Alle inzendingen over voorbij de grens

Over de grens Het voelt vertrouwd; rondkuieren door het verleden de pijn herleefd; een douche aan herinneringen vloeit over je heen. De grens is bereikt het beweende verleden doorlopen de sjerp bestikt met tranen weggeworpen vooruit, de eerste stap over de grens van het verleden.…

Ik zag je lopen In mijn droom Je werd wazig Mijn antenne uitgestoken Maar je was te ver weg Geen bereik Ik zocht verbinding Bij de mast van verlangen Drie balkjes, twee balkjes Verbinding verbroken Je was al Over de grens…

zet dit kabinet in plaats van die kinderen Nederland maar uit [senryu] foto: Martien Montanus…

Zacht fluister ik je naam op de grens van slaap en waak en breng mijn liefde over in woorden die ik maak. Je kunt ze niet echt horen maar toch treffen ze doel je ziel staat er voor open en weet hoe ik het voel. Mijn woorden en mijn kussen ik dek je er mee toe en word het lichte strelen in duizend jaar niet moe.…

Flessen ruim gevuld voor de bonte avond. Mijn tekst werd zacht muzikaal gestreeld. In haar fluwelen huid vocaal verdronken. Heeft haar vurige octaaf mij nooit verveeld. De toon die zij aanhoudend kon inzetten. Geflest door haar royaal begerige vocht. Verslikte ik mij eens maar nooit meer! Nu ik jou voor het laatst heb bezocht.…

Frappant hoe zo ‘n commies die zaak bekijkt: “Ik vind echt dat de grens hier is bereikt.”…

je ziet de ander niet meteen maar op het tweede gezicht wen maar aan het donker het wordt vanzelf veilig je hoeft de grens niet over te gaan om de ander te zien ga je toch een grens over…

daar gaat zij daar gaat zij dan zij gaat nu pas de lichtstad wacht de stad wacht al lang op haar het leven verwacht haar daar ik voel haar ruimte de opening naar morgen scheppend naar vermogen een trede omhoog in verder in kleur en bruisend werk zo doorgaans sterk daar zal ze aarden zonder achterlating, hier, van waarden mijn binding…

Langs groene velden en kleurige weiden Over smalle wegen, langs dreven, weilanden en bossen over dijken en langs meren, voorbij het oude stoomgemaal In de verte kun je er de paardestallen zien staan Enkel vreedzame natuur, van hier en van over de grens, een gevarieerde route zonder einde En ik neem je mee.…

Stam die uit Duizend deeltjes Bestaat, bast Doortrokken van Leven dat Voorbij kwam, Die op de grens Van wat van mij is Stormen opving, Dodelijke ijskou Trotseerde, beschutting Gaf in zinderend hete Zomerzon - jij staat Hier zonder te weten Dat ik hier woon, Dat ik hier mens ben Zoals jij voor Iedereen en voor Niemand…

Er schijnt paniek te heersen op de vloer Der internationale beursgebouwen, Want in de toekomst heeft men geen vertrouwen En alle koersen zijn op hun retour. Zelfs aandelen die veel verwachting wekten Zijn nu opeens toch boemerangeffecten.…

Verlangen roept en draagt ons wachten, verlangen slaat en zalft elk mens, tot ver voorbij het diepst betrachten, doorbreekt het zelfs de laatste grens.…

hij braakt zijn droom in een dronken nacht vergrijpt zich blind aan roemloos denken beschuldigt zichzelf begrijpt enkel de leegte zonder rust en met een stervend gelaat met onbestemde vleugels breken zijn ogen en de grens waar nooit meer een dag zal wachten een schaduw valt neer marmert zijn mond donker glijdend - het is voorbij…

Pluk de dag, want voor je het weet: is het avond!…

Je zegt je bent vrij maar jouw hart laat de kooi gesloten is er een grens aan pijn een grens aan verlangen of een grens aan tomeloze liefde slechts de sterren kunnen het vertellen ik laat jou wonen in mijn dromen bivakkeren in mijn hart…

Ik sta midden in mijn land Achter mij ligt een grens De grens van mijn willen Daarachter bevindt zich een wereld Van pijn, op bed liggen, en afhankelijkheid Ik sta midden in mijn land Vóór mij ligt nog een grens De grens van mijn kunnen Daarachter bevindt zich een wereld Van lang werken, sport, en tillen Ik kijk naar mijn buurlanden Ze…

Er zijn mensen, die bergen verzetten, ik nog geen kopje Er zijn mensen die de hele dag ploeteren, ik kom hem net door Er zijn mensen die ik weet niet wat, presteren, ik doe niks Er zijn mensen, die alles uit een dag halen en ik? Ben altijd weer blij als de dag om is.…

Hekken en poorten de grensbewaking op scherp leve de vrijheid…

op de grens van eb en vloed delen stromen zout en zoet op de grens van vast en vrij helen dromen jou en mij…

Het gebeurde dus daar, bij de oude toren -- Hoe oud is die dan?…

rivier van de slapenden wist sporen van ons voorbije waken.…

Toen zonlicht ons in de ochtend tegemoet scheen bewoog mijn hersenarbeid voorbij de beperking waar de hele reut hetzelfde was nabij de horizon van een land dat ik zelf had verzonnen vond ik jouw onschuld in een droom die het verlangen deed zwijgen met de toezegging van jouw temperament achter de grens waar alles anders was met de belofte…

wij keken ver vooruit maar nooit verder dan de horizon verder kijken zou namelijk een streep te ver zijn geweest daarom stelden wij paal en perk aan eigen grenzen een grens aan het zien een grens aan de groei een grens aan het leven kortom wij keken en zagen voor zover wij het konden verdragen…

Op de grens tussen hemel en zee, deinen op de zeespiegel ontelbare mijmeringen. Zachte zonnestralen verlichten mijn dierbaarste herinneringen. Het zilte zand zuigt mij los, uit de greep van het alledaagse, de wind speelt, streelt mijn gezicht. Ze maakt iets los en voert het mee voorbij het einde van mijn zicht.…

Zwijgen in alle talen(Taalgrens voorbij) Taal zonder een grens Is een illusoire wens Wie in alle talen zwijgt Zodat de stilte zich aaneenrijgt Zegt alles en niets Neem stilzwijgend de fiets Trap over alle grenzen heen Kijk uit voor een losliggende steen Mocht je toch ten val komen Geef dan toe aan je dromen Blijf zwijgen in alle talen…

waar de jas van het oude jaar ons van de schouders glijdt stookt het vuur van verlangen met vurigheid van hartstocht elke mens rond om ons heen waar de les van het oude jaar ons klein tot nederig maakt omhelst ver weg en dichtbij nieuwe hoop de verwachting in miljoenen verlichte huisjes waar in kou van het oude jaar toekomst ons belofte…

het water spiegelt de zon ontvlamt zich vogels negeren de rust zijn niet te stillen klanken doen het ligusterblad trillen ik kom tot lente-ideeën narcissen knikken hun bol vol kleuren de eerste hyacint probeert te geuren laagjes ijs schetsen de nog aanwezige wintertijd wat is toch het geheim van deze zaligheid……

Links rechts polarisatie er daalde op aard het ijzer naar zijn aard door twee bokken poten uitgezaaid…

je naam heb ik nooit echt geweten de droom raasde veel te snel voorbij maar die aroma's zal ik nooit vergeten van scherpe bloesemgeuren allerlei bloesems en patchouli geuren heel kenmerkend voor jou meisje van vele felle kleuren besef hoeveel ik van je hou elke droom voelde ik mij verloren wanneer je me opnieuw verliet vele tranen werden…

'k Keek jou aan, terwijl zij ijverig dansten Verdriet schuurde door jouw mooie stem Een lange grens voorbij hun grote vleugels zorgt ervoor dat vogels net vertrokken, vol verbijstering daardoor noodgedwongen alle lekkers uit de lucht in geen adem, zo plotseling scoren Hand van de Meester benadrukt het gelijk van een meerderheid Huilend…