Alle inzendingen over vroeg OR hoofd

Trots zing je oude liedjes, die bleven zitten in je hoofd. Als een oude grammofoon, blijf je hangen keer op keer. En als je weer iets is ontvallen, sterf je steeds een beetje meer. Er komt beslist een dag, dan zijn de boekenkasten leeg. Is alles toch vergeten, waar je ooit voor hebt geleefd.…

Shoppen in de winkelstraat Van het nieuwe kalifaat Is niet zo hemels als beloofd Zonder handen Zonder hoofd.…

Zijn hoofd is een wirwar van draden. De verbindingen zijn zo uitgebreid, dat hij een gespannen leven leidt. Hij moet zoveel doen, daar wringt de schoen. Zijn haren worden grijs, dat is de slimheid zijn prijs. Hij woelt dag en nacht, tot hij bijna versmacht. Het ventje in zijn hoofd, kan maar niet worden gedoofd.…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Boven mijn hoofd aan een zijden draad Slingert het zwaard al heen en weder 't Moet vallen vroeg of laat! Het trilt, het velt mij neder! Doch om mijn hoofd ook ruist een stem, te midden van al mijn vrezen, die mij gebiedt met zachte klem, toch niet bezorgd te wezen.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

waar mijn hoofd doet me pijn als ik deze wereld zie te vroeg opsta na teveel wijn zie ik de puinhopen ver weg maar dichtbij zie ik mezelf in de spiegel zie ik precies het moment van een paar tranen over je gezicht…

De dood heeft het kind in zijn greep, we willen hem niet loslaten, tot de kleine zegt; hallo opa, ik kom.... de dood pakt het kind, een zucht, een glimlach we laten los, dood heeft gewonnen. Dag jongen, opa past wel op je.…

Ze staan allemaal om haar heen verbijsterd fluisteren, terwijl ze niets meer hoort. Voorzichtig raken ze haar aan alsof ze breken zal, zachtjes. Tranen rollen, ongeremd voor haar, die daar ligt in haar doodshemd. Te snel, veel te snel ging ze, veel te jong ze staan om haar heen: Maar zouden alles geven....…

Boven mijn hoofd aan zijden draad Slingert het zwaard al heen en weder, ’t Moét vallen – vallen, vroeg of laat! Het trilt, het velt mij neder! Doch om mijn hoofd ook ruist een stem, Te midden van al mijn vrezen, Die mij gebiedt met zachte klem, Tóch niet bezorgd te wezen.…

Vaak het hazenpad of vluchtweg genomen Verbaast me heden niet Erg gevoelige tevens zo sentimentele zieltjes Zo makkelijk te verpletteren vernederen vergruizen Harde tante nooit geweest Spijt me ook niet echt Verdriet en geluk zo puur intens Onrecht wacht op herstel Fraaie dichtenvrienden en mijn kinderen Eigenwaarde nam en neemt toe Fraai…

er hing een meisje aan mijn lippen ik vroeg of ze me proefde likte mijn woorden over haar tong voelde weerzin in haar mond ik was tot achter haar wangen gekropen vroeg me af wat daarvan moest komen stak mijn vingers diep in haar keel en heb haar adem genomen ik ben blijven dwalen in haar hoofd toen ik vroeg wat zij eigenlijk wilde…

Stil ging hij in de hoek zitten kuiten tegen zijn billen hoofd schuddend op en neer niemand die iets zei niemand die iets vroeg maar ook niemand die beseft, een lach is al genoeg……

Hoewel nog wat te vroeg voor weemoed Zie ik nu toch In die stille wintertuin De zon, het bad, het spelende kind Dat heel even Zijn hoofd in mijn schoot legt En "beppe" zegt.…

Donker dat Mij vasthoudt Tot ik deze Tunnel verlaten Heb - na minuten Die eeuwen zijn Zie ik in het Groene land Dat mij omgeeft De eeuwig grazende Koe, die het leven Beter verbeeldt Dan ik het ooit Verbeelden zal…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Allemaal braaf Naar het conclaaf. Daar gebeurt het grote gebeuren Achter gesloten deuren Weer een nieuwe paragraaf. Achter slot en grendel Bespreken ze het gezwendel.…

Er zijn momenten, waarop ik dood wil Waarop ik niet eens kan denken aan wat nog komen gaat Verlangend naar het moment dat mijn gedachten eindelijk stil Zullen onderzoeken of het hiernamaals echt bestaat Op andere momenten wil ik leven Leven alsof er geen dag meer zal komen Dan zou ik alles geven Om te krijgen waar ik zo van kan dromen…

woorden fladderen in mijn hoofd als vleermuizen in de vroege zomernacht doelloos schieten ze voorbij als aangeschoten duiven van klei tuimelen ze omlaag in een vrije val woorden die ik morgen schrijven zal…

De koffie, ja die zit in de kan oh, maar waar hebben wij die dan ach laat ook maar als de koffie op is dan drinken we thee daar zitten we toch niet mee wat schud je met je hoofd je wil geen broodje dat vroeg ik je toch nee…

Je warme lichaam naast me je slaperig gezicht Het bed duidelijk beslapen het invallende licht Het eerste kopje thee op bed geserveerd Croissants vers uit de oven wat heb ik je vereerd Alles deed ik voor je blijkbaar niet genoeg Voor ons is het nu te laat of was het soms te vroeg?…

Te jong stond jij op eigen benen te vroeg wilde je volwassen zijn daarvoor heb je nu de tol betaald je leven in weelde was maar schijn. Berooid ben je alleen achter gebleven met niets meer dan een plastic tas nu kijk je naar je eigen verleden en zou willen dat het anders was.…

weet, begrijp hoe rijp je lichaam ook mag lijken je geest is er nog niet aan toe word bewust van lust, dat mannen naar je kijken onthou waarom, herinner hoe…

Ik kijk naar buiten door het zolderraam Het is nog vroeg in de ochtend De dauw van de nacht rust nog op het gras Aan de struik een eenzame braam. Het is nog zo vroeg De eerste vogeltjes zijn nog niet wakker Hier zit ik dan voor het raam Met een kater van de kroeg.…

stil te ver van spreken en het naar buiten kijken adem ik nauwelijks de dag nog in misschien is mijn geest te traag of weigeren mijn handen het veranderen van de nacht er is leegte er is najaar en in het heengaan van ieder ongeboren uur zie ik leugens menselijk en met wind bekleed geen vingertop raakt mijn ogen…

Een zanglijster fluit vanaf de top van een boom het vroege voorjaar Als de dag ontwaakt, zal menig vogel vrije geluiden produceren Keer op keer meesterwerken op maat die voortborduren op de stijl van afgelopen periode aangevuld met enkele nieuwe creaties.…