Alle inzendingen over vrouwen en vinken ge

ze zijn niet eenzaam al is hun naam slechts een vink in het woordenboek dat onzijdig vertaalt of ze liggen onder een berg humus of wat afval uit de goot de hemel breekt wetten al oogt de zon nog warm toch schijnt eenvoud de balans te zijn tussen tijd en een ademsnik op één vierkante meter…

Ik ben oud, ik maal niet om onsterfelijkheid – ik wil weer jong zijn!…

morgenvroeg dan wek ik jou bij het gloren bij het krieken morgenvroeg dan wek ik jou zonder kus zonder voelbare streling morgenvroeg dan wek ik jou ‘k kwinkeleer mee in het morgenkoor samen met de merels de winterkoninkjes de vinken en de zanglijster vroeger was er ook de nachtegaal die meer dan driehonderd liefdesliedjes kon zingen…

De merel is weer veruit favoriet Bij de verkiezing van natuurgeluiden De blinde vink had weinig te beduiden Ik miste ook de Twitter en de tweet Het allermooist klinkt in de ochtendkilte Toch knisperend en tintelend ..de stilte. Het radioprogramma Vroege Vogels heeft vandaag de Jaarlijkse top 40 van natuurgeluiden bekend gemaakt.…

Hoort gij het heldere fluiten der vinken? gadekens winken hun zacht en zoet; ’t jonge gebroedje begint, om te paren, ’t liefdeverklaren, want minnegloed glimt in hun gemoed.…

Rijk van vederpracht omgeven, Staat de Paauw in glans en gloor; Maar zijn toon wordt aangeheven‚ En hij snijdt en vlijmt in 't oor. ’t Fluitje leidt de maat der vinken, Kunstig zingen zij een lied; Maar gij doet er duizend klinken, En gij hoorde pijp noch riet.…

het lijkt niet eens moeilijk vliegen met stramme vleugels schateren met de wind mee pluizen volgen op hun vliegroute een vink uit een pimpelmees een arend naast een valk of het gekraai van wat wel een kraai moet zijn herkennen maar giftige kruiden uit heilzame vertrouwen versus wantrouwen zwijgen als goud en het sprekend zilver dat is…

als opper-censor dit gedicht kon zien zou vast zijn schrei ontzettend hard gaan klinken en bleef hij op des dichters strafblad vinken: “lees Shakespeare! (Herman Gorter? Héél misschien)” des dichters gril schept vele rare rages in vorm en vent; vervolgens persiflages…

Er zijn grotere dingen op komst, In dit wijnjaar telt mijn vrouw de maanden; wellicht behoort het kind tot de bloedgroep van de vink, die in de boom een toonladder schuift. Aan de zwaluwen zijn mijn stallen verhuurd, zij worden mijn liefste vertrekken: de balken krijgen sieraden, in die weelde kan ik tijdeloos verjaren.…

Ze vinken en ze kwinken mooi, ze schijnen wel tevreden, maar... Here, spaart uw vedervolk van ‘s winters eendlijkheden*! * eendlijkheden = narigheden die met de winter gepaard gaan…

uitgegeven in eigen beheer door Jos de Vink (1939); 1e druk 1991, 2e druk 2002…

Maar op die ene dag zag ik een prachtige vrouw Alle woorden overboord en in vuur en vlam keek in naar jou. Direct wist ik, dit is niet tijdelijk en ook geen gril Van een vrouw houden dat is wat ik wil. Aan de wereldse kleinzieligheid heb ik mooi schijt Ik ga voor deze vrouw, want die wil ik niet kwijt.…

als adem witte wolken waait langs lusteloze luchten dan dampt prachtig przewalski paard van vogelvrije vluchten als aarde groene grassen geeft met machtig mooie mossen dan drinkt de vliegensvlugge vink bij bont beboomde bossen als avond rode ruikers ruilt voor vederlichte veren dan danst de zomerzotte zwaan met maanverlichte meren…

Nu is de meesterknecht van dood de weg van alle vlees gegaan, gedenk zijn naam veelvuldig De hogepriester van de slacht, in zijn tempel heersten winter en de wetten van het mes De schepper van de blinde vink, de hoeder van de varkenshaas; grootmoedig in zijn offergaven Gedenken wij de slager dus maar bovenal zijn oude ziel die los…

Maakt uw vriendin uw zorgeloze leven Dat u genoot als vrije vrijgezel Door haar bemoeizucht steeds meer tot een hel Dan is de wijze raad die ik kan geven: U komt het snelste af van dit soort vrouwen Door ogenblikkelijk met hen te trouwen.…

Mijn handen om haar ranke hals Haar heupen licht aanrakend Lach ik, flirt ik, dans mijn wals Volle lippen, zaligmakend Een spoor, waar ik haar juist kuste Haar lieve buik, oh, warme dijen Ik mag mijn hand daar even laten rusten Terwijl zachte lijven zich nader vlijen Ons ritme, de zwoelte, doet tijd vervagen Mijn genot is hoorbaar, zo is…

ik hou van jou met warmte en trouw zomerse hitte en winterse kou zalig beminnen tussen langs zingen over en door drijvende zinnen nu jij…

Maar wát was ik graag: de vrouw onder zijn vrouwen... van wie hij het meest zou houden...…

na woord pak ik bij de oren rangschik schrap brutalen protesteren kleine zwakken schuiven zonder morren naar voren geloof nooit dat een gedicht zomaar wordt geboren vechten met woorden is sterven en telkens weer geboren worden --------------------------------------------------------------- Uit de bundel; Voorbij de Horizon van Jos de Vink…

riddervrouw te zijn ontwaakt in een duistere tombe trekt mijn ziel druppels diepzee omhoog uit de aarde tot een fontein van liefde die mij optilt en laat zweven naar het licht Het is mijn lot een riddervrouw te zijn, jong zonder smetten op mijn ziel die in mij hangt te wachten op berichten van nood die te erg is om ongezien af te vinken…

nog even en de sneeuwklokjes luiden zoals gewoonlijk weer veel te vroeg de voorjaarsbel en stil luisteren we samen naar de fluisterende vinken en de dag eigent zich steeds meer licht het lukt haar wonderwel en ik zie je ogen volop blinken een lach op je gezicht je wil met mij het jaar weer door als slangen gehuld in nieuw vel yes!…

zij is een dochter een zus en moeder hij is een zoon een broer en vader enkel en alleen dankzij het onderscheid tussen hij en zij tussen hem en haar dat wij zo graag maken waarom doen wij dit waarom gedragen wij ons zo hij en zij zijn gelijk als eender zij en hij met elk ook uniek een eigen kwaliteit die wij stimuleren met onze verwachtingen…

Mijn lentes zijn gevuld met zang van merel,lijster .....vink en mees Het zijn kille winters die ik vrees hun stille afwezigheid in tuinen,langs bermen Het zijn m'n oren die ik wijd open zet zo ook mijn hart bij klanken van voorjaar Hoeveel herfsten.... dalen vogels neer om zich te voeden aan het rood van bessen?…

Foto Hans Vink www hansvink punt .nl…

Ik vraag me af waarom Karbaat dat deed Dacht hij: mijn eigen kinderen zijn plaatjes En wou hij daarom legio Karbaatjes Of was hij diep begaan met vrouwenleed? Hij had het vast volmaakt onder de knie De hoogedele kunst der onanie…

het zijn wel zeven dagen, Ik zag in al die tijd geen vink of koolmees weer; Nu ben ik heel ter neer geslagen, Nu zeg ik bij mij zelf: er zijn geen vogels meer...…

Het is het zacht en blij gekweel Van mezen en van vinken, Die even soms uit vrijer keel Een voller slag doen klinken. Ze zeggen, dat het zomeren zal, Reeds zwellen alle knoppen, De elzekatjes bengelen al Naast de oude elzeproppen.…

van een rivier of het zoute van de zee niet het frisse van een bergmeer vandaag ruik ik zwembadwater een opblaasbad vol kinderen chloorvrij en vol spetterende bellen ik koester een moment ik verf de zwarte wolken tot het smetteloze wit zoals die schapen vroeger waren, dromend achter in een steegje kindervoeten walsen gras plat een vink…

Pasen, Pasen, luide klinke nu de slag van lerke en vinke, nu de stem van mense en dier! Pasen, Pasen, wijdt het vier, wijdt het licht en pint de lampen, laat de verse wierook dampen: Hallelujah, ‘t jok is af van de dood en van het graf!…

Pasen, Pasen, luide klinke nu de slag van lerke en vinke, nu de stem van mense en dier! Pasen, Pasen, wijd het vier, wijd het licht en pin de lampen, laat de verse wierook dampen: Hallelujah, 't jok is af van de dood en van het graf!…