Alle inzendingen over wat is weten bij ech

Hij heeft het zelf gevat gezegd: Wat niet te volgen is, is ech. Deze week overleed de Rotterdamse dichter Jules Deelder. Van hem is de uitspraak: “Wat nergens op lijkt, is echt” en het volgende gedicht: rotterdam is geen illusie, door de camera gewekt, rotterdam is niet te filmen, rotterdam is veel te ech.…

Terwijl uit eten gaan tevoren een hoogmis was, van smakelijkheid en gezelligheid, werd het plots een uitvaartdienst. Waar ik ook keek, ik zag louter lieden die in bedrukt stilzwijgen een wortel tot zich namen en deze bedachtzaam weg kauwden. Daarna bogen zij zich een weinig naar elkaar toe en prevelden enige zuinige woorden. De laatste keer…

Zeg ik wou nou wel eens weten, voordat mensen ‘t vergeten of ‘t meetelt soms, misschien zodat je hier bij ons kunt zien: Dat we een verlaagd plafond hebben? Zeg ik zou best willen weten voordat mensen ‘t vergeten of ‘t meetelt -of ook niet omdat ik ‘t alleen maar zie dat we met ‘t plafond van energie Niks te zeggen hebben-ech nie…

toen ik jonger was wat het leven leert toen begrepen hebben wat zou ik graag nu ik ouder ben de kinderen gunnen wat het nu mij onthult wat zou ik graag met het weten van nu de jaren van toen nog eens overdoen…

Niet meer hoeven schrikken, voor het getal van onze jaren. Toekomst is hier immer nu. Tijdloosheid werd hier tijd. Het hele grote in het kleine, als wonderen ervaren. Als stille heiligheid. Onszelf ontdekken in ieder ander. Jezelf in het onveranderlijke leven, als veranderlijk aanwezig zien. Leven onverklaarbaar verklaren. Dood als onsterfelijk…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Het is gezellig in onze mensenkast. De kast waarin de mensheid woont. De kast van Homo sapiens. Het geslacht van wijze mensen. Iedereen bezit hier het dierenrecht om in onze kast te mogen leven. Mensen die van mensen houden zijn natuurlijk Homofiel! Daarom ben ik buitenzinnig blij dat ik een eigenwijze Homo ben. Het is wel dringen in mijn…

Heel haastig nog de luide stappen op de straat: er zijn de boodschappen voor ‘t lekker eten en zoveel waardoor bijna wordt vergeten waarom het allemaal begonnen is, zo lang geleden. Er is de oorlog nu, de vluchtelingen, ‘t zwijgen, de stille nacht, de sterren die als toen weer glanzen, maar er is ook het groot verlangen naar de Heer die mens…

nazomer alles plast verwaaide terrassen groene tafelpoten stuifzand op hopen golfbrekers palen meeuwen hangen in winden mensen dralen wel of niet afdalen aan het strand buldert de zee bij strandpaal zeven-honderd-zeven kwam er het besef van zijn geloof de aarde was niet rond maar plat hij kon er van af kukelen…

Mijn energie reageert op jouw energie: mijn liefde gaat uit naar jou ... kon ik dit maar voor me houden, liet ik het te sterk blijken, schreeuwde ik het te luid?…

Honden weten er bijna alles van. Poezen zijn er ware meesters in. Gisteren leert ons begrijpen. Morgen weet absoluut niet, wat later komen zal. Alles is afhankelijk van het NU, van wat we vandaag de dag, wijselijk durven laten gaan, of van harte willen doen.…

Overal in den lande Klinkt de roep om meterstanden. Computers draaien overuren Om de nota’s te versturen Van alle rangen en standen. Maar de stand van uw meter Interesseert me voor geen meter.…

niet, 'ech nie' was geschreven Jan Jacob Krediet geboren in Feijenoord nog nooit een voetbalwedstrijd gezien maar mijn Feijenoord staat op top tien dat ingeprente chauvinisme werkt als een plezierig autisme waar geen medicijn vat op heeft zodat het moeiteloos doorleeft Feijenoord dat is je eigen bloed je eigen lichaam en je eigen…

niet dat ik iets zie of hoor, ik kan niets zeggen toon geen emotie…

ik ben op bezoek woorden worden niet gewisseld alleen gedachten…

het hoofd boordevol 'k vind de juiste woorden niet verdriet eist zijn tol pijn blijft binnenshuis gevoel zit opgeborgen veilig in de kluis…

loslaten opkomend afgaand langs de vloedlijn mee met de getijden wegebben gevoelens pijn verdriet komen en gaan drijven mee naar zee loslaten…

ik houd mijn hoofd boven water watertrappelen blijven drijven ik voel me langzaamaan verstijven ik houd mijn hoofd boven water blijf kouwelijk op mijn plaats ik probeer nog ben al veel te moe ik houd mijn hoofd boven water voel het leven langzaam glijden watertrappelen blijven drijven --------------------------------- (dichtvorm : rondeel…

kleine witte kiezelstenen zo zorgvuldig neergelegd bloemenkransen zijn verdwenen verstomd de woorden hier gezegd boeketje rode rozen enigszins verregend veel te vroeg verlept tonen de liefde van je gezin voor wie je trouw gezorgd hebt bladeren dwarrelen naar beneden bruin en geel dekken je teder toe verbloemen hoe je hebt geleden rust…

flikkerende sterren zie ik als ik mijn ogen sluit wriemelende vlekken dansen alle kanten uit priemende pijnen pesten mijn kloppende kop stenen stapelen stevig zich daarbovenop zoveel zware vrachten til ik met mij mee van alles om mij heen zie ik er minstens twee een wankelend evenwicht dwingt tot stoppen mijn mankerende maag kan niets verkroppen…

dode akkers lijken het maar niets is minder waar ze liggen slechts zacht te rusten zijn straks in het vroege voorjaar zo goed als gebruiksklaar misschien geldt ‘t ook voor mensen zijn ze niet dood en slapen maar ze liggen slechts zacht te rusten zijn later in de grote zomer klaar en levensvatbaar…

Jij mag getuige zijn van verdriet groot of klein vriendschap huilen ruzie vallen op een zere knie Drukke kinderen en stille roepen schreeuwen gillen verstoppen hollen vliegen lachen luieren liegen Pootje haken pret maken potje knikkeren of schaken voetbal op het plein vechten is maar schijn Drie is teveel vier is beter struikelen…

machteloos dobbert het bootje verstopt tussen de golven worstelend met natuurgeweld wie zijn er aan boord waarom is men uit gevaren waarschuwing windkracht 10 ramptoerisme op de dijk auto's rijden af en aan slaan het spektakel gade de reddingsboot vaart uit vier vaders vrijwilligers de kapitein in de kajuit ze zoeken het ranke scheepje…

Prille populieren omlijnen de wijde polder gelijkmatig gegroepeerd liggen oeroude boerderijen schilderachtig stil in het rustieke landschap Kale boomtoppen wiegen in de wilde westenwind zilvermeeuwen tegen een meervoudiggrijze wolkenlucht enkele eendenparen kiezen voor een vrije vlucht aandachtig geniet ik een stukje stilte…

Oude dame gaat naar buiten met haar dikke bontjas aan ze gaat een avond uit, zegt dat ze fijn gaat stappen Joost mag weten waar, maar ze wacht wel tot het donker anders zien we haar misschien Heel voldaan keert ze 's ochtends huiswaarts om daar bij te komen van een lange ontspannen nacht Overdag ligt ze zacht te dromen en te wachten…

groot bleekwit gekleurd samen poppenkast spelen lakens uitdelen ongezien iets uitspoken 't verborgene gebroken…

een eenvoudige witte kist alsof hij bijvoorbaat wist hout is maar vergangelijk een eenvoudige witte roos alsof hij bijvoorbaat koos geen boeket maar één per stuk een eenvoudige witte vrouw alsof hij zei ik hou van jou want jij bent voor mij geluk het eenvoudige witte doek alsof het wacht in een hoek als staat 't er per ongeluk…

ik zie esdoornrood 't gekrulde bruin in de tuin herfst bedekt de grond…

vette vink zat op het geplaveide paadje vlakbij een laat uitgebloeide zonnebloem at vraatzuchtig een pas gevallen zaadje…

piepklein egeltje kruiste parmantig mijn pad snuitje spits vooruit fier rechtop zijn stekeltjes alsof hij geen vijand had…