Alle inzendingen over vlucht hij naar Mei

Voorbij is mei, het groenend gras, voorbij zijn ook de jaren, toen alles nog zo simpel was. Hoe snel zijn zij gevaren. Het woord, dat bleef niet zuiver meer en het lijf het leeft gevangen. En soms in mei doet het hart zo zeer van weemoed en verlangen. Al zijn de bloemen eeuwig mooi en kleuren bloesems bomen.…

Voorbij is mei, het groenend gras, voorbij zijn ook de jaren, toen alles nog zo simpel was. Hoe snel zijn zij gevaren. Het woord, dat bleef niet zuiver meer en het lijf het leeft gevangen. En soms in mei doet het hart zo zeer van weemoed en verlangen. Al zijn de bloemen eeuwig mooi en kleuren bloesems bomen.…

En de aarde deint in weelde en kracht en breidt haar golvend groene sprei voor d'eedle Minnaar, trouw verwacht, de blonde Mei, de fiere Mei. Plechtstatig stijgt een breed geruis als traag aanzwellend orgelklank, vol bladgefluister, beekgebruis en licht en geur en vogelzang.…

en midden op de glooiing lag in 't licht een vierkant veld met bloemen, opgericht, Van bekervorm. Ze maakten met elkaar Een tafel, klaar voor 't drinkgelag, en waar De gasten nog niet aanzitten. Vol wijn Staan al de kelken, dungesteeld en fijn Geslepen. Tulpen waren 't rood en geel. Rondom, de hyacinten fors van steel, De sombre bloemen donkerblauw…

ik denk alles goed straks in Mei.…

Rododendrons violet sneeuwwit en bloedrood viooltjes blauw en geel primula's en margrieten geraniums aan de muur bosanemonen wild en frêle vergeet-mij-nietjes lelietjes-van-dalen 't is straks weer mei het maakt mij blij…

what’s in a name? zijn naam leeft thans voort een stille roos ademt nog dagelijks verdriet…

Tussen sleedoornwit en meidoornwit ligt een maand met sneeuw en hagel mei staat voor de deur de rododendrons bloeien in een gul gebaar zo koud de nachten de lelietjes-van-dalen gifgroen beven nog…

ik zie gezichten verzonken in de vorm van het moment sommigen lachen, een ander kijkt naar het gezicht van toen een zoen verbreekt de kou je bent en blijft gewond…

Hopsa heisasa 't is inde maand van mei jaja de vogel legt zijn ei of is het zij(haar) oei oei de kolder in mijn kop dat krijg je dan van teveel zon erop. ;-)…

eerst dan pas op het goede been gezet met naakte ogen onbewogen eerlijk lood uit schoenen wrijven elke oorlel draagt een ring waar eerst een hard geluid doorging het heeft wat om het lijf…

Hoe zij op een dag haar donkere jurk verruilde voor een met bloemen ik weer met blote benen mocht aan mijn vaders hand en hoe wij liepen door velden wij alleen rondom ons geluiden van vogels en van iets dat zoemde en geur van seringen ik wist nog niet van voorbij gaan en wat zou komen van lange en lichte dagen maar er was toen veel mei…

haar donkere jurk verruilde voor een met bloemen ik weer met blote benen mocht aan mijn vaders hand en hoe wij door velden liepen rondom ons geluiden van vogels en van iets dat zoemde waar we ook gingen de geur van seringen hoe ik nog niet wist van voorbijgaan en van wat zou komen van lange en lichte dagen maar er was toen al zoveel mei…

Luidkeels gekwetter, zeg Meimaand, de blije maand? Vogels ontwaken Niet eentje, een drom Vijf over zes start dit Uitsloverijkabaal Godallemachtig Ik draai me weer om…

in meiboom en in -doorn Verwelkt vakantie in het natte koren En wacht de kermis op de Zon in Mei Toch schuilt nieuw leven in de tere twijg Een notenzang van jonge lorelei Zij vraagt, kom, wil je deze dans van Mei?…

Een uur later is hij over de rand geklauterd, zit nu stil op het gigantisch lanceerplatform, klaar voor de vlucht naar de beukenhaag vlakbij, de meikever van mijn jeugd. Al middag, de startbaan verlaten. Gered? Helaas.…

mei is het fijnst ik vind jou ook gerust wel lief zoals je lacht en denkt en praat maar van mei hou ik toch het meest zo zonnig, blij en licht en nog zo beloftevol…

Er staat nogal wat wind de vrouw op de hoek trekt haar hondje mee Ze komt alweer terug verder een lege straat, nog geen bezoek De kinderen bellen niet dat hoeft ook niet, als ze komen voor de gezelligheid, het niet te druk hebben En het heeft geen zin om daar iets van te zeggen Misschien zijn ze onderweg Als ik maar niets vergeten…

Al die mensen vluchten voor geweld, al die mensen sneuvelen zijn nog niet geteld. Al die mensen waren op zoek naar een veilig thuis, al die vluchtende mensen komen nooit meer naar huis. Al die mensen, op de vlucht, zijn verdronken en dus: is de vlucht ten einde. Het vluchten is voorbij…

Iets kleins dat groot wordt: je ziet een schroefje liggen – dat ergens ontbreekt.…

welkom is zij De eerste Mei! Kom vriend met uw zoon, uw kind! Met uw jonge en al verstandige kind, Met uw o! eenmaal gelukkiger kind - Welkom! welkom is hij De eerste Mei! Kom vriend met uw kloppende hart! Met uw duldend maar dappre hart, Wij roepen uw hoopvolle hart Welkom in onze rij De eerste Mei!…

We kunnen er nu niet meer aan ontkomen De uitrol van de meimaand is van start Wat treft ons straks in ’t Hemelvaartse hart Een dadendrang? Of blijft het nog bij dromen? Herinneren, herdenken en herleiden Bespiegelen, bezinnen en bevrijden…

Mei…

Niet veel later miste ik plots het getjilp de eerste regendruppels vielen niet bang om nat te worden vluchtte ik toch het portiek in waar die ogen mij weer vonden.…

Ik wilde slechts ontsnappen maar wist niet waar ik moest beginnen. Geluiden van klinkers vulden deze lege morgen waarin ik niets dan blauw zag. Een droom die geen droom was, onzichtbare vlekken die een onuitwisbare indruk achterlieten. Al gaandeweg dreef ik de stilte voor me uit en daalde af in de lange nacht.…

woonwijken hangen in vleugels, het parlement huist in de cockpit ministeries zijn de ramen winkels bevolken de romp het gangpad is gigantisch groen van gras en rood van aarde we rollen in auto's van punt naar punt van werk naar huis naar bed overdag zitten we rechtop, in de vleugels liggen we neer, we hoeven niet te denken het vliegtuig…

Een beroofde kinderhand, Eindeloos wreed, Het kijken doet zo zeer Een inwendig gezicht, In de nacht verborgen, Mijn hart gaat onbedekt dicht Een knagend visioen, Achterwaarts lopend, Mijn slaap wordt wild gesnoeid Het blijft maar regenen Op mijn eigen huid Vreemde tranen, Een doods geluid Vluchten kan niet meer, In mijn dromen…

als ik meega met de wind zo maar naar verre streken krijg ik dan heimwee naar mijn lief als ik daar los kom van de wind daar in die verre streken weet ik dan wel hoe het leven gaat als ik daar adem van die wind in die vreemde streken mis ik dan mijn hartedief want vaak is die wind ginds in die verre streken toch ook maar lucht gebleken…

ik vlucht mee met witte zwanen over wel zeven heuveltoppen naar het vergelegen zilveren meer alwaar ze op het water glijdend stoppen kennelijk niet voor de eerste keer gevangen in een sluier van regen drijf ik langzaam met hen voort zij bepalen voortaan mijn wegen hartentranen hebben mij verstoord zij vloeien door een diepe ader van aangeslagen…

De nacht; haar dromen schenken klare wijn in eetpapieren bekertjes. Langs die meteoren, op een zoethouteren kruk zit ze in een wei van sterren de koeienweg te melken ergens in het eindeloze loopt de planeet een blauwtje…