Alle inzendingen over wat de meeuwen van o

Die met lichte vleugelslag Gewichtloos wiekend zweeft Naar haar eigen horizon Onzichtbaar in de verte Waarbij het wieken zelf Vele malen belangrijker is Dan het bereiken van het doel Raakt mij aan op deze Winterse morgen, en ontdooit Zonder dat ik het door heb Mijn chronisch bevroren gevoel…

Zo wij naar de duinen kijken als los zand tussen ons tenen elkaar houden in verlangen om elkaar dichtbij te zijn zo zijn wij kristal geworden tussen afgesleten stenen heller schijnend dan Parnassus lichter dan de volste maan Het duurde alles bij elkaar zo men zou zeggen slechts seconden niet veel langer dan een kus die doorgegeven werd…

O aarde! Met jouw dunne buitenschaal verschaf je een verblijfplaats aan ons allen. Jij laat je recht en onrecht welgevallen en biedt een plaats voor eender welk verhaal. En na het oorlog-, sport- en zanggedoe bak ik een biefstuk op de barbecue.…

Vlinders als Honderdduizend sterren Een kus trillend als De eerste winterse volle maan Seks als Verpletterend vuurwerk in de nacht Maar praten als in Oorverdovende stilte…

Draag me niet op handen maar Breek me, onvoorzichtig Spaar me niet mijn tranen Geef me mijn verdriet Streel me niet met handen Die gedrenkt zijn in geheim Zonder iets te zeggen Verscheur je telkens weer Mijn hart…

'O God', 'O mens', de derde luidt 'O mug' Je zuigt en steekt en kriebelt onverbloemd en danst en galt en bovenal… je zoemt! Die jeuk… die bultjes… altijd vliegensvlug Je bent een kleine pestkop, irritant en ’s nachts maak ik van jou een olifant…

Mooie bloem scherpe stekels o akkerdistel ik raak je niet aan…

omdat de golf van letters geen een emotie nog raakt geen code gekraakt is alleen nog maar momenten snel wat neerzetten komen wij nooit vooruit men zegt nooit geen deadline stellen afwachten en verder vertellen in je hoofd het verhaal afronden niet opgeven maar verder rollen je grond aanvoelen wij moeten lijden moeten bloeden onzekerheden…

Glijden over zee als grijs-wit gekleurd wonder proef je de vrijheid.…

Een glazen bol gevuld met meeuwen rolt over de golven naar de horizon waar oranjerood zonnelicht vurig weerkaatst krachtige vleugels zoeken gespreid een uitweg om de wind te benutten die hun wil beheerst vlieg, o vlieg engelen der zeeen ontdoe u van het glazen vlies bijt door de navelstreng verspreidt vermenigvuldig neem bezit…

Het was een meisje. het werd één meisje. Het is nu een vrouw om van te houden zodra zij straks alle zielen laat vertrouwen op haar goedheid. Zij, Petra, ze logeert bij hen: de mensen op aarde. Ze voelt zich er érg thuis door haar diepe connectie, met Al dat leeft en Al dat geeft. Ze komt thuis en haar huis is een thuis voor ieder…

hoe krijsende meeuwen elkaar bevechten om elk stukje brood hoe ze lijken op mensen die nooit van delen hebben gehoord…

Ach , de meeuwen , die relaxed maar vastberaden richting IJmuiden zeilen op de lucht van zongestoofde duinen Als wij de rosé ontkurken en de zalmsalade keuren keren zij chagrijnig terug ; gadverdamme , alweer makreel en lekkerbek…

dreiging van regen De dagen dat de zon nooit schijnt Terwijl je snakt naar het licht Van deze dreiging het eind De eeuwen dat de tijd duurt De leegte en grauwheid van de stad Ik wil ver weg vluchten Op de wind die ik ooit had De bulderende jagende wind En de wolken zo grijs Veroorzaken bij anderen angst Maar zijn als een paradijs De meeuwen…

het binnenduin broedsel meeuwen vissen achter de boot sommigen vangen een stukje brood zie die mooie vogel dieren die ons telkens weer plezieren 1972.…

Tussen de hemel en de zee Volgde ik het zweven van een meeuw, Hoe hel zij steeg, dan nederglee, Een zonnevonk, een vlokje sneeuw. En dacht, genesteld tegen het duin, Waar ik dit spel zat aan te zien: Als ik de meeuw vanaf deez’ kruin, Bespiedt een engel míj misschien.…

Meeuw, met je vleugels allebei zo wijd gespreid. Je vliegt, over de rimpels van de grote zilveren zee. Gedragen, door de wind op weg naar de horizon.…

De meeuwen zijn nu eindelijk vrij ze zweven in het rond gevangen vissen vliegen van bek naar bek het krijsen houdt niet op wat eens een geestrijk ideaal weergaf verging in scherven vensterglas die in de zee verdwenen maar door de blauwe golven heen bleef schittering bestaan de toverkracht van het zonnelicht brengt iedere dag een jubelend…

Gij koninklijk gediert, dat met uw rode poten en hermelijnen mantel zwiert en vaart onder de zon. Hoe blinkt uw dons, als sneeuw zo fijn, hoe is de glans op 't hermelijn als van de zonne zelf. Gij vaart en scheert onder blauw 't gewelf en laat de zachte winden gaan, en doet de blanke vleugels staan als blaren van 'n bloeme…

De roep van de meeuw om zijns gelijke scheert vroeg over het water zijn kop geheven op de wind zijn roep onbeantwoord alles stil en toch zo veel later vlijt zich het water langs het schip aan lij als hij neerstrijkt op de mast voel ik zijn vrijheid dan sta ik op de boeg en haal het anker voor de tros we gaan weer los…

De meeuwen vechten, vleugels hol, en hangen aan de wind. Zij vallen in 't bouwland neer, - en, neergevallen, maken ze 't langs de voren vol. Zij namen overland de wijk, en zochten langs de brede stromen hun toevlucht, - om op kracht te komen achter de hoge winterdijk. De snavels, onder pen en veer, herstellen de geleden schade.…

Ik zag mijn moeder in een meeuw veranderen tijdens de lucide dromen van mijn onrust er stak een wind op die over het verleden blies mijn ingewanden lagen hulpeloos op een tapijt van brandend zand de meeuw kwam naar mijn rug naar mijn maag, longen en hart met een onheilspellende oorlog in de lethargie van haar schaduw ik schreef een…

vliegen over de gracht zijn er echt niet zo veel maar straks als het kouder wordt zullen er veel meer zijn en ze krijsen lelijk op zoek naar voedsel in de storm van morgen vergeet je hun vleugels…

open brug en de ongrijpbare meeuwen en een moment dat je denkt, maar…

in de lente gaan de meeuwen terug naar zee waar zijn ze nu toch…

De meeuw is niet meer uit de stad te krijgen ’t Gekrijs verstoort de rust in ’t holst der nacht Een vuilniszak toont ons zijn brute kracht en zelfs de knalpot brengt hem niet tot zwijgen Een tip: ze gaan er echt subiet vandoor! Stuur cliniclowns, versterkt met Geer en Goor!…

't Water ruist en meeuwen keilen. Gevleugeld schuim, de baar onttrokken, vliegen ze in 't ruim, en vlokken. Een tuimelvlucht!…

je loopt langs de grachten en je vraagt je af in de lente waar zijn die eeuwige meeuwen nu natuurlijk op de warme zee ze hebben ons niet meer nodig vliegen boven oceanen vol vissen achter duistere schepen aan in onrustig en onverschillig water zien verder niet wat daar nog meer drijft of aan het zinken is waar ze naar duiken…

Staren naar de lucht, luisteren naar de stilte, dan een meeuw die krijst.…

In kustgebieden stelt men vast: de meeuw geeft heel wat overlast. Wat zou men graag aldaar proberen zijn overtal te reduceren! Helaas, als een beschermde soort plant hij zich ongebreideld voort.…