Alle inzendingen over watermeloen

voor ik haar na drie bakken koffie er weer uit haalde niet dat ze lang genoeg had gezeten nee nog lange niet eenzame opsluiting lijfstraffen kwamen er namelijk nog aan die knakker met wie ze het genoegen deelde begon dreigend paars uit te slaan precies op tijd onder breed protest kwam de turkse truck twee miljoen in houtmolm belegde watermeloen…

Neem jouw watermeloenen, je bomborsten, die mij hevig deden watertanden, hoe is het in godsnaam mogelijk dat die vruchten mij voorbijliepen, waarschijnlijk te heet om aan te raken.…

ik hou niet van klaprozen en watermeloen de dag weet niet wat de nacht nu gaat doen ik hou van de lach in je stralende ogen je twinkel behaagt, dat is niet gelogen het donker laat zien wat de klaarte niet kan je neemt me goed vast, wat is dan je plan de maan beslist in naam van de zon bedeesdheid ging falen en durf overwon mijn hand reikte…

Ik ontmoet felverlichte aartsengelen in stinkende zwerfkleren, Griekse godinnen met watermeloenen in versleten tuinbroeken, lachende wijsgeren in studentes. Ik zie edele vorstinnen in tandeloze oudjes, weggerotte tanden en kiezen vielen spontaan uit hun kaken, maar ze zijn trotse leeuwen, echte mensen buiten het egoïstische gewoel.…

openen met scherpe tong en keiharde lip geperste lucht opeenhopen Zijn zinnen op een noot gezet waar adem gaat ontladen spettert meteen de juiste toon die zijn stemming heeft verraden Vlugge vingers zoeken een weg om een droom te ventileren volle teugen, een spraakwaterval het gaat hem nooit irriteren Een dolfijn die danst in een watermeloen…

Glibberige holbewoners bevolken haar fantasie, hitsige centauri met kolossale fallussen tussen gespannen watermeloenen. Zij vecht tegen de fantomen in haar onderlijf, maar desalniettemin stroomt het hete vocht als lava door de gletsjers.…

Herinneringen aan een strand met harde kiezelsteen Watermeloen eten, pitjes spugen, teen aan teen De parade kijken op een Franse boulevard Er was toen geen angst, nee, er was toen nog geen gevaar Tijden zijn veranderd, meer dan veertig jaren verder 'n Wereld die in brand staat, schapen zoeken naar een herder Waanzin heeft zich vastgezet…

Bij alle geplukte en gebraden kapoenen, Al kookt ze mijn kuiten tot watermeloenen En mijn hoofd tot een Duitse kartoffel - Jan hagel! Jan salie! Jan muggenscheet! Met alle permissie: ik zweet! Nou wordt langzaam de wereld een pannenkoek! Sapperjandosie ik glij van mijn sokken! - Jandoppie Jandoppie ik zie vrouwenrokken!…

familiestaak met oogjes als diamantjes en een mondje dat lacht alles komt er op en eraan van vingertjes en teentjes tot een neusje zacht als mijn hartje – in echo kloppend – mijn bestaan bekrachtigt begint men te reppen en te kleppen over mijn kunne meent de één een zusje – wil de ander een broertje onderwijl ik zo mama’s buik blubberde tot watermeloen…