Alle inzendingen over water bij de wijn

December is geen maand om te geloven Dat alcohol voor ons niet goed zou zijn Vanouds hoort toch bij feestpartijen wijn? Dat feit komt in de bijbel al naar boven Want Jezus vormde wijn níét om tot water Nee, bij het feest werd water wijn, dát staat er!…

Dus dit jaar - dacht ik - houd ik het bij water: dan kom ik morgen lekker fris uit bed. Nu hang ik met mijn kop boven de plee. Toch maar weer wijn met kerst 2002?…

je aait het witte licht maar raakt niet alle vlakken krijgt het vuur niet te pakken en vlamt alleen kortzicht nog net niet rijp genoeg om volledig te worden genoten ben je al in het glas gegoten waar je enkel leegte verjoeg langzaam drink ik je terug naar het begin waarbij ik doorslik wat niet smaakt wat rest zijn druppels goede zin…

maar zijn, de dag lacht mij al langer uit Als de dag weer dag is, trek ik er weer op uit Ach laat de traan de lach maar zijn, de pijn straalt in beide door Pas als de lach de lach is, dan ga ik er weer voor Ach laat het licht het licht zijn, zodat ik altijd schijn, op dag, op nacht op traan en lach op de druppel in mijn wijn…

Hij is zo heilig, dat de wijn aan zijn lippen -- meteen water wordt!…

Wijn is mijn vertrooster, vasten mijn verdriet. Bibamus*, zegt de pater, liever wijn dan water. Bibamus! Drinkt, gelijk uw ziel in 't hemelrijk. Van alle goeie dingen is 't beste nog de wijn. Wil pater vrolijk zingen, daar moet gedronken zijn. Bibamus, zegt de pater, liever wijn dan water. Bibamus!…

Zeg schat, ik heb juist bij de poort gelezen: l’eau, da’s dus water, is hier op rantsoen. We zullen het met weinig moeten doen, niet méér dan ’n paar liter, valt te vrezen. Dus schat, we zullen zuinig moeten zijn, maar ‘k offer me wel op, ik drink wel wijn.…

dit is het eind van mijn latijn alle wijn is dun geworden er gingen zoveel scheuten bij dat het tot mijn lippen is gekomen terwijl men elders toost verdrink ik bijna in het nat waarvan ik zoveel heb gehad dat ik de waterstanden ken…

Het feest in Kana was al haast voorbij Toen een der bruiloftsgasten sprak: “O Heer, Ik heb geloof ik geen benzine meer”, Waarop de Here Jezus tot hem zei: “Vooruit dan maar, ik maak om u te dienen Van water wijn en dan van wijn benzine.”…

op de bodem van een zee van wijn roert het wier zich door het water na eerst wat onderwaterstil als een soort van camouflage omdat het beestje bang is van water komt de kater later…

Te zien dat in mijn beurs de duiten wat vermeren, En dat ik dagelijks win dukaten bij 't dozijn; Te hebben kelders vol van Franse en Rinse wijn, Om, als 't geluk mij wel gevalt, mijn vrienden te trakteren.…

mist is mijn angst in dit troebel tij gedreven ben ik maar nog niet vrij in dit donker water is geen plaats meer om te zijn en verander mijn gedachtenstroom in zoete wijn…

Zeg klompenmeisje met je houten been, Als jij twee emmers water op gaat halen Hoef jij die voortaan niet meer te betalen - En ga ook langs de bakker maar meteen. Hij dient je ook een gratis brood te geven, Want wij zijn arm, maar hebben recht op leven.…

Jezus verandert water in wijn in Kana moet het de beste zijn druiven van Eden moeten ze weten de appels zaten vol van venijn !…

waar lucht en water elkaar raken ligt het snijvlak van ieders vrijheid geen van beide zowel de vogels als vissen kunnen hun eigen missen ze lijken in elkaar over te gaan omdat ze elkaar verstaan*…

De Geuzen-geest daalt neer uit verleden met gebalde vuisten; hij staat dreigend aan m’n bed schreeuwt: land valt in duigen, in naam van Oranje sluit de poorten en de duigen-naden; je verraadt ons, 't water lekt in onze oude (wijn)vaten.…

De witte Zuid-Afrikaanse wijn krijgt straks wellicht een blekere schijn. Met zo'n belofte zullen bruiloften misschien weer zoals in Kana zijn.…

niet dat ik iets zie of hoor, ik kan niets zeggen toon geen emotie…

ik ben op bezoek woorden worden niet gewisseld alleen gedachten…

het hoofd boordevol 'k vind de juiste woorden niet verdriet eist zijn tol pijn blijft binnenshuis gevoel zit opgeborgen veilig in de kluis…

loslaten opkomend afgaand langs de vloedlijn mee met de getijden wegebben gevoelens pijn verdriet komen en gaan drijven mee naar zee loslaten…

ik houd mijn hoofd boven water watertrappelen blijven drijven ik voel me langzaamaan verstijven ik houd mijn hoofd boven water blijf kouwelijk op mijn plaats ik probeer nog ben al veel te moe ik houd mijn hoofd boven water voel het leven langzaam glijden watertrappelen blijven drijven --------------------------------- (dichtvorm : rondeel…

kleine witte kiezelstenen zo zorgvuldig neergelegd bloemenkransen zijn verdwenen verstomd de woorden hier gezegd boeketje rode rozen enigszins verregend veel te vroeg verlept tonen de liefde van je gezin voor wie je trouw gezorgd hebt bladeren dwarrelen naar beneden bruin en geel dekken je teder toe verbloemen hoe je hebt geleden rust…

flikkerende sterren zie ik als ik mijn ogen sluit wriemelende vlekken dansen alle kanten uit priemende pijnen pesten mijn kloppende kop stenen stapelen stevig zich daarbovenop zoveel zware vrachten til ik met mij mee van alles om mij heen zie ik er minstens twee een wankelend evenwicht dwingt tot stoppen mijn mankerende maag kan niets verkroppen…

dode akkers lijken het maar niets is minder waar ze liggen slechts zacht te rusten zijn straks in het vroege voorjaar zo goed als gebruiksklaar misschien geldt ‘t ook voor mensen zijn ze niet dood en slapen maar ze liggen slechts zacht te rusten zijn later in de grote zomer klaar en levensvatbaar…

Jij mag getuige zijn van verdriet groot of klein vriendschap huilen ruzie vallen op een zere knie Drukke kinderen en stille roepen schreeuwen gillen verstoppen hollen vliegen lachen luieren liegen Pootje haken pret maken potje knikkeren of schaken voetbal op het plein vechten is maar schijn Drie is teveel vier is beter struikelen…

machteloos dobbert het bootje verstopt tussen de golven worstelend met natuurgeweld wie zijn er aan boord waarom is men uit gevaren waarschuwing windkracht 10 ramptoerisme op de dijk auto's rijden af en aan slaan het spektakel gade de reddingsboot vaart uit vier vaders vrijwilligers de kapitein in de kajuit ze zoeken het ranke scheepje…

Prille populieren omlijnen de wijde polder gelijkmatig gegroepeerd liggen oeroude boerderijen schilderachtig stil in het rustieke landschap Kale boomtoppen wiegen in de wilde westenwind zilvermeeuwen tegen een meervoudiggrijze wolkenlucht enkele eendenparen kiezen voor een vrije vlucht aandachtig geniet ik een stukje stilte…

Oude dame gaat naar buiten met haar dikke bontjas aan ze gaat een avond uit, zegt dat ze fijn gaat stappen Joost mag weten waar, maar ze wacht wel tot het donker anders zien we haar misschien Heel voldaan keert ze 's ochtends huiswaarts om daar bij te komen van een lange ontspannen nacht Overdag ligt ze zacht te dromen en te wachten…

groot bleekwit gekleurd samen poppenkast spelen lakens uitdelen ongezien iets uitspoken 't verborgene gebroken…