Alle inzendingen over vrijage

Midzomernacht, de zwoelste nacht: geliefden liggen, ontkleed in maneschijn en rozengeur; ze dansen een minnedans, de levensdans Lichamen verlangen, naken, raken; monden zoenen, kussen halzen, oren; fluisteren ondeugend lieve stoute woordjes Handen kroelen, strelen, voelen; tongen likken plagend, tintelend verstijven tepels, zinderend kippenvel…

Ik vroeg haar het liefdespel even te staken want ik dacht iets op de trap te horen, wellicht dat haar moeder ons kwam storen duidelijk hoorde ik een trede kraken. Ik gleed van haar af om het bed uit te zijn, zocht mijn kleren die ik in het duister was verloren, sprong in mijn broek, trok de trui over de oren en rende naar het venster achter…

haar woorden gaan op en neer in een vrijage van poëtische gedachten vlijend aan lippen van stemgeluid in een serenade van schoonheid ze prikkelt mijn verlangen zichtbaar voorgeschoteld jouw tekens verschijnen in een ware verademing…

De grasmaand schildert tuinen rap vers groen Fier kwetteren de vogels hun akkoorden Als stellen paren ze in steelse oorden En broeden dan, zoals het gaat sinds toen Een viertal echter kniest nog vóór het ei En toont ook weinig lust tot minnarij Moraal Bij vogels van verschillende pluimage Komt het maar traag en moeizaam tot vrijage…

De werkelijkheid is zo onwerkelijk nu ze jou hier aan mij teruggeeft. deze jurk voor jou… met één blik naar buiten besloten vanmorgen je valt er mee op en dat is ook mijn geheime bedoeling vandaag. je bent het, in een kleur rood met de kracht van je schaduwen je hebt geen idee van de gedachten die er door mijn hoofd gaan ik zie het voor…

Alsof ik haar met mijn laatste adem liefhad intens was het spel der liefde, adembenemend tot in de poriën van haar ziel hield ik van haar ik had mijn hospita met haar bedrogen in een vrijage in het hotel aan de kust terwijl tijd ons nauwkeurig in het vizier had er nooit meer een einde aan de nacht zou komen had ik mij met haar hospita…

ik vraag niet of je van mij houdt dit zou voor ons niet passend zijn hoe onstuimig de vrijage in de sluimering van de slaap in wisselende gedaanten bereid en vol van hartstocht geef jij je mij volledig precies zoals ik het hebben wil jij engel van mijn nachten jij engel, zonder één gezicht weet dan van de leegte in een eenzaam…

Vrouw Venus met haar sterre, Thans klaarder als de maan Bespiedde die vrijage, En zag ‘t mirakel aan. Bespiedde die vrijage, Die vrijage. En hebben tere traantjes, Zei zij, zo grote kracht, Waarom en is het schreien, Niet in der Goden macht? Waarom en is het schreien, Is het schreien.…

getogen naar Madame Souzie van de Bonbonnetrie die zei ga naar de Keyzerley voor de koketteur connaisseur van alles wat vast maar ook los zit bij de koketterie verwees men door naar de lingetterie expertise vóór achter maar ook voor vóór aldaar sprak de lingetteur: ‘lingetten zijn in de vouw echter bij vrijage gaan ze uit de vouw…

De einder heel ver in tijd geenszins te verbinden Vleugellam, maar bovendien verblind is het lot haar geenszins goed gezind Kruist zijn vingers, kijkt omhoog realiseert zich vrijage het mooi liefdesavontuur dat in een tijd met kwade dagen allengs tot nacht verworden zich afspeelt zonder trucage De wolf jammerde de uren in het licht…

Als de natuur je tot vrijage dwingt vang dan een vlinder of een honingbij als een prelude tot de minnarij en geef die haar vlak voor je haar bespringt. Zodra zij van dat hapje zit te smullen ga jij gewoon je goddelijke gang, maar schiet wel op en maak het niet te lang.…

onschuld vernederd door de ongeduldige meute die niets anders ziet dan eigenbelang ik heb het gehoord dat zogenaamde toeval van mensen die de nacht vervloeken ze zijn leeg van binnen wanneer ze slapen ze zijn niet zoals jij bent niet de tong waarmee jij spreekt de ogen waarmee je de wereld doorziet door alles en iedereen heenkijkt vrijage…

geworpen was zijn sprong een brug te ver alea iacta est Zing van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage…

Vrouw Venus met haar sterre, thans klaarder dan de maan, bespiedde die vrijage en zag ’t mirakel aan. En hebben tere traantjes*, zei zij, zo grote kracht, waarom en is het schreien niet in der goden macht? De traantjes rolden neder, maar de godinne zoet: Beid*, liever zou ik schenden, zei zij, mijn rozenhoed*.…