Alle inzendingen over wezentje OR vlinder

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Zouden vlinders dan zo kwetsbaar zijn omwille van het ongelooflijk mooie dat hun vleugels in zich dragen zij hebben hun geheim weten te verstoppen en spreken toch uitbundig over hun verandering zich tot vlinder te ontpoppen tijdens het geduldig wachten en intussen trachten krachten te reserveren voor de metamorfose hoe de natuur ons…

Je zit in elke vezel van mijn lijf En ik weet niet hoe ik je weg moet krijgen Hoe laat men mooie blauwe vlinders zwijgen Waar laat men grote tranenkralen rijgen Tot kettingen een metertje of vijf Mijn dromen stop ik ver onder de grond De tijd is daar elkaar nu los te laten Om te voorkomen dat wij ons gaan haten Dat valt niet recht en…

o,wonderbaar wezentje zo teder en klein, wat is je huidje zacht, je bent de liefste mijn waar ik op heb gewacht. Wat lig je rustig in je warme bed, je haartjes zijn net zijde. Niets is er wat mij belet, om me aan jou te wijden. De tederheid die stroomt in mij, maakt me een gelukkig mens.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Hoe kan afscheid zeer doen Als iemand nooit bestaan heeft De warmte die je voelde Slechts je eigen verlangen Bevroren in de kou Van de zwarte nacht Hoe kan er verdriet zijn Om iets dat nooit geweest is Slechts dromen die echt leken Net zo snel verdwenen Bij het ontwaken Uit de zwarte nacht Waarom treuren Om een fata morgana…

Ik kijk even naar mijn handen En ik schrik Wat zijn ze oud Craquelé gebroken marmer Met vijf smalle staafjes hout Het verval is reeds begonnen In de herfst De winter wacht Als ik die ooit mag bereiken ’t Is een koude lange nacht Maar dan denk ik aan mijn moeder Die ’s de winter bijna door Nog zo stralend levenslustig Nou…

we ons voorbereiden, onwetend waarop, behalve dan op dat nietszeggende doodgaan alsof dat ons doel is of de uitkomst van ons leven alsof de dieren en de planten die leven om te leven en anders niet zouden bestaan, er niet toe doen Het houdt een keer op, blijkbaar is er geen begin zonder einde en fladderen we voorbestemd voort als vlinderende…

Dag tienerjaren, dag vlinder van mijn dromen – wat leef je toch kort.…

Ik heb een boek, daar staan alleen maar mooie vlinders in geweven. Maar in latijn, dat ken ik niet. Ik noem hem maar ‘ citroentje.’ En hij zegt: ‘Dag, ’t was aangenaam. Dag mevrouw. Ik groet je.’ Ik dank je wel, kom gauw terug. Gegroet mijn lief citroentje.…

Jij klein wezentje in mijn leven. Grote blauwe ogen kijken naar mij Grote blauwe ogen gegeven met een lach. Lief klein meisje, ben je daar zo opeens. Ik ben verbaasd, maar vind het echt wel leuk. Grote blauwe ogen kijken mij vragend aan. Grote blauwe ogen -van wie ben jij dan?-…

je prachtig grijs in vele tinten zo onopvallend maar zo mooi je zwerft de hele wereld rond zo grenzeloos in vrolijkheid verstrooid je neemt wat brood van mijn terrasje je van geen kwaad bewust vrij van elk dilemma want je doet het voor de kost lief klein wezentje wat ben je mooi jou grijsheid is een trotse sluier diep vanbinnen ongekooid…

Een fiere mama, een trotse papa een wezentje zo klein. De start van een nieuw leven het gevoel een echt gezin te zijn. Geniet ten volle van dit mensje hij is echt heel bijzonder. Met handjes, voetjes, vingers en teentjes jullie eigen kleine wonder.…

Dit is het andere beminnen het voorspel waarvan de natuur in stilte heeft besloten of het al dan niet in een menselijk vorm zal worden gegoten en als door dit avontuur een nieuw wezentje is ontsproten dan is de cirkel weer rond komen we weer aan bij het begin waar de liefde ooit ontstond…

Ik verlang naar vergane glorie want het komt nooit weerom maar ik verlang naar dat roze wezentje wat m’n hart beroerde, maar kom: Wordt wakker want da’s voorbij!…

Je groeit daar echt klein wezentje; maar bent nog lang niet klaar. Toch hoor je al zo echt bij mij, jouw hartje klopt al zo dichtbij, het bonst daar met het mijne,; Niet groter dan een speldeknop maar moedig klinkt daar elke klop van jou mijn lieve kleine, Ik voel nog niets maar weet al van het leven diep in mij.…

vliegen en zweven op de vlucht voor je leven kleuren bewegen!…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Met een hand op mijn buik Denk ik aan jou Een klein wezentje dat in mij groeit Nog een lange weg te gaan Zo dicht bij en toch zo ver bij mij vandaan Met een hand op mijn buik Denk ik aan jou Ben jij een hij of een zij? Lijk je op je vader of op mij? Met een hand op mijn buik Denk ik aan jou Hoe gaat je broer het vinden?…

Als ik een vlinder zie, zie ik zijn kleurenpracht; de vreugde van het leven prachtig belichaamd door een vlinder. Als ik aan een vlinder denk, denk ik aan zijn kwetsbaarheid; de moeilijkheden in het leven zichtbaar in een vlinder.…

dit leven voelt als vijf levens en is nog niet voorbij er komen er nog vier, misschien wel vijf nog bij en samen met de levens van vóór dit leven en de levens van hier nog na, wordt dat een hele brij ik vertrouw erop dat mijn ziel de weg weet dan kom ik vanzelf ooit thuis bij mij…

Geïnspireerd door, en geschreven op het ritme van de muziek van Catch & Release (Deepend remix) van Matt Simons, zie link. (Het laatste stuk dat tussen haakjes staat, is een herhaling dat het verhaal compleet maakt, net als in het liedje.) In ‘t land van niemand Kent niemand iemand Ben ‘k niet alleen meer Kan ik zijn wie ik wil zijn ‘t…

Ongekend gevoel rare en ware kriebels het vlindert in mij. Op welke wijze zij frivool en onbezorgd fladderen om me heen in een land waar alles grenzeloos en groots is Door hun kracht van kwetsbaarheid kan ik hen niet vangen doordat ze zich eveneens beginnen te nestelen in onverwachte plekken om liefde te vinden. Door ongekende lichtheid…

Zoveel pracht en praal het leven van een vlinder onsterfelijkheid. Het is een esthetisch verlangen voor enig droom waarin het geheim van minutieuze lijnen wordt gedeeld Hoe zij door de smaakvolle lippen van een meewind wordt gekust die tegelijkertijd sensueel stimuleren tot zij ontwaakt uit een dichte cocon.…

Glanzend in de zon zonder zorgen vleien ze weg van roofdieren. Hoe een poos geleden een kostbare weefsel werd bedacht om uiteindelijk het levenslicht te zien, geweven op een plekje met de fijnste draden van geborgenheid, liefde en warmte die nodig zijn voor een veilig thuis en om zichzelf te kunnen zijn. De kunst van het verbergen en toch…

Een vlinder in rust de vleugels trillen nog steeds klaar om te vliegen. Hoe een mooie vlinder met frivool gefladder zich laat meestromen op de golven van een wind waarbij ze zweeft over het water, even met de poten deze heldere spiegel roert of vrolijk de verschillende luchtlagen kruist; ongecompliceerd zet ze haar vlucht voort.…