Alle inzendingen over vrouw OR boom OR park

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Boom, Majestueuze boom in het Wertheimpark. Centrum van de stad. Door het sierlijke staal, wring ik me naar binnen. Imposante boom, met takken die reiken, naar alomvattend licht. Zielen die schuilen tussen groene bladerpracht. Dichtbij een fontein, een waterval in steen en brons. Jouw schaduw, over monument van glas.…

park bomen groen gras bloem op weg naar huis daar stonden wij te kussen…

Er moet een tuinman zijn, want er is leven nog in het park, een verre klop, die spade schuilt maar half in 't hoge gras ... Twee ogen, roodbehuild, een lang wit lichaam dat komt langs de bomen zweven... Dat 's al. Dat alleen leeft hier nog. Dat dwaalt ontzet door deez' bezitting, vrouw of fee, met slappe tred.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Distichon 50 Het park van de poëzie Het park zat vol met grillen in mijn dromen. De schaduw was er eerder dan de bomen.…

Ik ben die kale boom, die in geen enkel park meer hoort. Ik ben de stilte. Ik ben de ijzige kilte. Ik ben dat gedicht, dat alles verloor woord voor woord.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

De stadse parkrand dampt het risico drinkt uit de oude sloot vochtlevende dieren verschrikken verbazing onder boze wolken, zou het God zijn die moet huilen, of alleen maar ongeluk dat niet kan schuilen, bomen buigen zichtbaar onder regen met de voeten van de wind alsof jij een nachtvlinder bent, je ademt tussen mistig dromen, huilende…

ze zaten daar, willekeurig bomen zat in het park, maar wel net in die ene, snavels tegen de storm in en ik mocht daar langs lopen want zo zot ben ik in striemende regen ga ik naar buiten wandelend voor zeven vogels in een boom…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Leven, zoals oude bomen groeien. Diep wortelen in voedende grond. Getuige worden, zoals uilen leven. Domweg ritselen in de stilte, zoals bomen in parken doen. Slimweg gelukkig worden, samen met jonge blaadjes, in het groen.…

elke keer weer stuk Haar leven ging niet over rozen En toch geloofde ze er nog in Op een dag zou ook zij het vinden En had haar zoektocht zin De liefde van haar leven De prins voor haar bewaard Iemand die nam, maar ook zou geven Dat was het wachten waard Ondertussen zou ze blijven zoeken Naar het geluk in elk klein ding Want deze vrouw…

het park oogt nog leeg en stil enkel wat kraaien zoeken en graaien naar eetbare resten tussen de bomen ligt een roerloze zwerver in het gras onder een jas van rafelend ochtendlicht…

wandeling in het park bomen in takken, door de zon gevangen en ik denk aan welke wil ik hangen dan het besef hier komen kinderen spelen daarnaast, een laatste gedicht opgehangen aan een tak dat is toch geen gezicht…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

waar de bomen nooit aan mode deden en geen onrust in hun wortels sloeg…

de kinderen in het park kijken met eendenogen naar de uitgestrekte vijver terwijl ik vruchteloos delf in de akkers van mijn geest naar onwillige woorden de waanzinnige bomen ruizen vogelgesprekken tot in het moerasachtige gras een blauwzwarte man een rosse vrouw in roze gekleed (zelfs ik kan dit niet bedenken) een wandelende grasmus…

Jaloerse minnaar, wou hij 't park Doen schittren als een schone vrouw, Schikkend heur tooisel, vouw na vouw, Kunstvol met snoeimes, zeis en hark. Vaak zag ik hoe een jonge boom, Gespit uit de aarde, in nieuwe kuil Hij neerliet, tot een beter ruil Van gistingsweelde en sappenstroom.…

vandaag was het een mooie dag de zon scheen hevig de vrouwen in het park logen er evenmin om bovenal vroeg men mijn mening ik had geen antwoord maar dat viel niemand op ik ben slechts verstrekker van kost inwoning en nazaten…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Boom en vrouw De boom bood met dank schaduw voor de oude vrouw op de bank Er was rust in haar gezicht en in het late najaarslicht was ze zo mooi als de herfsttooi van de boom In de laatste zoom hoefden ze niet zo nodig meer Daardoor was er in hun binnen en buiten plaats voor echte pracht En zie: groeven in handen en gelaat waren eender…

Een stoel heb ik voor je klaargezet Aan het glas zodat je naar buiten kunt blikken Een park een rij bomen een veld, geel van zon Tegen de ruit zou je kunnen tikken om mijn blik te kunnen vangen Ik ken je verlangen naar aandacht naar de blikken die ik -doorgaans- naar je opsla.…

Oranjerode tinten in de parken, En blaadjes van de boom in elke kleur. En ik word groen en geel van de terreur Van lui die niet handmatig willen harken. De buren bakken het behoorlijk bruin, Ik erger me dan blauw in onze tuin.…

In ons park daar fantaseerden we, dat daar achter bij de bomen de wildernis begon. Wij hoefden niet ver weg. Ik bleef daar zitten, daar waar wij zaten en verroerde me niet. Maar zelfs daar, in het park, als jij dacht dat wij samen waren zelfs daar, deed ik niets. Terwijl ik er wel was...…