Alle inzendingen over wat is regelgetrouw

Als ik mijn gevoel zou najagen, dan reed ik op mijn fiets alsof het een paard was. Dan ging ik door regenplassen, alsof ze een wilde rivier was. En dan ging ik naar die stille plek, tussen al het groen. Die plek, mijn plek, tussen al het hout en gebergte, waar de zon blijft hangen. Alsof je mijn geliefde was. Ik wilde enkel bij jou thuiskomen…

De noodzaak om op te schrijven, wat anderen zo niet schrijven. Het onvermogen om te zwijgen, over wat je innerlijk beweegt. Kritiek op eigenwaarde schatten, hoe je anders moet gaan leven. Hoe je anders moet gaan doen. Dat je beter anders schrijven kunt. Zoals geleerde mensen schrijven. Zoals bekende dichters dichten. Zoals criticasters feilloos…

Ik liep en ging dwars door de sferen. Alles en altijd werden onbelangrijk, en wat onwaar scheen, leek zich sterker te presenteren, te willen gaan manifesteren. De werking van de sferen: om nooit te vergeten, kwam door mij heen via nieuwe dromen in mijn levend gegeven. Een compleet bizarre combinatie! Enkel lag de boodschap hierin om vrede…

Een zwarte kaars, de laatste die ik nog in huis had. Het bezat net als andere kaarsen de mogelijkheid tot stralen. Een licht in de duisternis: ook deze zwarte kaars... mag ik beweren juist deze kaars! De kaars werd gekleurd door mensen. Door hen onderscheidde de kaars zich dan naast op zichzelf te staan. Kaarsrecht.…

Wat speelt er, wat is er loos waarom ben je : dan vrolijk, dan weer boos? Waarom huil je, terwijl je niets weet waarom sta je daar...alleen. Waarom heeft niemand door dat het best eens zou kunnen komen door: een postnatale depressie?…

Ja, kijk maar goed! U staat erbij. Hoewel U even zoeken moet, op dit zo kleurig schilderij. Ik weet het wel, U bent graag vrij. Maar zit gevangen, net als zij. We zitten vast, U moet het maar geloven. De molen draait en wij gaan mee al is het ook ondersteboven. We horen bij elkander, en moeten samen leven, En al wilt U het of niet…

Wie geen bomen meer kan zien, temidden van de bossen, is denkverslaafd. Wie alleen nog wolken ziet, terwijl de zon daarachter, altijd volop schijnt. Wie alleen nog kijken kan, maar bijna niets meer ziet. Wie nog van alles horen kan, maar niet meer luistert. Wie zijn ogen niet gelooft, en alleen nog denken kan, over wie of wat bedreigt.…

Ik richt mijn woorden tot Uw oor, wil liever nog Uw hart bereiken. En valt er dan een stille traan, die zich met Uw glimlach mengt, dan dank ik U daarvoor. Het blijkt dan, dat U hebt verstaan, tussen de regels hebt gelezen, wat nimmer werd gehoord, en misschien werd verzwegen, of door tranen werd gesmoord. Ziehier, de kracht die uitgaat…

De kunstschilder met een sigaret in zijn mond smijt de verfklodders op het doek in het rond. Alle vormen en kleuren door elkaar. Maar hij toont zijn expressie, zijn gevoelens gaan met hem op de loop en later in een galerie staat zijn schilderij voor nog geen tien- duizend euro te koop.…

Een nimf die door de bossen waart ben ik zeker niet. Een heks die op een bezem zwaait nog minder, zo je ziet. Maar zet me te water en opeens: groeit mijn vin, mijn benen verdwijnen net als ik: onder water met een sierlijke slag. Dat was, wat je gisteren aan de waterkant zag: Ik ben die zeemeermin, eerlijk waar het is alleen een beetje raar…

de mooiste plekjes die liggen in het donker liegen in het licht!…

Het gaat er Vooral niet Koninklijk aan toe Met de royalty’s En zeker niet Met meerdere partijen en belangen Van Duncan, Wouter en Ilse Zo close, compact In het compositie/makingsproces Zo ver af Van eerlijk zaken doen The making of wordt Ik maak je af Zo ver af van het auteursrecht En dus voor de rechter De pijlers onder…

Woorden worden begraven blz worden blanco blad letters worden verlaten zonder hun lijnen voelt ze naakt ... Ze ontkleedt zich van zinnen nestelt tss de versnipperde hoofdstukken het kaft als deken voelt zo volmaakt... De punt comma´s dansen raken de einders op de notenbalk geen mens zal weten hoe diep of hoog haar dalen haar ziel…

Hoewel ingezetenen der Twaalf Provinciën aangedreven door leringen en predikatiën van ouds in geweten druk in de weer waren met het rakelen blootleggen en opschonen van zonden tot gevoel van schuld en spijt opdat elkeen needrig in zijn schulp kruipt blijkt dit niet genoeg voor de ambtenarij Willen wij al onze zonden in wetspiegels klaren…

De duurste kaarten zijn zelfs uitverkocht Alle plaatsen zullen dan ook bezet worden voor Die eenmalige jaarlijkse opvoering van de Troonrede Deze krijgt eindelijk de plek die het verdient in De Hollandse Schouwburg, op het Toneel Een stuk met één akte, op- en afgang Maar zonder applaus, wel een driewerf hoera Met in de hoofd- en bijrollen…

De zielenknijper kneep zolang tot er niets meer te knijpen viel. De man zoog, verzon, bedacht en overwon tot er niks meer te verzinnen viel. En zo kwam het: dat de zielenknijper in zijn eigen kuiltje viel. Want de wereld draaide gewoon door.…

Door het realiseren van een hemel in de heel gewone dingen van ons dagelijks bestaan geef je zin aan het leven zonder ver weg te hoeven gaan.…

Zoeken naar het volmaakte het hemelse op aarde onvindbaar blijkt terwijl het onvolmaakte met geheimen vragend aan je voeten ligt…

Wat is mooi wat is lelijk wat is goed en wat is slecht In het Noorse Bergen weer een dag met die daar altijd aanwezige naargeestige regen één zo’n dagje in de Sahel zou echt mooi en gewoon een zegen wezen Mooi lelijk goed of slecht hangt af van de omstandigheden Dat mooie schilderij van een of andere onbekende schilder helaas in geld zo…

Niet meer hoeven schrikken, voor het getal van onze jaren. Toekomst is hier immer nu. Tijdloosheid werd hier tijd. Het hele grote in het kleine, als wonderen ervaren. Als stille heiligheid. Onszelf ontdekken in ieder ander. Jezelf in het onveranderlijke leven, als veranderlijk aanwezig zien. Leven onverklaarbaar verklaren. Dood als onsterfelijk…

Het ritme van de aarde Balanceert op een Uniek evenwicht Van licht, lucht en leven, Van eb en vloed Van zon en maan Van dag en nacht. We hebben maar één aarde, Die op dit moment Naar de Filistijnen Wordt geholpen Door het mensbeest Met zijn onstilbare honger Naar meer, meer, meer.…

Intensiteit wakkert het vuur aan in hevigheid de heide tijdens oogstmaand vlamgevat door de hitte van de zon Twee mensen, jij en ik, die weten hoe uiteindelijk de tijd zowel fysiek als zeker ook met brein, onz' lust vervult Schaduw van de tijd die is in het licht van tijd die reeds voor ons ligt De lichtjes in jouw ogen zien…

Wat is er onschuldiger dan een naïeve dartelende vlinder die slechts mooi fladdert te wezen zich van weinig tot geen gevaar bewust Niemand legt zo’n wezen toch een strobreed in de weg Valse vlinders bestaan immers niet? Een beetje vlinder is wat wij zouden moeten en willen wezen Vrij naïef zorgeloos onschuldig geen gevaar erkennend – niet…

Wat heb je aan een stappenteller als je verdwaalt? Wat heb je aan een paraplu met slagregens en rukwinden? Wat heb je aan geld in je kluis als je niet kunt slapen? Wat heb je aan een kompas als het schip stuurloos is? Wat heb je aan nieuws als je niet weet of het echt is? Wat heb je aan oorlog als er alleen maar verliezers…

Eeuwigheid ontdooit. NU wordt, zo lijkt dat voor mensen, tijd geboren. Mensenklokken gaan lopen. Mensenbloed gaat stromen, van leven naar dood, in sterfelijke momenten. Eeuwigheid bevriest. Onze kloktijd staat, zo lijkt dat voor ons, voor eeuwig stil.…

EEN TIEN!!!…

Wanneer meningen me hebben verward. Wanneer het in mijn kop gaat gisten. Wanneer ik ben vastgelopen op mijn pad. Dan wil ik weten wat de wijzen wisten. Weer verlang ik naar dat stille meer. Daar ga ik zitten op een houten bankje. Het water stroomt er als mijn eigen leven. Onzichtbaar blijft de geheime levensbron. En toch, wat troebel is…

Heden ik morgen gij Allen staan in de rij Doe dus maar vroeg of laat Eens per dag/nacht*) 'n goede daad Maar dan recht zo die gaat Morgen ik heden gij Cui cras heden Bas morgen zij Fiedeldeij Wie toen was wordt straks mas que nada onder 't gras…

Kijk daar wat lief, een bosviooltje zegt de vrouw tegen haar man Ja prachtig, zegt de man Ik ben niet lief schreeuwt het boze bosviooltje Laat me met rust en staar me niet aan Ik sta hier niet om mooi te zijn Ik sta hier zo maar wat te staan De man wil nog iets zeggen en slaat een arm om zijn vrouw Zwijg en loop door, anders pak ik…

Mijn schoenen dragen antwoorden, vragen, liefde en spijt, onhebbelijkheden van de dag. Het verlangen naar vrede, een lach en een traan die bevrijdt. Mijn schoenen brengen mij waar ik wil zijn. In voor en tegenspoed met vreugde of pijn. Op wegen in de zon, tevens onder hevige regen. Mijn schoenen passen, horen bij mij, bij mijn leven, mijn…