Alle inzendingen over voedsel OR afscheid

Vandaag heb ik voortreffelijk gegeten: Naast met saffraan gekruide kaviaar Stond er een bord met truffels voor mij klaar, We moeten -godzijdank- veel duurder eten. De krab en kreeft zijn hier niet aan te slepen, Of heb ik het misschien niet goed begrepen?…

Zou er een God bestaan, ik zou het willen hopen wij zouden dan voor arme mensen heel geen voedsel hoeven kopen.…

Voedsel weggooien schande, roept de mestkever tegen de strontvlieg huichelaar, gilt Bacil liefhebber van keverkak en verse vliegenpoep…

Afscheid dat bestaat niet…

vliegen over de gracht zijn er echt niet zo veel maar straks als het kouder wordt zullen er veel meer zijn en ze krijsen lelijk op zoek naar voedsel in de storm van morgen vergeet je hun vleugels…

Afscheid doet altijd pijn maar zonder afscheid zal het nooit over zijn afscheid nemen is een ritueel heel essentieel want afscheid nemen is ook afscheid geven het is een einde maar ook een begin van een nieuw leven voor allebei…

De nacht verdween en de zon liet zich zien Na die plechtige dag er voor. Waar je treurde om hen, die leefden met ons En die je zo maar opeens verloor. Maar weet, dat degene die je mist niet voor goed er niet meer is, Want eens zal je weer bij elkaar zijn. Je bent in Gods hand, je verdriet is voorbij Om eeuwig gelukkig te zijn.…

Toen Grietje stiekem hulp was wezen halen Verklaarde oom agent: "Ik vind het best Dat Hans hier door de heks wordt vetgemest Als zij daarvoor maar vettax wil betalen. En als ze hem zelf opeet zo meteen Komt er nog weer een aanslag overheen."…

'Van voedsel ben 'k stapelbezeten,' verklaarde een topkok uit Heeten. 'Ik droom er zelfs van!' Enthousiast riep de man: 'Nee, iets anders wens ik niet te eten!'…

Laat elke letter Een steen zijn Die jij dan kan aanraken Laat elk woord Een kleur zijn Die jij dan kan voelen Laat elke zin voedsel zijn Voor U Mijn lezer…

Het vet mixt met de bouillon niet als één bel maar dubbeltjesgewijs. Slurpen is gepast het verlucht hitte verspreidt de smaak in volle mond. Mijn tong tintelt een pittige golf van ijzerionen surft er overheen. De kruiddampen botten het gehemelte en trekken blaasjes van warm genot. De slok die ik slik vindt glad een weg door…

Alle ellende op een stokje als honing uit te strijken op een volkoren beschuitje met roomboter gesmeerd. Zo druip ik dan lekker af want ik ben er klaar mee hebben en houden te beleggen met rookvlees of oude kaas. Ik heb zin in zalige zoetheid vol zindering en zonde. Mijn lippen te openen voor zoemende bijenzang. Ik zal mijn tong laten…

aardappelkuilen als voedselvoorraadheuvels voor eigenheimers…

De toxic- resistente mens ligt al in de wieg zorgvuldig werd dat uitgetest elk gifrantsoen naar wens. Een beetje water bij de melk Sulfiet in vlees en wijn Een snufje E, precies op maat vergif is goed voor elk. Hoezo bedrog? dit kan geen kwaad het kan er nog mee door er is geen mens aan doodgegaan en veel goedkoper hoor Misschien…

Zonder grenzen is de stad waar ik vertoeven wil Het zicht is dun en ijl Mijn ogen staren stil Klanken strelen zacht mijn oor Storm ontaard in frisse bries Geen oorlog geen geweld Dit is de stad die ik verkies Ziltig smaakt de waterbron Rivier door dam, gespleten Vruchtbaar, oevers overspoeld O, Stad hoe zult gij heten! Onschuld,vrede…

kikkerbilletjes bibberen in de blubber grauwe reiger spiedt…

eerst strip ik zijn vel als een slinger wind ik hem rond mijn vinger gelijk het scherpe mes ligt zijn lot in mijn handen een oog valt op de grond dan ga ik hem vierendelen en te water laten de wonden bestrooid met zout opgevoerd tot het kookpunt zal ik hem smoren leren in eigen sop als een kannibaal moet ik ‘m prikken en prakken…

Ik boog voor ze en geef ze te eten er wandelt hoop door hun ogen hopeloos door anderen aangeklaagd wat is onzorgvuldigheid ik vertrek van uit onze ervaring leven heeft me al vaker verbijsterd ik ga er niet in mee vertrek uit ervaring hoeveel wereldstelsels kunnen er zijn wat is het belang van vermoeden ik vertrek van uit onze ervaring…

Tijd verschuift het zachte dons, bepaalt het gewicht uit de ruïnes van het verleden en steelt voedsel uit de harten van de hemelkar, waar starre blikken worden versluiert, breken vonken door, geheeld door bloesemgolven uit een veilige kudde lammeren, die het land en zee bezetten, een witte meeuw vangt de zilte boodschappen als broedsel…

spruitjes glimmend van een vleugje olijfolie witlof heeft een zekere trots als je er gedachtenloos naar kijkt ergens zwom een vis tegen de stroom en die ligt nu op je bord met kappertjes de regens slaan het aardappelland beetje schillen of niet,met wat jus de asperges zwemmen in boter en niet te vergeten veel peper en zout 'mon…

jullie liggen op mijn keukentafel naast een paar citroenen in het schaarse zonlicht herinner me jullie geur in het aardappelhok en niet te vergeten de aardappelboer die net weg of er was de kolenboer oh ja, aardappels ook de schillenboer en de melkboer en de groenteboer die allemaal langs kwamen,gek genoeg herinner ik me niet meer…

ongebonden met z’n grijze tinten door de haren strijkt met littekens geschonden waarin ook gelijkheid is geijkt strooiden een deelbare levensmozaïek waarin ons onvermogen vruchtbaar raakte tot aan een denkbeeldige grens, als die bestaat die geen einde kent waarin we zullen berusten zaailingen in de sporen van vriendschap geoogst als voedsel…

Kanjerkreeft en kilo's krab met schaar vliegt in 't gekoelde laadruim van een jumbo als grote oceaanbuit naar de Jumbo de halve voedselketen etenswaar airmiles zonder kerosinetax gegarandeerde spijs voor nu en straks…

verbrand oud zeer verstrooi gedachten voedsel voor de scheuten van een nieuwe droom…

Vaarwel, Clary. Ik wens u geen geluk. Zoiets klinkt dom, bij hen reeds die het menen. Gij hebt u goed verkocht. Maak u niet druk over de rest: want àlle mensen wenen. Uw huis was klein. Uw heer heeft het vergroot. De bron van zijn fortuin heet niet te stelpen. Uw roem wordt groot en duurt wel tot zijn dood. Uw ziel is klein. Ik kon het niet…

Nu we vandaag voorgoed Afscheid van jou hebben Genomen en weten dat We je verschrikkelijk Gaan missen - is er Terwijl ik aan jou denk Opeens dat blaadje Dat ritselt in de wind En is het alsof jouw Hand van liefde me van Zo ver zachtjes aanraakt…

Wanneer ik daar door dat laantje loop stil mijmerend over de vergane dag met zachte stap, dat bergje oploop, steeds nader dichterbij... dan denk ik aan jou mijn liefste dier, slapend in het zilte gras, slaap rustig, slaap zacht, onze herinneringen blijven daar waar geen mens weet hoeveel jij voor me was... Hoeven lopen over je vergane…

Geluid dat verstomde, Lawaai dat niet langer is Zo lang eigen, Zo lang vertrouwd, Donker dat de dag Verdrijft al voor Ze begonnen is - Verlies, leegte, Een gat in onze kring, En als we afscheid Van je nemen is er Toch weer licht, Zon die alle donker Verdwijnen doet, Het maakt ons afscheid Van jou een beetje mild, Bij…

Goed, dan weet ik dat Jullie zijn met z'n drieën, zie ik Ik wil graag met jullie kennismaken Dit voel ik dus bij het afscheid, Elisabeth Is dit alles? Dat moet ik wel zeker weten Ligt er niet nog meer in een hinderlaag te wachten?…

Stoffelijk niet van deze wereld verankerd in hart en nieren levendig in volle weerbaarheid, geen diepe smart, een sterke eigenheid valt niet uit de toon onmiskenbaar consequent voorafgaand aan een zekere dood ontsproot zich het dichterlijk talent een eigenschap waarvan iedereen genoot waarin een creativiteit wordt herkent had hij niets…