Alle inzendingen over vrek

De geest van de vrek die woekert met zijn aardse tegoed; heeft de drijfveren van het hebben die hem doen vergeten hoe die leven moet. De geest van de vrek kent drie historische fasen die 's nachts bij hem aankloppen om empathie, dat hem nimmer deed verbazen.…

Dus van het geld dat ik als vrek niet gaf Sta ik de helft toch automatisch af.…

zei de vrek.…

Laten wij de gehate vrek zowel verwerpen als ten voorbeeld stellen zijn zakelijke schraapzucht verdwijne uit ons hart en denken maar die zuinige zorgzaamheid om het bewaarde stoffelijke mag steeds in herinnering blijven.…

Jij bent een vrek Een bijtertje Het echte werk! Hoe kan jij bestaan? Tyfus een eind op! Stomme stomste Stop!…

Een zonderling heb ik gekend, een vrek, De echte , lepe, wrede gierigaard, Zo boos als deze was wel nooit een gek, Hoe talrijk doe ook zijn mogen op aard. Hij hokt nog steeds in zijn bedompt vertrek, Terwijl zijn glimmend oog in het ledig staart, Zijn ziel gelijkt een oord, dat riekt naar drek, Want afval is het al, wat hij vergaart.…

Ach vriend, sprak hij bewogen, ik vrees, u bent bedrogen Geloof niet wat geschreven staat 't Is grotendeels gelogen Die machtsbeluste bengel zo'n hooggevallen engel Spreek hem tegen, en je krijgt verongelijkt gejengel We hadden een gesprek over 't menselijk gebrek de vrije wil en zo en hij, jaloerse vrek, Hij heeft me pootje gelicht…

O Sint, o Sint, o Sint Wat ik nu weer in mijn schoentje vind God man, wat ben jij een krent Wees nou eens een keer een echte vent Geef nou iets duurs, Iets door de miljonairsfair erkend Dan is het leven minder zuur Sta je ook niet meer als vrek bekend O Sint, wat ben jij toch een lul Een chocoladeletter en een reep Dat is toch de reinste…

Halverwege komt hij op, welgesteld En grijsgetint, en cynisch als Dickens’ vrek, Weggezet door Oscar Wilde als iemand Die wel kosten maar geen waarden telt.…

Welriekend stond in dennengroen -Zijn stam gespijkerd op een kruis- De spar te pronken in het huis Met in de oven géén kalkoen Hij had een snoer van lichtjes aan De vrek draaide een lampje los.…

splijt door de schicht, het twistziek tumult een ontlading die wortelt in wervels van lood de jichtknobbel in onze donderwolk een vloot van pantserkruisers voer door onze met olievlekken bezaaide baai je past het kralensnoer dat spant om jouw nek door het schroot van de vergeten postkoets waait de mistral over de plankenvloer van de vrek…

mijn ziel tast verder dan jouw lijf en handen omvatten, langs dorpen en steden, akkers en weiden, voorbij wolken, sterren en maan overal huis ik, in struik en bloem, in krekel en spin, zweef boven bergen en wouden adem zon en wind ik toef in de blinde en ziener, bedelaar en vrek speelman en zwijger, wijsgeer en gek schuil in het kind…

Een nachtwake is het leven, Meedogenloze vrek! ’t Gaat alles u begeven, Waaraan uw hart blijft kleven, Dra roept de dood: "vertrek"! Een nachtwake is het leven, Dat elk zijn ziel bereid’! Want o! er staat geschreven, In ’t woord aan ons verbleven: "Op tijd, volgt eeuwigheid!".…

de schatkist de spits van een club uit een vergeten gehucht de druivenkoningin in de schaduw van de kerktoren waspoeder, bonen in blik, keukenrollen op haar tong smelt een klomp van was zij waadt door het wit van haar zure woede schijnzwanger van een koortsdroom ik lees het in de kerven rond haar mondhoeken zij wuift naar een kindse vrek…

Wat mist het aan zijn wens; Terwijl de vrek zijn potgeld spaart! O slaaf! O arme mens! Waar groeien eiken t’ Amsterdam? O kommerzieke Beurs, Daar nooit genoegen binnen kwam! Wat mist die plaats al geurs! Wij vogels vliegen, warm gedost, Gerust van tak in tak. De hemel schaft ons drank en kost, De hemel is ons dak.…