel ze veilig voor het geval tot ik daar ben aan de vloedlijn en je voor eeuwig nakijk…

ik zag een witte piano staan op het strand, net voorbij de vloedlijn..…

zijn dichtersziel draagt verte - ogen om traag langs de vloedlijn te lopen diepte van’ t leven is hem gegeven al heeft hij het liefst gladiolen…

. --------------------------------- uit: 'Langs de vloedlijn', 1989.…

ik sta op een zijspoor lippen raken niet aan de vloedlijn van mijn zijn toen jij verdween door de koude luchtstroom heb een kater van hoofdpijn die niet wil klaren door mijn mond in de ochtendvroegte van witte rijp……

loslaten opkomend afgaand langs de vloedlijn mee met de getijden wegebben gevoelens pijn verdriet komen en gaan drijven mee naar zee loslaten…